Bókasafnið - 01.07.2018, Blaðsíða 6

6 Bókasafnið
Viðtal við landsbókavörð
Í nóvember 2017 hittist ritnefnd Bókasafnsins á skrifstofu lands-
bókavarðar og ræddi við hana
um safnið, 200 ára afmæli
þess og það umhverfi sem
safnið nú starfar í. Viðtalið
er yfirgripsmikið, enda er
Landsbókasafn Íslands –
Háskólabókasafn leiðandi
meðal bókasafna í landinu
og við hæfi að Bókasafnið
geri afmælinu skil. Við þessi tímamót vildum við heyra
skoðanir hennar á mörgum atriðum sem snerta vinnu við
safnið sjálft, en einnig bókasöfn og upplýsingar almennt. Þá
vildum við heyra af þeim verkefnum sem eru efst á baugi í
safninu næstu árin. Fyrst af öllu spurðum við hana þó um
hennar eigin bakgrunn.
Ég varð stúdent frá Menntaskólanum við Tjörnina 1975 og
fór þaðan beint í bókasafnsfræði við Háskóla Íslands. Með-
an ég var í náminu var ég stundakennari við Árbæjarskóla,
en eftir að því lauk var ég ráðin til að setja þar upp nýtt
skólabókasafn. Ég var þar í um 5 ár og þá var auglýst eftir
bókasafnsfræðingi við Fjölbrautaskólann í Breiðholti, sem
var nýr skóli, og ég sótti um og fékk. Ég var þar í rúm 15
ár og kom einnig á fót nýju bókasafni og það hefur gjarn-
an fylgt mér að ég hef fengið að koma af stað alls konar
verkefnum. Ég var í hlutastarfi til að byrja með og var líka
stundakennari í bókasafnsfræði í nokkur ár. FB var á þeim
tíma bæði menntaskóli og verkmenntaskóli og margar fag-
greinar kenndar þarna. Það var mikið líf og fjör og skólinn
mikill suðupottur. Á þessum árum voru stofnuð bókasöfn í
mörgum framhaldsskólum og það myndaðist öflugur hópur
bókasafnsfræðinga í kringum þau, sem enn er starfandi.
Nokkru áður en ég hætti, ákvað ég að fara í meistaranám í
bókasafnsfræði sem þá var að byrja við HÍ. Um svipað leyti
var haft samband við mig hvort ég gæti flokkað og skráð
lítið bókasafn í menntamálaráðuneytinu og ég tók það sem
hlutastarf meðfram náminu. Ég var svo fyrsti meistaranem-
inn (MA) sem útskrifaðist úr bókasafns- og upplýsinga-
fræði árið 1996 og skrifaði lokaritgerð um lestrarfélögin.
Ég vann síðan í menntamálaráðuneytinu og við bættust lítil
bókasöfn þriggja ráðuneyta í Arnarhvoli, fjármála-, dóms-
og kirkjumála- og iðnaðar- og viðskiptaráðuneyta. Vinnan
fólst í upplýsingaþjónustu, flokkun og skráningu í Gegni og
grisjun á því efni sem barst í ráðuneytin. Ég hafði vinnuað-
stöðu í kjallara Arnarhvols og draumurinn var að búa til eitt
sameiginlegt bókasafn fyrir ráðuneytin en það gerðist nú
reyndar ekki.
Síðan losnaði skjalastjórastarf í fjármálaráðuneytinu og það
varð úr að ég tæki það að mér. Mér fannst skjalastjórnin
ótrúlega spennandi og áhugaverð og fékk nokkuð strangt
uppeldi, en það er bæði krefjandi og gaman að vinna í
ráðuneyti. Ég var í ráðuneytunum í um 11 ár, en síðustu
árin kom aftur upp ný þörf og ég innritaði mig í nýtt nám í
stjórnsýslufræðum við HÍ. Bent var á að þetta væri heppileg
leið fyrir þá sem ætluðu sér að vinna í stjórnsýslunni og ég
gat alveg hugsað mér að starfa þar áfram. Árið 2005 hringdi
Sigrún Klara Hannesdóttir landsbókavörður í mig og sagði
að það vantaði tímabundið sviðsstjóra á varðveislusviði í
safninu, meðan þáverandi sviðsstjóri færi í bókasafn Nor-
ræna hússins. Til stóð að ég myndi leysa hana af þangað til
hún kæmi aftur eftir fjögur ár. Ég hóf því störf í Þjóðarbók-
hlöðunni haustið 2005 og skilaði meistararitgerð í stjórn-
sýslufræðum (MPA) um Landsaðganginn vorið 2006.
Síðan ákvað Sigrún Klara að hætta 2007. Ég hugsaði með
mér að ég væri komin með alla þessa menntun og reynslu,
búin að skrifa meistaraprófsritgerðir um lestrarfélögin og
Landsaðganginn, og fannst þetta mjög skemmtilegur starfs-
vettvangur, að ég væri vitleysingur ef ég myndi ekki sækja
um. Ég sendi því inn umsókn og var á endanum ráðin úr
hópi sex umsækjenda.
Úr fyrstu aðfangabók safnsins
Ingibjörg Steinunn Sverrisdóttir