Skírnir - 01.04.2007, Qupperneq 177

starf semi sem ligg ur fjarri sagn fræ›i einsog nú tí›kast; mörk in
milli sta› reynd ar og sögu fær ast úr sta› eft ir flví sem tím ar lí›a. fió
hygg ég a› sagn fræ›i á›ur fyr hafi átt fleira sam merkt vi› skáld -
sagna ger› vorra tíma held ur en vi› nú tíma sagn fræ›i; ég á vi›
fiúkydídes sé fjar skyld ari nú tíma sagn fræ›i en nú tíma skáld sögu.“
Í fram haldi af flessu tal ar hann um höf unda Ís lend inga sagn -
anna og seg ir flá hafa ver i› gædda hæfi leik um a› koma heims -
sögu leg um veru leika fyr ir me› fáum og ein föld um or› um í litlu
dæmi. „fieir kunnu a› draga upp mynd ir sem út heimt ust til æsi -
legr ar frá sögu, oft af mönn um sem eng inn kann a› ist vi› ann ars
sta› ar a›, úr marklitl um pláss um. fieir voru var kár ir í me› ul um
sem me› al ann ars l‡sti sér í flví a› full yr›a alltaf minna en efni
stó›u til. fiungi frá sagn ar inn ar skap a› ist ekki af hæ› radd ar inn ar,
held ur temprun til finn ing ar inn ar og aga hug ar ins.“
Hall dór Lax ness sag›i einnig um Heimskringlu Snorra Sturlu -
son ar: „Sjó ræn ingj ar, bú höld ar og af dala kóng ar nor› an af hjara
ver ald ar rísa tign ar stór ir úr ósann fró› legri forn ald ar nótt sinni og
spyrna enni vi› him in hvelinu.“
fiessi vi› horf Hall dórs Lax ness til sagna list ar ríma ekki svo illa
vi› l‡s ingu hans á húsi Ólafs Kára son ar í Heims ljósi: „fietta litla
hús sem gat í raun inni varla heit i› hús, fla› bæ›i víkk a›i út og
hækk a›i uns fla› var eins stórt og all ur heim ur inn.“
Nú vil ég gera langa sögu stutta og segja a› me› skáld sög un -
um flrem ur, sem hafa ver i› nefnd ar, sem sé Sölku Völku, Sjálf -
stæ›u fólki og Heims ljósi, hefj ist inn ganga Hall dórs Lax ness í
klaust ur hinn ar miklu sagna hef› ar. Hann sem hóf fer il sinn me›
viss um hætti í upp reisn gegn henni bar›i nú a› dyr um henn ar,
rei›u bú inn a› krjúpa á kné frammi fyr ir hin um fornu meist ur um
en án fless a› gleyma sam tíma sín um. Modern ism inn fell ur a› ep -
isku sam hengi sínu e›a hi› ep iska sam hengi gleyp ir modern is -
mann.
Sem ung ur ma› ur sag›i Hall dór Lax ness í hálf kær ingi: „Er
ekki endir inn á öll um Ís lend inga sög um sá a› Njáll er brend ur?“
Hann hik a›i ekki vi› a› rísa gegn hinu vi› tekna, hef› inni, en
kraup sí› an jafn ákaf ur vi› dyr henn ar og mi›l a›i henni sem ei líf -
um lær dómi, ei lífri leit.
hin frjálsa frásögn 177skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 177