Skírnir - 01.04.2007, Qupperneq 236

Stelp unni lærist a› menn irn ir sem halda henni fang inni eru me› -
lim ir í úkra ínsku mafí unni og dem ant arn ir henn ar geri flá rík ari
me› hverj um deg in um, og hún ímynd ar sér a› ef haldi áfram sem
horfi ver›i fleir rík ustu menn heims ins. Hún fer a› skipu leggja
flótta lei› ir en all ar stranda flær á öskj unni og flví sem er í henni; ef
hún ætl ar sér a› fl‡ja ver› ur hún a› hlaupa, stökkva og klifra og
kannski lemja, og slíkt get ur hún ekki leyft sér, hún ver› ur a› fara
var lega, en hvern ig gat ma› ur flú i› en samt læ› st, fla› var ekki hægt!
Tæki fær i› kem ur nokkrum vik um sí› ar. Stuttu á›ur en stelp an
ætl ar a› breg›a sér á kló sett i› til a› skila af sér fjár sjó› um sín um,
heyr ir hún a› rjátl a› er vi› dyrn ar, svo er lykli snú i› í skránni og
dyrn ar opn ast. Í gætt inni stend ur vör› ur inn sem fylgist me›
henni á kvöld in og nótt unni og tek ur á móti demönt un um.
Hann horf ir inn í her berg i› til henn ar en seg ir ekk ert. Aug un
eru fljót andi og hún veit a› stund um er hann drukk inn og sit ur al -
einn á gang in um me› flösku og röfl ar vi› sjálf an sig e›a hr‡t ur.
Vör› ur inn grett ir sig til henn ar, rek ur svo út úr sér tung una og
rek ur upp hlát ur sem end ar í hóstakasti. Me› an vör› ur inn kúg ast
og hræk ir er höf u› stelpunn ar gló andi af hugs un um um flótta og
hún bí› ur ekki bo› anna, smeyg ir öskj unni yfir höf u› i› og fel ur
und ir rúmi. fieg ar vör› ur inn rétt ir aft ur úr sér kross legg ur hún
hend urn ar stelpu lega fyr ir aft an bak og ger ir aug un kringlótt og
sak leys is leg. Vör› ur inn star ir á hana en hlær svo meira og spyr
hvort hann megi koma inn og setj ast hjá henni. Stelp an grett ir sig
og seg ir a› ef hann komi inn flá megi hann ekki vera lengi, brá› -
um flurfi hún a› sofna.
Hann stíg ur inn í her berg i›, læs ir dyr un um á eft ir sér me›
lykli sem hann sting ur í vas ann, geng ur yfir a› rúm inu og sest;
dreg ur svo fram flösku, tek ur stór an sopa og skip ar henni a› setj -
ast vi› hli› sér. Lykt in af hon um er römm og vi› bjó›s leg, eins og
af úldn um fiski. Hann spyr hva› an dem ant arn ir komi, hvort hún
sé norn, en hún svar ar engu, hall ar sér upp a› hon um flannig a›
sjá ist í brjósta skor una og spyr fle›u lega hvort hún megi fá sopa af
flösk unni sem hún hyggst nota sem bar efli til a› rota hann. Vi›
fletta rei› ist vör› ur inn skyndi lega, gríp ur um háls inn á henni og
‡tir ofan í rúm i› og hvæs ir á hana a› hún sé hóra og brá› um muni
steinar bragi236 skírnir
Skirnir vor 2007-med ollum-1:Skírnir haust nota-1 25.4.2007 14:28 Page 236