Skírnir - 01.04.2007, Síða 188

merki um of beldi og dau›a og fla› ver› ur fyr ir hon um sta› fest ing
á dau›a fö› ur ins. En jafn framt er far i› á ökk l an um arf leif› in, fla›
sem fleir eiga sam eig in legt — fló ekki fyrr en Hann es eld ist. Og
far i› má flví lesa sem tákn fless sem Hann es erf ir eft ir fö› ur inn,
fl.e. skap ger› ina, sam bland rót leys is og draum óra, sem kem ur
fram sí› ar á æv inni. Aft ur eru flví fa› ir og son ur spyrt ir sam an um
lei› og fleir fjar lægj ast.
Eft ir lát fö› urins breyt ist allt, systk ini hans flytja a› heim an,
og hann ver› ur einn eft ir me› mó› ur sinni. Líf i› raskast og fla›
eina sem hann get ur reitt sig á eru áætl an ir skip anna sem hann hef -
ur flrá hyggju kennd an áhuga á. Fyrr í verk inu l‡s ir hann flví hve
heill a› ur hann var af skipa fer› um og spyr sig:
Hva› var fla› sem seiddi mig svo fast a› fless um fagn a› ar- og skiln a› ar -
stund um a› ég aldrei lét und ir höf u› leggj ast a› vera vi› stadd ur fleg ar
mér gafst færi á? Var fla› sjálf stemmn ing in vi› gesta kom ur og kve›j ur
sem kitl a›i for vitni mína, e›a lágu d‡pri og per sónu legri ástæ› ur til sei› -
magns ins? Grun a›i mig kannski a› ég brá› lega yr›i a› sjá á bak nánu
skyld menni, e›a var or sök in venju leg út flrá sveim hug ans? (27)
Hér er til raun til túlk un ar, for tí› in er sé› í ljósi nú tí› ar, minn ing -
arn ar yf ir heyr› ar, og fundn ar ‡m ist duld ar per sónu leg ar ástæ› ur,
e›a flrá hyggj an sk‡r› me› vís un til hins gall a›a sjálfs („út flrá
sveim hug ans“). fiessi áhugi á skip un um eykst enn eft ir lát fö› ur ins
og eitt sinn bí› ur Hann es heil an dag í lei› inda ve›ri eft ir einu skip -
anna sem hef ur seink a› (40). Hann lasnast og upp úr veik ind un um
fær hann lungna bólgu og er veik ur í flrjá mán u›i. Hans las leiki end -
ur spegl ar veik indi fö› ur ins, hann ligg ur í rúm inu flar sem fa› ir hans
lá bana leg una, svo fla› er eins og a› hann sé a› end ur taka bana legu
fö› ur ins. Hér renna fleir sam an, litli dreng ur inn og gamli ma› ur inn,
mitt í a› skiln a› in um, flví ann ar deyr en hin um batn ar. fia› er eins
og hann muni elta fö› ur inn í dau› ann, en hætti svo vi›. Or saka sam -
heng i› sem hér er skap a› í frá sögn inni er einnig at hygl is vert. Skipa -
áráttu hans, sem magn ast eft ir lát fö› ur ins, er kennt um veik ind in.
Veik ind in hafa svo flau áhrif a› hann kynn ist mó› ur sinni, henn ar
sögu, henn ar æsku, flar sem hún stytt ir hon um stund ir í leg unni
me› flví a› segja hon um sög ur af sjálfri sér og sínu fólki.
gunnþórunn guðmundsdóttir188 skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 188