Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 40

-34-
jörö si'nhi eftir Þetta, sjer væru allar bjargir
bannaöar að vinna henni gagn með Þeim hæfileikum,
sem Guð hefði gefið sjer. Eins og komið væri,
mundi "best "að fara til Ameriku, Þsr mættu menn
trúa Þvx og kenna Það, sem Þeir vildu. En Þangað
fór hahn Þó ekki, heldur til Asíu með ungum
presti, sem ætlaði að gjörast Þar trúboði,og hon-
um var mjög hlýtt til. Kold vissit að fjölskyldu
hans vahtaði vinnukonu og bauðst Því til Þess að
verðaÞjóhn Þeirra. Boði hans var tekið með Þökk-
um og lögðu Þeu öll af stað haustið 1842.Undirbún-
ingstimanum til fararinnar varði Kold til Þess að
nema bókbandsiðn.
Á áruhum 1842-7 dvelur Kold í Budja., sem er
bær í grend við Smyrna á vesturströnd Litlu-Asíu.
Hjá. prestinum er hann ekki nema. á 2. ár, Þvi að
Þeim lynti ekki saman. Pann Kold að Þvi, að hann
skyldi búa um sig eins og á notalegu prestssetri
heima og sitja mestan hluta dagsins á skrifstofu
sinni við að nema tungu landsins. Hann ætti að
likjast meir postulunum, sem hefðu verið Þarna á
ferð forðum daga, ganga i kring eins og Þeir og
vinna sjer daglegt brauð. Þegar Kold var kominn
úr vistinni, ætlaði haon að styðjast við iðn sina
og festi upp stóra auglýsingu, en enginn kom.Hon-
um eyddust skildingamir, og Það vofði yfir honum
að biða bana af hungri i okunnu landi. Þegar hann
hafði borðað seinasta brauðbitann, gekk hann ofan
að sjón-um og settist á stein í fjörunni. Sjórinn
minti hann á bernskuheimilið hans i Thisted, og
Þarna vildi hann helst deyja, ef Guði Þóknaðist.
Hungrið kvaldi hann, og kraftarnir Þverruðu óðum.
Hann gat ekki .komið upp nokkru orði, Þegar hann
ætlaði að biðja Guð. Loks leið hann út af i dá.En
i Þeim svifum ber Þar að mann. Það er sænskur
skipstjóri. Hann klappar honum á herðamar og
spyr hann, hvort hann geti ekki visað sjer á bók~
bindara til Þess að r x x x ir x x x x x binda inn