Breiðfirðingur - 01.04.1966, Blaðsíða 54

52
BREIÐFIRÐINGUR
eftir Skrælingjum og þeir snerust enn til bardaga við hana,
tók hún sverð, sem hún fann í valnum hjá líki eins Græn-
lendingsins og sló því beru á nakin brjóst sín, og með því
herbragði stökkti hún óvinunum á flótta.
Munu fáar vanfærar konur hafa slíkt leikið í bardaga
fyrr eða síðar.
En síðar kom þó betur í ljós stórlyndi hennar, metnaður
og undirferli til valda í hinu nýja landi, sem hún virðist þó
hafa orðið hrifnust af allra er þangað kom. Hún bað Leif
bróður sinn um afnot búða þeirra, er hann hafði látið
gera í Vínlandi. En bræður tveir, austfirzkir af íslandi,
urðu henni fyrri til í skálann eða búðirnar. Lauk viðskipt-
um þeirra með því, að þeir bræður voru felldir að ráði
Freydísar og gekk hún einnig milli bols og höfuðs á kon-
um þeirra með eigin hendi að heiðnum sið. bléldu síðan
heim til Grænlands.
Síðar frétti Leifur af þessu ódæði hennar og líkaði illa
mjög og sagði: — ,,Eigi nenni ég að gera það að Freydísi,
sem hún væri verð, en spá mun ég þeim þess, að þeirra
afkvæmi mun lítt að þrifum verða.“
En þetta óhugnanlega atvik virðist verða til þess, að
jafnvel Guðríður Þorbjarnardóttir og Þorfinnur karlsefni
hætta við allar frekari Vínlandsferðir og snúa heim til
íslands og setjast að í Glaumbæ í Skagafirði. Dvaldi hún
unz Snorri Þorfinnsson sonur hennar, fyrsti hvíti maður-
inn, sem fæddist í Leifsbúðum, var orðinn fullvaxta. —
Leggur hún þá enn land undir fót, en í það skipti til Suður-
landa, líklega til Rómar; kom síðan heim og gerðist nunna,
eða einsetukona í Glaumbæ, því að ekki hafði þá neitt