Jólastjarnan - 01.12.1922, Page 10

8
að þú verður góður drengur. Jeg ætla að segja þjer
eina sögu, og hún er svona:
Einu sinni var kona, ekki langt í burtu hjeðan,
sem átti fallegan dreng á aldur við þig, en hann
var ekki góður við móður sína. Eitt sumarkvöld í
líku veðri og nú er, kom hann grátandi inn til
mömmu sinnar og segist vera veikur. Móðirin
tók hann í faðm sjer og bað Guð að hjálpa sjer,
og nú var drengurinn góður við hana, því nú var
hann veikur.
Síðan háttaði hún hann í rúmið sitt og vakti
yfir honum, en eftir því sem á leið nóttina, þyngdi
drengnum, og undir morguninn lagði hann hend-
ina á vanga móður sinnar og sagði þýðlega og
lágt, svo varla heyrðist: „Elsku mamma mín, jeg
ætla altaf að vera góður við þig“. pá grjet móð-
irin. Hún sá, að bráðlega mundi drengurinn deyja,
og allan daginn grjet hún, og undir kvöldið dó
hann. pá þvoði hún honum um kroppinn, eins og hún
svo oft hafði gjört, á meðan hann var lifandi, og
færði hann í hreina skyrtu, en þá hafði hann
stundum verið ódæll og sparkað í móður sína, —
nú lá hann grafkyr og lofaði mömmu sinni að færa
sig í skyrtuna og kyssa sig marga kossa, — því
nú var hann dáinn.
Svo var smíðuð líkkista og drengurinn lagður í
hana. Móðirin hreiðraði þar um hann, eins og
hún svo oft hafði gjört á kvöldin, en þá hafði hann
stundum sparkað ofan af sjer rúmfötunum; nú lá
hann kyr, eins og gott og hlýðið barn, — þvi nú
var hann dáinn.
Áður en lokið var látið á kistuna, var sunginn