Dagblaðið Vísir - DV - 05.11.2018, Qupperneq 20

20 umræða
Sandkorn
11. maí 2018
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Aðalritstjóri og ábyrgðarmaður: Kristjón Kormákur Guðjónsson
Aðstoðarritstjóri: Einar Þór Sigurðsson Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
Suðurlandsbraut 14
2. hæð
108 Reykjavík
fréttaskot
512 7070
abending@dv.is
F
ullkomið neyðarástand ríkir
í meðferðarmálum á Íslandi,
sérstaklega hjá ungu fólki,
en stjórnvöld virðast ekki
gefa málinu nægjanlegan gaum.
Á sama tíma virðist framboð fíkni-
efna aldrei hafa verið meira og
ein af afleiðingum þess er að fíkl-
ar hríðfalla í valinn. Fyrir rúmum
mánuði stakk undirritaður niður
penna til að vekja athygli á því að
dauðsföll fíkla á ári hafi nær tvö-
faldast síðastliðin tvö ár. Síðan þá
hafa fíkniefni krafist fleiri fórn-
arlamba en án þess að það veki
sérstaka athygli. Nístandi sorg
heltekur fjölskyldur þegar þess-
ir einstaklingar eru jarðaðir, oft
í kyrrþey. Því miður er skömm-
in yfir þessum örlögum ástvina
stundum jafn erfið viðureignar
og sorgin. Þessar tilfinningalegu
hamfarir eru aldrei teknar með í
reikninginn þegar misvitrir hand-
hafar fjárvaldsins reyna að meta í
hvað eigi að ráðstafa skattfé okkar.
Til dæmis er í dag aðeins pláss
fyrir um sextán einstaklinga á
unglingsaldri í vímuefnameð-
ferð. Tugur getur fengið aðstoð
á tveimur meðferðarheimilum
á vegum Barnaverndarstofu og
sex fengið inni í neyðarvistun á
barna- og unglingageðdeild. Þing-
maður Samfylkingarinnar, Helga
Vala Helgadóttir, vakti athygli á
því að í fimmtán skipti í mars-
mánuði einum þurfti að vísa börn-
um í verulegri neyð frá á neyðar-
vistun BUGL. Þetta ástand er með
öllu ólíðandi og er samfélagi okk-
ar til skammar. Við verðum að gera
betur og það hlýtur að vera bein-
línis þjóðhagslega hagkvæmt.
Það er stórkostlegt tap fyrir
þjóðfélagið þegar einstakling-
ur leiðist út í alvarlega neyslu og
því lengur sem hún varir hrann-
ast kostnaðurinn upp. Þessir
einstaklingar skila litlum skatt-
tekjum, en valdu ærnum tilkostn-
aði hjá lögreglu, í réttarkerfi, hjá
barnaverndaryfirvöldum og öllum
þeim félags- og velferðarúrræð-
um sem hið opinbera starfræk-
ir. Þá má fullyrða að yfirgnæfandi
meirihluti þeirra sem sitja inn-
an veggja íslenskra fangelsa sé
þar vegna afbrota sem tengjast
vímuefnafíkn. Á dögunum reikn-
aði Guðmundur Ingi Þóroddsson,
fangi og formaður Afstöðu, það út
að fangelsisvist hans hefði kostað
skattborgara um 135 milljónir þau
14 ár sem hann hefur setið inni.
Það er aðeins fangelsisvistin, tak-
ið eftir.
Það hlýtur því að koma til álita
að stórauka framlög til meðferðar-
mála og byggja upp kerfi sem get-
ur strax gripið inn í þegar börn og
unglingar virðast vera að missa
fótanna. Það er dýrt að byggja upp
slíkt kerfi en með því að leyfa nú-
verandi ástandi að viðgangast þá
erum við að spara aurinn en kasta
krónunni. n
É
g hef svo sem ekkert á móti
Eurovision en vil þó sem
minnst af þessari lágkúru-
legu forarvilpu vita og held
henni markvisst fyrir utan minn
reynsluheim. Sem er í raun ósköp
lítið mál með því að forðast RÚV
í nokkrar vikur á vorin og skella
við skollaeyrum. Keppnin hefur
auðvitað ósköp lítið með gæði að
gera, hvorki varðandi tónsmíð-
ar né söng, þannig að eiginlega er
innbyggt í eðli hennar að mesta
ruslið er líklegast til árangurs. Ætli
virkilega góð lög
vinni ekki á tveggja
til þriggja áratuga
fresti? Væntanlega
fyrir misskilning.
Ég man í svipinn að-
eins eftir All Kinds of Everything
frá 1970. Ég var ekki einu sinni
fæddur þá. Ég er háður hryllings-
myndum, áfengi, símanum mín-
um, kynlífi, símatímanum á Út-
varpi Sögu, svörtu
kaffi, lakkrís og
annarri óáran en
mikið ósköp upplifi ég mig alltaf
frjálsan í maí þegar ég horfi á fólk
ganga af göflunum yfir þessari
átakanlegu uppákomu.
