Skírnir - 01.04.2007, Page 109

miss ir um lei› stjórn á sér. Hann vir› ist ekki hafa hug mynd um
hva› hann er a› gera fyrr en hann heyr ir Brák tala. fia› er hún sem
ger ir hon um grein fyr ir a› fla› er son ur inn sem hann mun dey›a
næst.22
fieg ar Skalla grím ur heyr ir fletta ræ›st hann a› bo› bera hinna
illu tí› inda. Au› vit a› má túlka fla› á ‡msa vegu en einna bein ast
hl‡t ur a› liggja vi› a› skilja fla› svo a› ber serks gang ur inn sé í
raun æ›i sem ver›i a› fá út rás í mann dráp um. Skalla grími létt ir
ekki fyrr en fior ger› ur brák, al sak laus mann eskjan, hef ur lát i› líf -
i›. fiá get ur hann far i› heim a› bor›a! Hvergi ann ars sta› ar í sög -
unni reyn ir á fletta flví ber serkirn ir fá alltaf út rás fyr ir dráps hvöt
sína.
Styrk ur ber serks ins/kveld úlfs ins ver› ur einnig n‡tt ur me›
ö›ru móti. fiar um fjall ar hin frá bæra l‡s ing á Skalla grími fleg ar
hann sótti smi›ju stein sinn út til Mi› fjar› ar eyja. fiá er sk‡rt tek i›
fram a› fla› var „eitt kveld, flá er a›r ir menn fóru at sofa at
S(kalla) G(rímr)gekk til sjóvar ok hratt fram skipi át tæru“
(2001:45; 1933:78). Afli› til a› róa át tær ingn um einn og kafa sí› -
an eft ir stein in um sem er svo flung ur a› fjór ir menn myndu ekki
hefja, fær Skalla grím ur úr sömu upp sprettu og ber serks gang inn.
fiess vegna eru all ir farn ir a› sofa, sem er ein fald lega ann a› or›a -
lag fyr ir „eft ir sól ar fall“. Hér neyt ir flá bónd inn/smi› ur inn afls
ber serks ins.
fia› eru flessi ein kenni ber serks og kveld úlfs sem sam an koma
í Agli. En skaps mun um hans er ekki l‡st me› sama taum leys inu
og hjá fö› ur hans og afa. fieg ar hann berst einn vi› átta og vi› ell -
efu tvisvar, eins og hann seg ir sjálf ur, flá er fla› me› yf ir veg a›ra
og skipu legra hætti en l‡s ir sér í hrein um ber serks gangi. fiar um er
stein hell an í 75. kafla sög unn ar gott dæmi. Raun sæ i› í frá sögn inni
ver› ur næst um bros legt:
óðinn, þór og egill 109skírnir
22 Hér kynni a› mega benda á a› or› gerv ing at bur› anna vir› ist skipta miklu máli
í ver öld Ís lend inga sagna, sbr. frá sögn Njálu af bar dag an um vi› Knafa hóla, fleg -
ar Kol skegg ur hef ur höggvi› fót af Kol Eg ils syni, en hann „stó› nökkura stund
á hinn fót inn ok leit á stúf inn. Kol skeggr mælti: „Eigi flarf tú á at líta, jafnt er
sem flér s‡nisk: af er fótrinn.“ Kolr fell flá dau›r ni›r“ (1954:158).
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 109