Breiðfirðingur - 01.04.1996, Side 121

SKÓLAHALD f NESHREPPI UTAN ENNIS
119
Með fræðslulögunum 1926 eru nemendur gerðir prófskyldir
frá 8 ára aldri (10. gr.)30) en lögin kváðu ekki á um neinar
breytingar á fyrirkomulagi prófa.
Það var ekki fyrr en 1937 að ný reglugerð um barnapróf
kom og leysti af hólmi tæplega 20 ára gamlar reglur. Aðal-
breytingarnar voru þær að nú skyldu öll próf eftir því sem hægt
var, fara fram skriflega (7. gr.) og einkunnaskalanum er breytt
þannig að gefið skal fyrir í tölum frá 0-10 með einum tugastaf
(8. gr.). Á fullnaðarprófi þarf nú sem fyrr meðaleinkunnina 4,
þó ekki lægri en 5 í íslensku, skrift og reikningi (9. gr.). Auk
þessa er kveðið á um í 5. gr. að ekki sé skylt að prófa á ársprófi
í öðrum greinum en lestri, skrift og reikningi. Vinnubækur og
verklegar úrlausnir nemenda nægir að leggja fram með leyfi
fræðslumálastjóra í öðrum námsgreinum.31)
Forvitnilegt er að athuga hvemig þessi þróun laga og reglna
birtist í Nesskólahéraði. Þar var prófað munnlega fram til 1924.
Próf fóru fram tvisvar á vetri. Strax eftir nýár var farið yfír
námsefnið frá haustinu og nemendum gefin einkunn fyrir.
Vorpróf var síðan haldið í lok skólaársins; en það var aðalprófið
og undir það lagt allt námsefni vetrarins. Nemendum var gefið
stutt upplestrarfrí. Byrjað var á að prófa í lestri, skrift og
reikningi síðan komu bóklegu greinamar. Kennararnir völdu
kafla víðsvegar úr námsefninu og skrifuðu þá á miða. Þegar í
prófið kom dró nemandinn miða; síðan var hann spurður
spjörunum úr um innihald kaflans sem hann hafði lent á.32)
Skrifleg próf voru tekin upp 1924.33) í bréfi Ingveldar Á.
Sigmundsdóttur segir svo: „Á þessum vetri var byrjað á
skriflegum prófum í öllum námsgreinum nema kristnum fræð-
um og reyndust þau vel. Voru á vorprófi lagðar 50 spurningar
fyrir elstu börnin í því bóklega, en 24 í reikningi. Skilningur
nemenda virðist skerpast og hugmyndaaflið vaxa við æfingar í
skriflegum prófum en nokkurar hræðslu gætir í reikningi“.33)
Árið 1934 (14.4.) fór Ingveldur Á. Sigmundsdóttir þess á
leit við fræðslumálastjóra að hann veitti sér heimild til að
prófa að hálfu skriflega og hálfu munnlega í kristnum fræðum.
Hún segir að það sé skrítið að ekki megi eins þroska skilning