Skírnir - 01.04.2007, Qupperneq 112

1933:229–230). (Sbr. 2001:144; 1933:238, flar sem fram kem ur a› um
man rún ar haf›i ver i› a› ræ›a).26
Sé nú a› flví gá› a› Eg ill er n‡ kom inn úr heim sókn inni til Ár -
mó›s skeggs, flar sem lækn is a› ger› um var beitt á ann an hátt en
hér, ver› ur frá sögn in b‡sna skop leg og kannski meira a› segja
dæmi um flá sta›i í forn rit um sem vi› leggj um ekki al veg rétt an
skiln ing í á 21. öld. Hugs an lega er fletta brand ari í eyr um manna á
flrett ándu öld! Meg in at ri› i› er samt jafn ljóst á bá› um öld um:
fietta er ma› ur sem kann a› fara me› gald ur.
Hitt dæm i› er enn kunn ara. Eg ill er á lei› frá Nor egi til Ís lands,
hef ur vi› komu í eynni Her› lu og ger ir flar nokkr ar rá› staf an ir:
Hann tók í hönd sér heslis stöng ok gekk á bergsnös nokkura, flá er vissi
til lands inn. fiá tók hann hross höf u› ok setti upp a stöng ina. Sí› an veitti
hann for mála ok mælti svá. „Hér set ek upp ní› stöng ok sn‡ ek flessu ní›i
á hönd Eir(íki) kon ungi ok Gunn hildi drottn ingu.“ Hann sneri hross -
höf› inu inn á land. „Sn‡ ek flessu ní›i á land vætt ir flær er land fletta
byggja, svá at all ar fari flær vill ar vega, engi hendi né hitti sitt inni fyrr en
flær reka Eir(ík) kon ung ok Gunn hildi ór landi.“ Sí› an sk‡tr hann stöng -
inni ni›r i bjarg rifu ok lét flar standa. Hann sneri ok höf› inu inn á land
en hann reist rún ar á stöng inni ok segja flær for mála flenna all an. (2001:
110; 1933:171).
Svo snjall rúna meist ari sem Eg ill reyn ist hér, er fró› legt a› taka
eft ir a› hann má sín lít ils fleg ar Gunn hild ur gríp ur til sei›s ins til
a› æsa hann til fund ar vi› sig e›a flá fleg ar hún klak ar vi› glugg
hans (hvort tveggja í 59. kap.) og eng inn nema Ar in björn get ur
hjálp a›! fieg ar Gunn hild ur ætl a›i a› eitra fyr ir Egil í Atley (44.
heimir pálsson112 skírnir
26 fia› er mér ógleym an leg stund fleg ar Bjarni Ein ars son reif a›i flessa frá sögn vi›
mig heima í Bær um í Nor egi (e›a Berg heimi, eins og hann kall a›i sta› inn gjarna)
haust i› 1969. „Eg ill lækn ar sjúka!“ sag›i hann og kjök ur hló vi›; flótti far i›
b‡sna frjáls lega me› Bibl í una á fless um sta›! — fia› er ann ars at hygl is vert a›
sögu ma› ur lít ur hér og ví› ar á rún ir sem galdra tákn, en í næstu til vitn un og í
frá sögn inni af Sonator reki eru flær sjálf gef i› skrif let ur. — fiór gunn ur Snæ dal,
rúna fræ› ing ur, hef ur bent mér á a› sami tví skinn ung ur var uppi sí› ar á öld um
fleg ar ein ir voru dæmd ir galdra menn fyr ir a› fara me› rún ir, a›r ir not u›u flær
til a› skrá graf skrift ir á leg steina!
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 112