Skírnir - 01.04.2007, Page 116

fleg ar l‡st er komu Eg ils á vor fling i› flar sem hann skerst í leik inn
til varn ar fior steini syni sín um.
Sam kvæmt sög unni er fátt me› fleim fe›g un um, Agli og fior -
steini. fia› er reynd ar ekki í fyrsta skipti sem fe›g um kem ur stir› -
lega sam an í fless ari maka lausu sögu. Agli vir› ist eink um flykja
fior steinn lin ur til stór ræ› anna og fri› semd ar ma› ur úr hófi.
Skáld gáf an hef ur sni› geng i› hann: „Seint ætla ek fiorst(ein) son
flinn yrkja kvæ›it ept ir Bö›v ar,“ seg ir fior ger› ur fleg ar hún br‡n -
ir fö› ur sinn til dá›a (2001:149; 1933:245), og er sú br‡n ing in sem
dug ir.
fior steinn b‡r búi sínu a› Borg en Eg ill er flutt ur a› Mos felli
til fiór dís ar og Gríms, manns henn ar. Og nú ver› ur eins og oft:
bænd ur flug ust á. fior steinn lend ir í deil um vi› Ön und Sjóna son
og Stein ar son hans, enda Stein arr greini lega hinn versti ma› ur.
Deil urn ar vaxa or› af or›i og víg af vígi, uns svo er kom i› a› mál
fara til vor flings.
Eg ill hef ur set i› hjá og ekki bland a› sér í deil ur, en fior steinn
reynd ar sé› til fless a› gamli ma› ur inn fengi frétt ir af mál um. fieg -
ar Stein ar hef ur stefnt hon um en hann enga gagn stefn una gert,
seg ir sag an:
ok litlu sí› ar sendi fiorst(einn) menn su›r á Nes. Komu fleir til Mos fells
til Gríms ok sög›u flar flessi tí› endi. Eg ill lét sér fátt um finn az ok spur›i
fló í hljó›i vandliga um skipti fleirra fiorst(eins) ok Stein ars ok svá at fleim
mönn um er Stein ar höf›u styrkt til flessa máls. Sí› an fóru sendi menn
heim ok lét fiorst(einn) vel yfir fleira fer›. (2001:158; 1933:282).
Au› vit a› skil ur les and inn a› allt er hér me› rá› um gert. fior steinn
ætl ast til a› Eg ill heyri tí› inda sögn ina flótt henni sé beint til
Gríms.32 fiess vegna er hann líka ánæg› ur me› för sendi manna
sinna.
Sí› an kem ur til flings. Stein ar ber bratt hasla sinn og tel ur sig
hafa allt í hendi sér enda mik inn li›s styrk. fior steinn læt ur á engu
bera, fer á vor fling sta› og læt ur tjalda bú› sína, en svo breg› ur út
heimir pálsson116 skírnir
32 fietta ver› ur ein stök hli› stæ›a vi› komu fior ger› ar í elda skál ann í 78. kafla
sög unn ar fleg ar hún tal ar hátt vi› mó› ur sína til a› ör uggt sé a› fa› ir inn heyri,
enda leik ur inn til hans ger› ur. fiau er flrátt fyr ir allt skyld, systk in in!
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 116