Skírnir - 01.04.2007, Qupperneq 192

drauma og raun veru legs ástands minna óneit an lega á sjálfsírón íu
fiór bergs í Of vit an um og Ís lensk um a›li. fia› er tek i› vi› tal vi›
hann í Út varps tí› ind um og teikn u› mynd fylg ir me›: „… ung -
ling ur frá Grinda vík var ég kall a› ur, og teikn ing in sem fylgdi og
átti a› vera ég s‡nd ist mér jafn frá leit: kúpt enni, kart öflu nef og
strút munn ur. Svona heimsku leg ur og barns leg ur í út liti gat ég
ekki ver i›? — Jú, sag›i bró› ir minn fleg ar hann sá teikn ing una. —
Hún er mjög lík flér“ (118). Hinn ver› andi snill ing ur og skáld er
kom inn fram úr eig in flroska, draum ur inn er or› inn svo áflreif an -
leg ur a› hann sér allt a›ra mynd af sjálf um sér en a›r ir, sam tal i›
er ekki bara spjall bræ›r anna, held ur dramat íser ar mun inn á hans
eig in sjálfs s‡n og flví sem a›r ir sjá.
Draum ur inn um a› vera rit höf und ur flarf sí fellt a› víkja fyr ir
hvers dags barn ingi og ei lífri leit a› hent ugri lei› til a› vinna fyr ir
sér. Hann fer til Nor egs a› læra refa hir› ingu, flví hann hélt a› flar
væri kom i› til val i› auka starf me› fram rit stör f un um. En hann
gefst upp á ref a nám inu, og sú upp gjöf eyk ur ekki á bjart s‡n ina:
„Ég var ves al ing ur sem gafst upp á öllu og kom engu í verk“ (130).
Sjálfs mynd in, sem er bund in vi› draum um eitt hva› sem á eftir
a› ger ast frek ar en veru leika hvers dags ins, ö›l ast styrk og vægi í
sam fé lagi vi› önn ur skáld. Hann l‡s ir flví sem svo a› fleir séu allir
ung ir og haldn ir van meta kennd flar sem fleir eru ein ir a› bjástra,
en fleg ar fleir koma sam an er draum ur inn skyndi lega u.fl.b. or› inn
a› veru leika. Hann legg ur mik i› fer›a lag á sig til a› hitta Jón Ósk -
ar á einu slíku efa tíma bili: „Snögg lega var mér horf in öll óró og ég
var sá sem ég átti a› vera: Hann es Sig fús son, ungt og upp renn andi
skáld“ (160). Ásetn ing ur inn er af al vöru, en skrif in ganga ekk ert,
hann er eir› ar laus, toll ir ekki vi› e›a skrif ar sög ur sem vin ir hans
hakka í sig. Í hvert sinn sem hann flyt ur e›a skipt ir um vinnu, e›a
a›r ar breyt ing ar ver›a á hög um hans, lof ar hann a› byrja n‡tt líf,
skemmta sér minna og skrifa meira, en ekk ert geng ur. „Bæk ur,
skáld skap ur, rit höf und ar, fla› var mitt líf. Allt um fram fla› var
hul i› hálf rökkri ann ar sta› ar á svi› inu“ (168). Enda flótt hann hafi
lít i› ver i› a› skrifa og unn i› vi› allt ann a›, flá er fla› ekki rætt a›
neinu marki, fla› er ekki ver› ugt nán ari könn un ar, fla› er „hul i›
hálf rökkri“ í text an um. fietta minn ir mjög á sjálfs mynd fiór bergs
gunnþórunn guðmundsdóttir192 skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:27 Page 192