Breiðfirðingur - 01.04.1996, Side 88

86
BREIÐFIRÐINGUR
fólks og umhverfis, sem ég er alltaf þakklát fyrir.
Frú Möller sá ég ekki aftur fyrr en daginn áður en ég yfirgaf
Noreg. Þá heimsótti hún mig og færði mér smágjöf og bað að
heilsa íslandi.
Til Fœreyja
Slitur af minnisblöðum
Ég var ráðin til að kenna handavinnu og leikfimi við lýðskóla
þeirra Færeyinganna á vornámskeiði, sem standa átti frá júní-
byrjun til 28. júlí 1926. Mér þótti gott að fá atvinnu á leiðinni
heim, enda veitti ekki af að hressa upp á fjárhaginn. Um
miðjan maí var ég stödd í Kaupmannahöfn á leið til Færeyja.
Ég tók mér far með færeysku gufuskipi sem Tjaldur heitir.
Færeyingar stofnuðu nefnilega gufuskipafélag og eiga þetta
skip, en það hefur átt erfitt uppdráttar því að Danir hafa reynt
að eyðileggja það með sínum skipum.
Tjaldur lá við Islandsbryggju sem er við Strandgötu og þar
lá þá líka Gullfoss og blakti íslenski fáninn við hún. Mér
fannst það vera hugðnæm kveðja að heiman, því að svo langt
var síðan ég hafði séð íslenska fánann og íslensk skip. Ég
veifaði til karlanna á Gullfossi og þeir óskuðu góðrar ferðar
um leið og Tjaldur skreið fram hjá. Veðrið var indælt, blæja-
logn en hvessti dálítið er kom út í Eyrarsund. Annars var veðr-
ið hið besta alla leiðina og að morgni þriðja dags vorum við
komin í höfnina í Þórshöfn.
Ég var rétt að koma á fætur þegar spurt var um Kristjönu
Hannesdóttur og var þar kominn Símun av Skarði að taka á
móti mér. Hann heilsaði mér og bauð mig velkomna og talaði
íslensku svo vel að ég spurði hann hvort hann hefði verið á
Islandi. Hann kvað nei við, en sagði að sig hefði langað til að
koma þangað frá unga aldri, en aldrei haft efni á að ferðast svo
langt sér til skemmtunar. Símun var maður fremur stór,
þrekinn og frekar feitlaginn, dálítið hærður en hafði annars