Skírnir - 01.04.2007, Qupperneq 104

ast tali› skylt „Agn ar(r), Agni og Ög mund ur og agi og ógn. A›r ir
telja nafn i› í ætt vi› egg“ (á bit járni). Hvort sem nú er val i› ógn
e›a egg fer nafn i› nokk u› vel í rö› inni. Samt er eins og villi d‡ra -
flræ› in um sé a› ljúka. fiór-ólfr stend ur a› vísu á sín um sta›, bró› ir
hetj unn ar, ver› ur ekki gam all en s‡n ir sömu ein kenni og hinn
fyrri fiórólfr.
Sé leit a› villi d‡rs- e›a villi mannsein kenna hjá Agli flarf ekki
langt a› fara. Einna glæsi leg ast ver› ur au› vit a› fleg ar hann bít ur
Atla skamma á bark ann:
ok er skjöldr Atla var mjök ón‡ttr, flá kasta›i hann hon um. Tók flá
sver›it tveim hönd um ok hjó sem tí› az. Eg ill hjó til hans á öxl ina ok
beit ekki sver›it. Hann hjó annat ok it flri›ja. Var hon um flá hægt at
leita högg sta› ar á Atla, at hann haf›i enga hlíf. Eg ill reiddi sver›it af
öllu afli, en ekki beit hvar sem hann hjó til. Sér flá Eg ill at eigi mun
hl‡›a svá búit, flví at skjöldr hans ger› iz flá ón‡tr. fiá lét Eg ill laust
sver›it ok skjöld inn ok hljóp at Atla ok greip hann hönd um. Kenndi flá
afls mun ar ok fell Atli á bak aptr, en Eg ill greyf› iz at ni›r ok beit í sundr
í hon um bark ann.16 Lét Atli flar líf sitt. Eg ill hljóp upp skjótt ok flar til
er blót nautit stó›, greip annarri hendi í gran arn ar en annarri i hornit ok
snar a›i svá at fætr vissu upp, en í sundr háls beinit. (2001:127–128; 1933:
209–210).
fiótt hvergi sé sagt a› Eg ill hamist e›a gangi ber serks gang leyn ir
sér ekki a› hér er ber serk ur á fer› og hef ur villi d‡rsein kenni eins
og best ver› ur á kos i›, enda dug ir ekki ann a› móti fjöl kynngi
Atla, flví hann bít ur ekki sver›. Jón Karl Helga son benti á mik il -
vægt at ri›i í flessu sam hengi:
fia› er eft ir tekt ar vert hvern ig sam an fer mann dráp og blót í fless ari l‡s -
ingu. Me› fer› Eg ils á blót naut inu er hli› stæ› a› fer› inni sem hann beit ir
heimir pálsson104 skírnir
16 Öld ung is sama or›a lag er a› finna í Örv ar-Odds sögu, flar sem seg ir frá vi›ur -
eign Ög mund ar og Vign is: „Ok í flví brá Ög mundr Vigni svá at hann fell, ok
fleg ar jafn skjótt greyf› ist hann ni›r at hon um ok beit sundr í hon um bark ann“
(1943:354). fietta er ef laust ekki til marks um rit tengsl held ur ein fald lega a›
sögn in greyfa sk eigi vi› fleg ar menn grúfa sig yfir fólk til a› bíta fla› á bark ann!
— Rétti lega benda flær Berg ljót og Svan hild ur (1992:xxiv) á a› í fless ari frá sögn
ger ist Eg ill enn ylfsk ari en fleir for fe› ur hans fleg ar úlfs kjaft ur inn kem ur a›
full um not um!
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 104