Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 41

-35-
skipsbókina sína. Kold hrökk upp af dvala og var
fljótur til svars: "Jeg get Það".
Síðan skorti Kold ekki. Hann fór jafnvel að
leggja dálitið upp, Þegar fram liðu stundir. Heim-
Þráin varð sterkari og sterkari. Hugurinn hvarf
stöðugt að Því hlutverki, sem honum fanst biðá
heima. Þegar hann kom á tyrknesku skólana og hlusjt-
aði á Þululærdóminn Þar, hugsaði hann til dönsku
barnanna, og hvað Þau ættu viö að búa. Þrent sag'ð ■
ist Kold sjerstaklega hafa lært i útlegð sinni,að
komast af með litið, að verða viðsýnni á mannlif-
ið og að Þegja. Um siðasta atriðið farast honum
Þannig orð meðal annars: "Jeg lenti i góðum skóla,
Þessi 5 ár talaði jeg ekki mikið um andleg efni.
En Þetta aö Þegja, hugsa og geyma i hjarta i'nokk-
ur ár, Það var holt. 3?að bjargaði blátt áfram lífL
minu".
Árið 1847 tekur Kold sig upp og heldur heim á
leið. tlann fer sjóveg til 'íriest, en fótgangandi
úr Þvi um Austurriki og Þýskaland og dró á eftir
sjer smáhjólavagn með farangri sinum.Hann keypti
sjer hveitibrauð i bæjunum og át Það úti á viða-
vangi. í annan kostnað lagði hann ekki, enda átti
hann eftir rúma 500 dali, Þegar heim kom, og ýmis--
legt hafði hann lært á ferðalaginu. Pje sinu ætl-
aði hann að verja til Þess að koma á fót skóla,eða
Þá ferðar vestur um haf, ef alt um Þryti. -
Eftir heimkomuna verður Kold fyrst heimilis-
kennari i grend við Ringköbing. Þar kynnist hann
2 mönnxjm, sem verða miklir vinir hans. Það eru
Þeir Vilhelm Birkedal, presturinn nafnkunni og
skáldið, og Anders Poulsen Dal kennari. Skýrðust
fyrirætlanir hans fyrir honum i samtali við Þá,og
hann beið aðeins hentugri tima til Þess að koma
Þeim í framkvasmd. Það leið ekki á löngu. Arið 3848
hófust Sljesvikurstriðin, og gjörðust Þeir Kold
og Poulsen Dal sjálfboðaliðar. Þar kyntist Kold
fyrst, að sjálfs hans sögn, Þjóðarandanum danska.
Lyfting var yfir mönnum og Þjóðin eins og vaknaði