Breiðfirðingur - 01.04.1996, Síða 21

GÖNGUKONA Á GRÝTTRI SLÓÐ
19
þegar hún aflað sér lausamennskuleyfis forðum daga; enda fór
það svo að hún batt sig hvergi á klafa, en undi þess í stað við
lausamennsku sína sem gekk vonum framar, þótt aldurinn
færðist yfir.
Þjóða gerði sér nokkurn bæjamun, var sums staðar kaffi-
gestur, annars staðar næturgestur, eftir því sem á stóð á heimil-
um og húspláss var til. Stundum var hún viku og viku um
kyrrt við tóvinnu eða létt utanbæjarstörf, og gat hent hún væri
hálfan mánuð eða jafnvel þrjár vikur á sama bæ, en ekki öllu
lengur. Þá gerðist hún óþreyjufull og rölti af stað, en einhver
unglingur á heimilinu var látinn fylgja henni af bæ eða hús-
freyjan gekk með og bar pinklana fyrir hana. Um hest var ekki
að ræða. Þjóða kom ekki á hestbak, hvorki í hnakk eða söðul;
samfylgd karlmanna var henni ógeðfelld sem áður sagði; þó
lét hún sér lynda föruneyti einstaka bónda, en þeir voru fáir.
Hjörtur Ögmundsson í Álfatröðum var í náðinni, er mér sagt,
Hans á Ketilsstöðum er mér líka sagt; og það er fullyrt að Þor-
steinn Þorvarðsson á Ytri-Þorsteinsstöðum í Haukadal, al-
bróðir Þjóðhildar, hafi stundum fylgt systur sinni, og væri það
vel þegið. Nokkra fleiri mætti líklega nefna, ef ég hefði þekk-
ingu til. I þeim litla hópi yrði Jón Jóhannsson í Hlíð. Hann var
vel að manni, og er mér sagt, að honum hafi leyfst að bera
gömlu konuna yfir Hörðudalsá sem var einstakt.19 Ógifta
menn forðaðist Þjóðhildur eins og heitan eldinn.
Þjóðhildur fór oft um í Hörðudal og kom víða við; á sumum
bæjum var hún um tíma, og fór eftir ástæðum réði húsakostur
nokkru sem fyrr sagði, verkefni nokkru; sum heimili voru
þannig sett að þarflaust var að létta undir við tóvinnuna. Það
er haft á orði hve umtalsfróm Þjóða var og laus við að bera
slaður á milli enda kom hún sér alls staðar vel og var tryggð-
artröll þar sem hún tók því. Á meðal húsmæðra í Hörðu-
dalshreppi sem hún tengdist vináttuböndum nefni ég systumar
Kristínu Helgadóttur í Álfatröðum og Ingiríði á Ketilsstöðum.
í Álfatröðum var Þjóða stundum í vikuvistum hjá Kristínu
og Hirti Ögmundssyni. Vinnumaður var á bænum, Baldvin
Sveinsson, mikill ágætismaður, grandvar og tryggur heimil-