Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2018, Síða 26

26 FÓLK 13. júlí 2018
Umboðsaðilar: Húsgagnaval - Höfn / Bara snilld ehf. - Egilsstöðum
Mikið úrval af
stillanlegum
rúmum
Til hamingju með árangurinn
yfir háskólanefndinni og Sverr-
ir Hermannsson var þá mennta-
málaráðherra. Sverrir vildi að
sjávarútvegsfræði yrði kennd fyr-
ir norðan, við gerðum okkur grein
fyrir að viðskiptafræði yrði að vera
kennd og svo vildi Gauti Arnþórs-
son læknir að hjúkrunarfræði-
deild yrði stofnuð. Við börðumst
fyrir þessu en andstaðan var mik-
il. Sem dæmi líkti einn þingmað-
ur Alþýðuflokksins skólanum við
minkabú. Það var á síðasta snún-
ingi við gerð fjárlaga sem ég náði
að koma þessu í gegn eftir samtal
við þáverandi fjármálaráðherra,
Þorstein Pálsson, í anddyri þing-
flokksherbergisins.“
Af öðrum málum sem
Halldór er ánægðastur með
eru Ólafsfjarðargöngin.
„Þetta stóð mjög tæpt. Árið
1988 féllu miklar aurskrið-
ur niður að byggðinni á
Ólafsfirði. Þorsteinn Páls-
son, sem þá var forsætisráð-
herra, kom norður og sann-
færðist um, að tafarlaust yrði
að byrja á göngunum og það
var síðan samþykkt á síð-
asta eða næstsíðasta fundi
þeirrar ríkisstjórnar, áður en
hún féll. Meðal vinstri flokkannna
var lítill áhugi fyrir þessari fram-
kvæmd, sem von var. Þeir litu á
Ólafsfjörð sem sterkasta vígi Sjálf-
stæðisflokksins"
Önnur og þekkt-
ari göng voru opnuð í
tíð Halldórs sem sam-
gönguráðherra, Hval-
fjarðargöngin. En
síðastliðin miðviku-
dag voru nákvæm-
lega tuttugu ár síðan
þau voru opnuð fyr-
ir bílaumferð. Hall-
dór gangsetti síð-
ustu sprenginguna og
keyrði fyrstur í gegn.
„Steingrímur J. Sig-
fússon, þáverandi
samgönguráðherra,
hafði náð í gegn lög-
um um einkafram-
kvæmd á gerð Hval-
fjarðarganga og ég
tók við því kefli. Það
var samt erfitt að ná
því máli í gegn. Ýms-
ir voru á móti því og
ég vil ekki gera þeim
til háðungar að rifja
það upp.“
Árin 1980 til 1983 klofnaði
Sjálfstæðisflokkurinn og stuðn-
ingsmenn Gunnars Thorodds-
sonar fóru í ríkisstjórn en stuðn-
ingsmenn formannsins, Geirs
Hallgrímssonar, voru í andstöðu.
Halldór segist vitaskuld hafa stað-
ið meir Geir en að þetta hafi verið
erfiðir tímar í flokknum og reynt á
vin- skap.
„Við Pálmi Jónsson
höfðum verið mjög nán-
ir en hann varð ráð-
herra í þessari stjórn með
Gunnari. Skýringin á
þessari stjórn var taum-
laus metnaður Gunnars
til að verða forsætisráð-
herra og hann hafði mjög
þéttan hóp með sér. Ugg-
laust slitnaði vinskapur
milli einhverra en ekki
allra.“
Var erfitt að sætta
menn eftir þetta?
„Við urðum nú
vildarvinir aftur ég og
Pálmi Jónsson, og vin-
áttan rofnaði aldrei al-
veg. En auðvitað var
þetta erfitt. Þessi klofningur sem
er í gangi núna, með Viðreisn,
er af allt öðrum meiði. Milli okk-
ar var ekki djúp gjá í skoðunum.
Friðjón Þórðarson var sá eini úr
stjórninni sem kom á þingflokks-
fundi til okkar en hann varð að
víkja af fundum þegar mál tengd
Alþingi voru rædd.“
Þú varst talinn ansi beittur
þingmaður?
