Skírnir - 01.04.2007, Síða 31

fiótt Matth í as skrifi svo per sónu lega ger ir hann rá› fyr ir a› ma› -
ur Jar flrú› ar lesi bréf in, en bi› ur hana um lei› a› brenna flau.
Bréf inu l‡k ur hann me› flví a› bi›ja hana a› fyr ir gefa sér „mas i›
— ma› ur gleym ir mæ› unn ar mo› reyk á me› an“. Sí› an seg ist
hann vona og vita „a› flér sting i› mín um mi› um í ofn inn fleg ar
fli› sjálf haf i› les i› flá“.
Í bréf un um vík ur Matth í as hva› eft ir ann a› a› elli sinni og a›
Jar flrú› ur sé or› in lei› á fleim. Í bréfi frá 8. nóv em ber 1902 seg ir
hann: „Ef y›ur lei› ist hva› lengi ég er til, flá mun i› eft ir a› ég er
67 ára á næstu Mart eins messu, 11. flm. Svo lengi gaspra ég varla úr
flessu í ver öld inni.“ Og hann spyr í beinu fram haldi: „ — Er
„Fram sókn“ far in (á und an mér) til fe›ra sinna? Ég hef ekki sé›
henn ar auglit sí› an snemma í sum ar.“ fietta lei› ir huga hans a›
skáld skap og hann tal ar vi› Jar flrú›i í bréf inu:
Ó a› kvæ› in mín skuli vera tóm ar graf skrift ir og tæki fær is rugl — auk
mo› reyks ins mikla af fl‡› ing um eft ir — engu meiri and ans menn —
suma hverja — en Matti í Móum, Odda, Ak ur eyri (og í Upp söl um aust -
an und ir Fjósa kon un um), var — e›a gat ver i›! Alt er mér til sk . . . . . og
skap raun ar: líf i›, skáld skap ur inn og — ekki gleyma ósköp un um: Ridd -
ara kross in um me› stór um staf! Gu› fyr ir gefi fö› ur vor um, sem steig
„land vort á“! „Er karlsk — — or› inn elli-ærr?“ spyrj i› flér. Netop, min
Dejlige, for det bliver man gjer ne naar man er et (mis lykket) Stykke
Geni.
Matth í asi finnst allt gott sem Jar flrú› ur skrif ar. „En hva› bréf
y›ar var nota legt, fínt og fal legt — delight ful, charm ing, fascinat -
ing,“ skrif ar hann í bréfi frá 20. febr ú ar 1903 og seg ist geyma fla›
„eins og orm ur gull e›a aft ur ganga sitt orma ból“ og unna „eng um
það a› lesa e›a heyra“. fiann 13. mars 1903 skrif ar hann:
Ó, hva› bréf in y›ar sí› ustu voru ynd is leg! ég flarf lít i› meira til fless a›
ver›a stund og stund ung ur. Auk alls ann ars: Das ewig weibliche — —
Gu› láti mig sofna á und an mín um æsku-illu síón um!
Hann flakk ar fyr ir henn ar „altof fögru or›“ um sig og sitt „lífs -
str훓 og ekki sí› ur fyr ir a› segja hon um frá henn ar, og bæt ir vi›
í sviga setn ingu: „(Ég tími ekki a› brenna fla› bréf, held ur ber fla›
móðir, kona, meyja 31skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 31