Breiðfirðingur - 01.04.1996, Síða 74

72
BREIÐFIRÐINGUR
77/ Matthildar Hannesdóttur
Tárna.
30. ágúst 1925.
Ég er í öngum mínum út af skólanum þangað til ég fæ að vita
hvað verður, annars líður mér ágætlega, er alltaf vel frísk og
finnst dagarnir þjóta áfram.
5. september fer ég héðan til Stokkhólms og kringum 10. til
Gautaborgar. Ég hefi skrifað þangað og fengið svar. Þarf ekki
annað en senda skeyti um hvenær ég kem og þá verður tekið á
móti mér á jámbrautarstöðinni. I Stokkhólmi eru bæði kennslu-
konur og skólameyjar sem ég þekki og þarf að heimsækja, svo
ég vona að ferðin sú gangi ekki ver en þegar við komum hing-
að mállausar. Nú get ég talað sænsku nærri hiklaust og skrifað
einföld bréf sænsk, svo það er ekki mikill vandi að komast
áfram ef maður hefur peninga. Ég sé nú eftir Tárna, því mér
finnst svo gott fólk hér og maður getur svo vel átt hér heima,
eftir því sem Islendingar geta erlendis.
Svona fór það með Flosa og Imbu. Ætli ég verði ekki þraut-
seigust að hjálpa Kidda, því ekki ætla ég að gifta mig. Þá er
nú búið að segja frá því.
Til Ingibjargar Hannesdóttur
Gautaborg.
22. okt. 1925.
Mér líður ágætlega, að öllu leyti öðru en því að sem stendur er
ég peningalaus og er líklega mér að kenna að skrifa ekki fyrr
eftir peningum. Það er ekki svo gaman að vanta „monninga“ í
framandi landi. Ég vona nú samt að þeir komi hvem dag. Ég
skammast mín nefnilega fyrir ef ég ekki get staðið í skilum
við það fólk, sem er mér á allan hátt svo vel. Nú er ég búin að
vera hér í Gautaborg 6 vikur og verð vona ég í vetur. Ég verð
til 1. nóv. í Vanföreanstalten og hef verið þar síðan ég kom.
Mig minnir að ég skrifaði þér um það eða því heima. Ég hefi
nú lært töluvert hér - t.d. körfugerð - bókband o.fl. smávegis