Skírnir - 01.04.2007, Síða 44

og blátt áfram líkt og heima hjá sér, gott ef ekki ögn syfj a› ur,
kveikti sér í pap írosjku og var lein gi a› flví“ (Hall dór Lax ness
1963:310). At hafn ir lög reglu manns ins og vi› brög› Veru vir› ast í
mót sögn vi› flann harm ræna at bur› sem flarna á sér sta› en eiga
kannski a› árétta skrifræ› i› og hvers dags leik ann í fang els un um
ógn ar ár anna. Emb ætt is ma› ur inn læt ur fara vel um sig me› an
hann r‡n ir í skil ríki Veru: „Hann var lein gi a› lesa fletta og spur›i
vi› og vi› í vin gjarn leg um og dá lít i› flreytu leg um tón um sk‡r -
ingu á smá mun um sem ber s‡ni lega voru auka at ri›i“. Vera er ró leg
me› an á öllu flessu stend ur flótt hún hafi skilj an leg ar áhyggj ur af
barni sínu: „Og barn i› mitt? sag›i hún af full kominni stillíngu
einsog fla› kæmi ekki held ur mál inu vi›. Barn i›! sag›i gest ur inn
og brosti. fia› væs ir nú ekki um börn in hér í Sov ét ríkj un um! Au› -
vit a› fer barn i› á fyr ir mynd ar mun a› ar leys ingja hæli. En fæ›ín g -
ar vott or› fless ver› ur a› fylgja“ (Hall dór Lax ness 1963:310).
Emb ætt is ma› ur inn sn‡r sí› an aft ur á lög reglu stö› ina til a›
rann saka frek ar papp íra Hall dórs eft ir a› hafa bla› a› „í flessu
lein gi fram og aft ur“. fia› er varla hægt a› ímynda sér hvern ig
and rúms loft i› hef ur ver i› á heim ili Veru klukku tím ann sem Hall -
dór bei› fless a› syfj a›i emb ætt is ma› ur inn kæmi aft ur me› papp -
íra hans og um fla› seg ir frá sögn Hall dórs ekki neitt, flví a› l‡s -
ing in sn‡st svo ógleym an lega um allt nema raun veru legt inn tak
augna bliks ins sjálfs:
Kaff i› var or› i› kalt. Og bo› i› í raun inni búi›. Vera Hertsch tók fram eitt -
hva› af hreinu líni og barn fóstr an hjálp a›i henni a› láta ofan í tösku. Litla
telp an hélt áfram a› sofa rótt. Nú hl‡t ur hún a› vera or› in mik il og glæsi -
leg sov ét kona sem horf ir móti n‡j um degi. Vera Hertsch fann fæ›ín g ar-
vott or› henn ar. […] A› lok um rétti hún fless ari sveita stúlku, fljón ustu -
konu sinni, eitt hva› fata kyns og lít il fjör legt kvenskraut a› gjöf. Hún ba›
stúlk una a› vísa mér til veg ar á spor vagn stö› ina og koma mér í rétt an
vagn álei› is til gisti húss míns. Vit i› flér nema ég slá ist í för ina me› fleim
dökkklædda, sag›i ég. Ég skil ekki hvern ig mín skjöl ættu a› vera betri en
y›ar (Hall dór Lax ness 1963:310–11).
firátt fyr ir a› stæ› ur Veru, sem sam kvæmt frá sögn Hall dórs er í
flann mund a› glata barni sínu fyr ir fullt og allt og vera send í
vinnu bú› ir, hef ur hún hugs un á a› sinna gesti sín um og bi› ur
alda björk valdimarsdóttir44 skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 44