Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 34

-28-
vitnisburður um grundvallaratriði fagnaðarerindis-
inSj að Guð væri kærleikurs lifandi vitnisburðiir
en ekki dauð orð, eins og. honum fanst i kverinu.
Hann skildi Það í fyrsta sinni5 að Guð elskaðimenn-
ina, og hann hrylti við Þeirri hugsun, að hafaekki
vitað Það altaf. Hann hafði áður hugsað sjer Guð
eins og strangan skólakennara s sem hefði vakandi
auga a mönnunum og ræki Þeim löðrung, sem væru ó-
ÞekkirV Nú rann Það upp fyrir honum eins og sól,að
Guð elskaði hann, og honum fór sjálfum að Þykja
vænt um'aðra menn. Hann varð ósegjanlega glaður
við og gat ekki orða bundist við vini sína, nje
heldur við aðra, Þegar frá leið.
Sumlr töldu hann alveg genginn frá vitinu, enda
prjedikaði hann jafnt i tíma og ótíma og reyndi i
ýmsum' háttum sínum að líkjast fyrstu postulunum.T.
d. gekk hann berfættur á götunum í Thisted og varð
götustrákumam heldur en ekki starsýnt á hann.Skóla-
stjori hahs ljet sjer fátt um finnast. Og Það sem
sárast var, unnusia hans varð honum afhuga. Hann
hafði trúlofast henni, meðan hann var í skólanum.
Það vár ung og falleg stúlka og stigu Þau oftdans
sarnan, Hann var Þá einnig fríður sýn'um og mjög
snötúr vexti, Þótt smár væri. Andlitið var reglu-
legt, hárið ljóst og augun óvenjulega skær,blá að
lit. En nú vildi Kold ekki framar fara á dansmót
og hann reyndi einnig að telja stúlkuia sina af.
Því. Hann sagði henni frá nýja lifinu, sem byrjað
væri fyrir sjer. Það kom alt fyrir ekki.Hún horfði
aðeins hissa á hann, að hann skgldi ekki vilja
verða sjer samferða á dansinn. Og svo fjekk hún
annan með sjer. Kold tók sjer Þetta mjög nærri og
hann kvæntist ekki fyr en hann var kominn yfir
fimtugt.
En Kold eignaðist nýja vini, sem reyndust hon-
um trúir og lifðu með honum andlegu lífi. Besta
stoð hans var annar aðal-kennarinn við skólann,.Al-
green að nafni. Hann hughreysti h.ann og vann með
honum. Einnig urðu rit Grundtvigs Kold til bestu