Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 12

fremstu síðu hvers fjelagsrits stóðu Þessi Þrjú
orð með stóru letri: G-uði - konunginum og föður-
landinu.
Eins og stúdentarnir ungu i Kaupmannahöfn fóru
hiklaust á fund Jóns Eirikssonar, Þegár Þeir brimu
heitast fyrir heill og framförum Þjóðar sinnar á
afskekta hólmanim, Þannig leituðu allra stjetta
menn hjer heima ásjár hans og ráða i öllum helstu
vandamálum sínum, alt frá biskupnum hálærða. i
Skálholti, sem fól honum útgáfu sinnar miklu lat-
nesku kirkjusögu, til bóndans á Hnappavöllum x Ör-
æfum, sem var svo mikill fræðimaður og safnandi,
að hann 11 lá út fyrir væng af hverjum fugli og
völu úr hverju dýri og- rithöndum heldri fflanna",
Jón gaf út kirkjusögu Pinns og hann sendi bóndan-
um á Hnappavöllum völ"ur og vængi og skrifaðist á
við hann l'éngi.
Þegar Móðuharðindin dundu yfir, ixrðu meiri bág
indi hjer a landi en nokkru sinni i annan tíma.
Tugir Þúsunda af kúm og he-stum hrundu niður, og
af sauðfje nærri 200,000. Sjálfir landsmenn fjellu
Þúsundum sáman, svo að ekki voru eftir nema 40
Þúsundiir mánna á öllu landinu. Pá kom til tals i
fullri alvöru að flytja Þessa voluðu íslendinga
út á Jótlandsheiðar. Jón Eiriksson var einn af
Þeim, sem mest áhrif höfðu á móti Þessari voða-
tillögu. Hann misti aldrei frúna á liftaug Þjóð-
ernisins, Þótt'hún hefði nú særst hættulega. En
hann vann að Þvi sleitulaust, að Þjóðinni yrði
rjett styrk hjálparhönd af bræðraÞjóðinni dönsku.
Þess vegha ritaði hann á danska tungu nákvæma
lýsingu á öllum hörmungunum hjer heima og fjekk
konunglega tilskipun um Það, að Þessi frásögn
skyldi lesin af prjedikunarstól i öllum kirkjum
Danmérkur fýrsta sunnudag ársins 1784„
Þannig kom Jón from, er mikið lá við og mörg-
xim f jellúst hendiar.
Jón vár að eins tvo vetur í Skálholtsskóla.Og
vistin. Þar hefir ekki að öllu leyti skilið eftir