Skírnir - 01.04.2007, Síða 103

fleir ur›u óvin sæl ir af mƒnnum, flví at fleir bu›u mƒnnum nau› ung til
kvenna e›a fjár, ella bu›u fleir hólmgƒngu. fieir grenj u›u sem hund ar ok
bitu í skjald ar rendr ok ó›u eld brenn anda ber um fót um. (1939:124).14
fiessi l‡s ing kem ur ágæt lega heim vi› hina kunn ustu, flar sem er
frá sögn Snorra í Heimskringlu:
Ó› inn kunni svá gera, at í or rostu ur›u óvin ir hans blind ir e›a dauf ir e›a
ótta full ir, en vápn fleira bitu eigi heldr en vend ir. En hans menn fóru
brynju laus ir ok váru galn ir sem hund ar e›a varg ar, bitu í skjƒldu sína,
váru sterk ir sem birn ir e›a gri› ung ar. fieir drápu mann fólkit, en hvá rtki
eldr né járn orti á flá. fiat er kall a›r ber serks gangr. (1941:17).
Oft er hér jafn a› til frá sagn ar Tacitus ar um bar dit us, her söng inn
sem Páll Sveins son kall a›i rammaslag í æv in t‡ra legri fl‡› ingu
sinni (German ia 3. kap.), og eins er stund um nefnd ur hinn ó›i her
(wütend) sem um get ur í lat nesk um heim ild um og er tengd ur
Ó›ni í sum um sögn um.15 Hva› sem flví lí› ur er aug ljóst mál a› á
rit un ar tíma Ís lend inga sagna eru kunn ar hug mynd irn ar um ó›a
her menn sem eng in járn bíta. fia› s‡n ist líka jafn ljóst a› fleir for -
fe› ur Eg ils Skalla gríms son ar sem bera d‡r snöfn eru flest ir ber -
serk ir og sverja sig flannig í ætt Ó› ins her mann anna sem á›ur var
get i› í Heimskringlu.
En nú vík ur sögu a› a› al per sónu Eglu, Agli Skalla gríms syni
sjálf um. Og flá er e›li legt a› spyrja: slitn ar ekki flrá› ur inn hér, ef
ein hver var? Nei, ekki flyk ir fleim les anda sög unn ar sem hér skrif -
ar svo vera. Miklu frem ur eins og kom i› sé a› punkti flar sem
smám sam an kem ur í ljós a› marg ir flræ› ir mæt ast. Sjálft nafn i›
Eg ill er ekki d‡rs nafn. fia› kem ur a› vísu fyr ir sem heiti á nauti í
flul um frá sí› ari öld um (Ólaf ur Dav í›s son), en ekki í eldri heim -
ild um. Sé hins veg ar leit a› or› sifja seg ir Ás geir Blön dal or› i› oft -
óðinn, þór og egill 103skírnir
14 fietta á hli› stæ›u í l‡s ingu Eglu á Ljóti bleika: „Ok er hann gekk fram á völl -
inn at hólm sta›n um, flá kom á hann ber serks gangr. Tók hann flá at grenja illi -
liga ok beit í skjöld sinn“ (2001:123; 1933:202). — Um kven semi ber serkja næg -
ir a› minna á sænsku ber serk ina í Eyr byggja sögu (1935, 28. kap.).
15 Sjá t.d. Sundquist og Hultgård 2004:586 o.á.
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 103