É
g fíla Eurovision vegna þess
að ég er spennufíkill. Mér er
alveg sama um þessa músík
núorðið. Ég vil bara fylgjast
með stigagjöfinni og upplifa
þann tilfinningarússíbana sem
hún er. Bölva þegar við fáum ekki
stig, fagna ákaft þegar við fáum
þau. Hughreysta sjálfan mig
þegar staðan er orðin vonlaus.
„Jújú, þetta er enn þá hægt. Koma
svo, Búlgaría! Við dælum milljón-
um í tannlæknana ykkar á hverju
ári. Er til of mikils ætlast að þið
launið okkur greiðann
með tólf stigum?“ Það
versta sem gerst hefur
í sögu Eurovision var
þegar við hættum að
sjá hvert einasta stig
birtast í rauntíma. Núna kemur
bara bunki í einu frá hverju landi
og svo 8, 10 og 12 stig. Frekar
glatað. En já, stigagjöfin er engu
að síður ástæðan fyrir því að ég
fíla Eurovision. Það,
ásamt möguleikanum
á að gleðjast þegar Dan-
mörku gengur illa. Helvítis Dan-
mörk!
Haukur Viðar Alfreðsson, hugmynda- og textasmiður Þórarinn Þórarinsson blaðamaður
Með og á Móti Eurovision
með á móti
Dagur loks í
formanninn
Samkvæmt nýj-
ustu könnunum
bendir allt til að
Dagur B. Eggerts-
son vinni góðan
sigur í borginni
enn og aftur.
Gangi það eftir er hann um
leið orðinn „sterki maðurinn“
í Samfylkingunni. Logi Einars-
son, sem varð formaður flokks-
ins fyrir tilviljun, er ágætlega
þokkaður en þykir tilþrifalítill
og hverfa í skugga nýrri stjarna
eins og Helgu Völu Helgadóttur.
Því má slá föstu að Dagur
geti orðið formaður þegar
hann vill, og innan flokksins
er vaxandi stuðningur við að
hann verði fenginn í formanns-
stólinn fyrir næstu kosningar.
Spurning vikunnar Eiga samkynhneigðir karlar að fá að gefa blóð?
„Mér finnst það. Þeir eru alveg eins og allir og það myndi
ekki breyta neinu.“
Daði Arnarsson
„Já, ég hygg það. Það er hægt að skima það vel að engin
hætta skapast.“
Þorleifur Hólmsteinsson
„Já, mér finnst það sjálfsagt og eðlilegt.“
Aníta Hansen
„Já, ef mennirnir eru rannsakaðir á undan.“
ásta Baldursdóttir
Aurinn sparaður en krónunni kastað
Leiðari
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
orðið á götunni
Að læra af
göfugum mistökum
Orðið á götunni er að drykkfelldir
ofbeldismenn skjálfi nú á beinunum.
Og er það ekki vegna þess að þeir
séu að reyna að hætta að drekka. Í
fyrradag kynnti nefnilega Dagur B.
Eggertsson borgarstjóri, fyrir hönd
borgarinnar, ásamt fulltrúum lög-
reglu, slökkviliðs, og skemmtistaða-
eigenda, samkomulag um ofbeldis-
lausa og örugga skemmtistaði.
Til að ná fram markmiðum
sínum, eiga dyraverðir til dæmis
að vera sérstaklega merktir á
upphandlegg og munu fulltrúar
samkomulagsaðila funda ársfjórð-
ungslega. Þá má ekki afgreiða fólk
sem er sýnilega ölvað, eða ekki til
þess bært að gæta að eigin öryggi,
um áfengi.
Þetta göfuga markmið um að
útrýma ofbeldi á skemmtistöðum
verður að teljast ansi … göfugt.
Orðið á götunni er að Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir og Þorsteinn
Pálsson ranghvolfi nú augum sínum
yfir þessu útspili í aðdraganda
borgarstjórnarkosninganna, þar
sem þau hafi ekki sérstaklega góða
reynslu af göfugum markmiðum af
þessu tagi, en í embættum sínum
sem borgarstjóri og dómsmálaráð-
herra árið 1997, kynntu þau stefnu
sína um fíkniefnalaust Ísland fyrir
árið 2000. (Sem gjarnan var eignað
Framsóknarflokknum). Það göfuga
markmið náðist ekki.
Orðið á götunni er að alltaf megi
læra af göfugum mistökum annarra,
því Dagur hafði þó rænu á að setja
ekki neinn tímaramma á hvenær
nákvæmlega ofbeldið ætti að heyra
sögunni til á skemmtistöðunum.