Bókasafnið - 01.07.2018, Blaðsíða 15

Bókasafnið 42. árg – 2018 15
endurgerð eldra efnisins og hins vegar að taka á móti nýjum
aðföngum á sífellt fjölbreyttara formi, skrá þau í Gegni og
önnur kerfi, koma fyrir í réttum geymslum og veita aðgang
að þeim.
Nýjar þjónustur koma fram og þær eldri eflast og þar má
telja Landsaðgang, Áttavitann, Skemmuna, Opin vísindi,
væntanlegt rannsóknagagnasafn eða CRIS kerfi og umsjón
með Turnitin ritstuldarforritinu, en allt þetta þjónar vís-
inda- og háskólasamfélaginu.
Með Tónlistarsafninu hafa komið nýir straumar. Markmiðið
þar er sameina allt tónlistartengt efni á okkar vegum og að
skapa öflugan vettvang til rannsókna á íslenskri tónlistar-
menningu.
Þá er orðið tímabært að endurskoða lög um skylduskil, því
þó við búum við lög sem voru afar framsýn á sínum tíma, þá
þarf að fara yfir þau.
Sérðu fyrir þér að þið getið haft opið allan sólar-
hringinn?
Ég veit það ekki, þetta hefur verið rætt, en væntanlega yrði
aðeins hægt að vera með einhvern hluta hússins opinn.
Það þyrfti að fara út í breytingar því húsið er ekki hannað
með þetta fyrir augum. Erlendis eru heilu bókasöfnin opin
allan sólarhringinn, án þess að þar sé starfsfólk, en það eru
vanalega lítil söfn. En ég er ekki viss um að eftirspurnin
eða notkunin yrði svo mikil samanber fækkun gesta í húsinu
undanfarin ár. Við leggjum frekar áherslu á rúman afgreiðslu -
tíma og að allir geti nálgast gögnin okkar á netinu. Vef-
mælingar sýna stöðuga fjölgun gesta þar. Það þarf einnig
að endurhugsa vinnubrögð svo sem aukna sjálfsafgreiðslu,
bæði í safninu, á vefjunum okkar og í bókasafnskerfinu eins
og áður er nefnt. Einnig þarf að endurhugsa hvernig við
nýtum rýmið í húsinu, búa til talandi svæði og þögul svæði
og fjölga hópvinnuherbergjum og rýmum með sérútbúnaði,
tölvum með sérstöku efni eða forritum og svo framvegis.
Í erlendum söfnum hafa víða verið settir upp stórir gagn-
virkir skjáir þar sem vakin er athygli á ýmsu úr safnkostin-
um, eða að sýningar eru birtar þar. Það þótti mikil framför
þegar upplýsingaskjárinn á 2. hæð var settur upp, en auð-
vitað ættu að vera fleiri skjáir í safninu og mismunandi
efni á hverjum skjá. Það hefur mikið verið rætt um viðveru
safnsins á Háskólatorgi. Ég var mjög fylgjandi því í upphafi
að vera með aðstöðu þar, en það var erfitt að fá pláss þegar
torgið opnaði. Nú er starfsfólk safnsins með upplýsingaborð
þar einu sinni í viku og við munum gefa því tíma og meta
svo árangurinn. Kannski er hægt að auka þessa þjónustu, til
dæmis að kennarar og nemendur gætu náð í millisafnalán,
önnur útlán og skilað efni. Á hverjum degi fer þarna í gegn
mikill fjöldi fólks sem notar þjónustu safnsins, þarna er einn
stærsti markhópurinn. Og við hefðum þurft að vera með frá
upphafi. Þetta er kannski glatað tækifæri, sem við erum að
reyna að vinna upp.
Ertu bjartsýn fyrir afmælisárið?
Já ég er alltaf bjartsýn. Stofnunin hefur náð að endurnýja
sig ótrúlega mikið frá því að flutt var í Þjóðarbókhlöðuna og
sameining gömlu safnanna hefur orðið mikil lyftistöng fyrir
starfsemina. Með tölvutækni og stafrænu byltingunni verða
miklar breytingar sem snerta alla starfsemi safnsins og við
höfum reynt eftir bestu getu að fylgja því eftir. Safninu hafa
verið falin ný verkefni og þá hafa stundum skapast ný störf.
Hér er mjög öflugt starfsfólk og stjórnendateymi, svið-
stjórarnir sem sitja í framkvæmdaráði. Það eru að verða
kynslóðaskipti í starfsliðinu og óhjákvæmilega fylgja því
breytingar og ný þekking og vinnubrögð koma inn. Okkur
gengur mjög vel með þau verkefni sem við erum að vinna að
núna. Mér finnst í auknum mæli vera leitað til okkar með
samstarf og ég er ánægð með hvernig það hefur spilast.
Þá er hér einnig skemmtilegt samfélag notenda, sem margir
eru daglegir gestir í lengri eða skemmri tíma. Hér eru
hópar sem eiga sitt félagslíf á kaffistofunni. Fólk fundar
mikið í safninu og á stefnumót, einnig fer hér fram kennsla
og viðburðir, bæði á okkar vegum og annarra. Notendur á
netinu hafa einnig samband og safnið fær yfirleitt jákvæða
umfjöllun á samfélagsmiðlum. Fólk sem notaði aðstöðuna
í sínu námi, talar um hve gott það var að vera í safninu, í
Bókhlöðunni, þar sem alltaf er friður og sem betur fer held
ég að flestir hafi góðar minningar héðan. En svo eru aðrir
sem þola ekki þögnina og vilja frekar vera á Háskólatorgi, í
meiri ys og þys, til að geta einbeitt sér. Ég er bjartsýn fyrir
hönd safnsins og það er mikið svigrúm fyrir nýjungar og
starfsfólk safnsins hefur alla burði til að takast á við þær á
200 ára afmælinu. Framtíðin er björt.
Við opnum sýningar um Smekkleysu