Skírnir - 01.04.2007, Qupperneq 185

hvort tveggja. Í stutt um eft ir mála a› verk inu seg ir: „Vi› samn ingu
fless ar ar bók ar hef ég hvorki stu›st vi› dag bæk ur né skrá› ar
heim ild ir af ö›r um toga, held ur lát i› svikult minni rá›a úr vali og
ni› ur rö› un efn is. fiar af lei› ir a› ekki er hægt a› treysta flví a› allt
sé „rétt“ sem frá er sagt, hvorki sam kvæmt ströngu tíma tali né
svoköll u› um sta› reynd um“ (232). fia› vir› ist flví bein lín is ætl un -
in hér a› kanna hvert minn i› ber mann í frá sögn, frek ar en a›
rann saka for tí› ina „vís inda lega“ og tína til fla› sem hann nefn ir
„svo kall a› ar sta› reynd ir“. At huga semd ir um brig›ult minni eru
mjög al geng ar í a› fara or› um e›a inn gangs or› um sjálfsævi sagna
og gjarn an er flar bætt vi› a› ekki sé um eig in lega sjálfsævi sögu a›
ræ›a (fletta má sjá í verk um fjöl margra höf unda, allt frá Jos eph
Con rad til Gu› bergs Bergs son ar).
Í könn un á tengsl um sjálfs mynd ar og frá sagn ar er ástæ›a til a›
líta til frá sagn ar forms ins. Upp haf vest rænna sjálfsævi sagna ligg ur
í kristi leg um bók mennt um sem segja frá flví fleg ar höf und ur inn
sner ist til trú ar. Form i› er flá ein hvern veg inn á flá lei› a› fyrst er
l‡st synd um spilltu og til gangs lausu lífi sem sí› an er snú i› vi›
fleg ar höf und ur inn ver› ur fyr ir ein hvers kon ar vitr un og tek ur trú
(sbr. hi› fræga ‚tolle lege‘ at vik í Játn ing um Ágústínus ar (2006)).
fiessi ger› frá sagn ar — líf um breyt ist í einu vet fangi — hef ur einnig
haft grí› ar leg áhrif á ver ald leg ar sjálfsævi sög ur. Mich ael Sher ing -
ham seg ir slíka vendi punkta vera hluta af tungu máli sjálfsævi sagna
og seg ir flá vera a› fer› til a› sk‡ra mik il væg ar breyt ing ar á æv inni
hvort sem flær hafa or› i› smám sam an e›a skyndi lega — og séu
einmitt gagn leg ir til a› breg›a ljósi á slík ar breyt ing ar, hvort sem
vendi punkt arn ir séu bók mennta leg a› fer› e›a raun sönn end ur -
spegl un veru leik ans (Sheringham 2001:233). fietta tungu mál sjálfs -
ævi sög unn ar not fær ir Hann es sér í sínu verki, eins og nán ar ver›ur
kom i› a› hér á eftir.
Mót un sjálfs mynd ar ger ist ekki í tóma rúmi og sög ur for eldr -
anna eru ekki sí› ur órjúf an leg ur part ur af upp runa sög unni en
minn ing ar af sjálfi. Í bók Hann es ar er fla› sam band hans vi› fö› -
ur inn sem mætti kalla flunga mi›ju fyrri hluta verks ins. Í upp hafi
verks ins fleg ar hann hef ur l‡st fyrstu minn ing um sín um seg ir
hann: „Um flær mund ir mun hann hafa ver i› 58 ára, e›a ná kvæm -
sjálf í frásögn 185skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 185