Morgunblaðið - 01.09.2018, Side 52

52 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. SEPTEMBER 2018
Þeir mágar, Óskar Matt á Leó VE 400
og Sveinbjörn Snæbjörnsson, oftast
kallaður Bjössi Snæ, voru miklir mátar.
Þeir fóru stundum á skak á trillu sem
Óskar átti. Í einum slíkum túr vildi ekki
betur til en svo að Bjössi, sem var með
falskar tennur, missti út úr sér efri
tanngarðinn, beint í sjóinn og sökk
hann til botns. Bölvaði hann þessu
óhappi að sjálfsögðu í sand og ösku.
Óskar, sem einnig var með falskar, sá
sér nú leik á borði að atast svolítið í
mági sínum. Hann tók út úr sér efri
tanngarðinn svo lítið bar á, festi hann
við færið hjá sér og renndi færinu út.
Dró það svo upp eftir stutta stund og
kallaði til Bjössa:
„Nei, sérðu hvað er á hjá mér, tenn-
urnar þínar!“
Bjössi varð að sjálfsögðu glaður við,
þreif tanngarðinn og stakk honum upp í
sig. Japlaði í nokkra stund, en tók síðan
tennurnar út úr sér og sagði með mikilli
ólund:
„Andskotinn, þetta eru ekki mínar
tennur.“
Henti síðan tanngarðinum beint í
sjóinn – við litla gleði Óskars.
Missti tenn-
urnar í sjóinn
Lási kokkur hafði yndi af því að dansa
og sótti dansleiki af miklum móð. Eitt
sinn fóru þeir Sæbjargarmenn á dans-
leik á Siglufirði. Ef dimmt var úti þurfti
Lási iðulega á fylgd annarra að halda
sökum þess hversu náttblindur hann
var og þannig var einmitt ástatt að
loknu ballinu á þessari vetrarnótt. Það
kom venjulega í hlut fyrsta vélstjóra að
vera stoð hans og stytta í þessum efn-
um og þegar þeir voru komnir skammt
frá danshúsinu segir Lási:
„Helvítis vitleysa er það nú annars
að fara um borð núna, Gaui minn. Bara
að fá sér kerlingu.“
„Þetta er allt í lagi,“ segir fyrsti vél-
stjórinn. „Ég skal fylgja þér að dyr-
unum ef þú veist hvar hún býr.“
Í sama mund er kallað úr strákahópi
hinum megin götunnar:
„Ætlarðu ekki að fá þér drátt, Lási?“
„Jú,“ svaraði Lási, „ég var nú ein-
mitt að nefna það við hann Gauja
minn.“
Vélstjórinn
stoð og stytta
Litríkt Mannlífið við höfnina og um borð í skipunum er oft fjörugt. Bestu sögurnar af sjónum lifa enn, löngu eftir að
þeir merkilegu og skrautlegu menn sem þær segja frá hafa horfið yfir móðuna miklu.
Á förum Síðutogarinn Neptúnus heldur af stað til Spáanar þar sem hann var rifinn í brotajárn.Glæsilegt fley sem hafði þjónað sínum tilgangi vel.
Öldur Þegar lestin er full af fiski, og rúmlega það, þarf skipstjórinn að sigla
varlega og áhöfnin að hafa varann á. Ásberg siglir til hafnar með fullfermi.
Bensi sailor var meðal þeirra sem fór-
ust á Nýfundnalandsmiðum með Hafn-
arfjarðartogaranum Júlí í febrúar 1959.
Enginn af 30 manna áhöfn skipsins
komst af og er þetta eitt mesta sjóslys
þar sem Íslendingar voru fórnarlömbin.
Eitt sinn þegar Bensi kom að landi
ákvað hann að bregða sér í skóbúð í
Hafnarfirði og athuga hvort hann fyndi
ekki flotta ballskó, en til stóð að lyfta
sér aðeins upp um kvöldið og þá vænt-
anlega fá sér snúning í leiðinni. Hann
bar upp erindi sitt við afgreiðsludöm-
una og hún rétti honum skó, mjög fal-
lega. Sailorinn tróð sér í skóna með
nokkrum erfiðismunum og sagði að því
loknu að þeir væru heldur þröngir yfir
ristina.
„Svona skór troðast nú vanalega til á
einni viku,“ sagði daman.
Bensi leit á hana og sagði:
„Heyrðu, vina mín. Ég er í landi einn
dag í mánuði svo ég yrði hálft ár að
troða skóna.“
Troðast
til á einni viku