Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 54

■48-
mildari augum á. andstæðingana., og rjetta Þeim
höndina til 'sátta„ Á engu ríður íslensku Þjóðinni
meira nu en að mennirnir læri að skilja hver ann-
an og mætast á miðri leið til sátta og samlyndis,
Kristihdómur'inn kennir Þetta og Þeirri kenningu
megum viðekki hafna, svo framarlega sem við vilj
! um, að okkur líði vel og Þjóðin eigi fagra frarotíð
fj^rir h”ndum„
Við sjáum, að flestir Þeir mem, sem hafa unnið
Þjóðunum mest gagn, eftirlátið Þeim hestan arf,
hafa gert Það í anda kristindómsins. Öll -viljum
við v-’nna mikið, Þessvegna. skulum við einnig láta
hann raða starfi okkar- og hreytni, Það kann stund-
um að reynast nokkuð erfitt, en ef við erum ein
beitt, er jeg viss um* að við nálgumst Það smám
saman a.ð géta Það, og Þá vinnum við gagn hvort
sem staða sú, sem við skipum, er hátt eða lágt
sett í' mannf jelaginu.
Auðæfin eru góð, en besti arfurinn til fram-
I tíðarinnar er aukið trúarlíf, meira manngildi.
Björn Guðnason.
-----x------
HAUSTKVCLD .
"yop er indælt, eg Það veit,
Þa astar kveður raustin,
en ekkert fegra á fold eg leit
en fagurt kvöld á haustin."
(Steingr. Th. ).
Hvað er yndislegra en vorið? Er nokkuð fegurra
en sólbjartur sumardagur, Þegar jörðin klæðist
græna skrúðanum og gróðurilminn leggur að vitum
vorum. Ár og lækir renna glitrandi og silfurtær
milli ba.kka sinna. Loftið kveður við af fuglasöng
og sólin h'ellir glitrandi geislaflóði yfir fjöll
og dali. Það virðist naumast vera hægt að hugsa