„Ég veit ekkert um það,“ segir
Halldór kíminn. „Auðvitað reyndi
maður í stjórnarandstöðu að beita
hörku og ég efast ekki um að ég
hafi stundum gengið of langt. En
grunnhugsun mín í pólitík hefur
alltaf verið sú sama og alltaf legið
skýrt fyrir.“
Halldór háði rimmur í stjórn-
málunum og nefnir sérstaklega
Jón Baldvin Hannibalsson, sinn
gamla skólafélaga, en þeir deildu
mikið um landbúnaðarmál þegar
Halldór var yfir málaflokknum en
Jón utanríkisráðherra.
„Hann var ósáttur við mína
stefnu og við rifumst á ríkis-
stjórnarfundum. Hann vildi opna
landamærin og hafði ekki skilning
á því að við þurfum að reka hér
sjálfstæðan landbúnað og verjast
búfjársjúkdómum. Þetta gera aðr-
ar þjóðir líka.“
Annar rammur andstæðingur
var Steingrímur J. Sigfússon. „Við
tókumst oft harkalega á, stund-
um svo að það fauk í okkur báða.
Og hvorugur okkar hikaði við að
beita klækjum ef þess þurfti. En
við vorum fljótir að jafna okkur og
gátum treyst orðum hvor annars
í einkasamtölum. Það er mikils
virði fyrir stjórnmálamenn í ólík-
um flokkum, þegar þeir eru í sama
kjördæmi, að geta ræktað vinátt-
una sín á milli.“
„Ég man eftir einu atviki með
hann, haustið 2000 þegar ég var
þingforseti. Þá var ég á leiðinni
heim úr þinginu en frétti að
forsvarsmenn Öryrkjarbanda-
lagsins væru á leið niður í þing
en þá voru húsnæðismál öryrkja í
deiglunni. Ég áttaði mig á að það
yrði gerður uppsláttur og fór aft-
ur niður í þing og tók við stjórn
fundarins. Ríkissjónvarpið var þá
mætt á svæðið og Steingrímur fór
í pontu. Ég spurði Steingrím hvort
hann ætti mikið eftir af ræðunni
og hann sagði: „Já, mjög mikið.“
Þá stöðvaði ég fundinn fyrir mat-
arhlé.“
Halldór segir að þrátt fyr-
ir rimmurnar hafi hann og Stein-
grímur verið ágætis kunningjar
enda báðir hagyrðingar.
„Besta þingvísan sem ég orti
var um Steingrím. Forsagan er sú
að í Þistilfirði, heimasveit Stein-
gríms, hafði verið hrútakyn mjög
gott og frægasti hrúturinn hét
Pjakkur. Vísan er eftirfarandi:
Var í holti hrútur vænn,
en hann er dauður,
Steingrímur er stundum grænn,
og stundum rauður.“
Var lýjandi að standa í þessu
alla þessa áratugi?
„Nei, ég hafði gaman af því að
vera í pólitík. Það er samt erfitt að
lenda milli tannanna á fólki og ef
maður veit að ekki er vel um mann
talað allt um kring eins og stund-
um kom fyrir. Það gat verið lýjandi
og haft áhrif á heilsuna.“
Varstu einhvern tímann ósáttur
við stefnu Sjálfstæðisflokksins?
„Auðvitað var ég missáttur
við stefnu flokksins, annars væri
ég eitthvað bilaður. Í ákveðnum
málaflokkum er alltaf mikill slag-
ur, eins og til dæmis í samgöngu-
málunum. Þegar ég hætti á þingi
2007 vissi ég ekki betur en að búið
væri að ganga frá því að leggja veg-
inn niður með Jökulsá á Fjöllum
niður í Kelduhverfi frá Goðafossi.
En það er ekki búið enn og klárast
kannski ekki á næstu árum. Það er
einfaldlega vegna þess að Norður
Þingeyjarsýsla er svo langt frá
„Var í holti hrútur
vænn, en hann
er dauður, Steingrím-
ur er stundum grænn, og
stundum rauður.