Jólastjarnan - 01.12.1922, Blaðsíða 42

40
dýrðlega uppljómaður. Fyrir dyrum úti stóð heil röð af
bifreiðum og vögnum, en þjónamir áttu annríkt við að
taka á móti hinum mörgu boðsgestum.
í skrautbúnu stofunum safnaðist hópur af tignum
gestum, konum og körlum; andrúmsloftið var þrungið
af blómailin.
Verksmiðjueigandinn og kona hans voru umkringd af
gestum, sem báru l'ram hamingjuóskir sínar í tilefni af
viðburði dagsins, er hin fríða 18 ára gamla dóttir þeirra,
Lilja, gjörði heyrum kunna trúlofun sína með Baron
Kurt. par að auki var fæðingardagur Lilju, svo þetta var
sannkallaður hátíðardagur, eins og alt bar ljósan vott um.
Hjónaefnin stóðu ein sjer, þar sem lítið bar á þeim,
og hjöluðu saman í hljóði.
„Jeg hefi tæplega fengið tíma til að heilsa unnust-
unni minni“, hvíslaði baróninn, sem var hár vexti og
dökkhærður, um leið og hann kysti rjóðar varir hinnar
fögru blómarósar, sem stóð hjá honum.
„Ó, Páll, hvað jeg er glöð í dag“, sagði hún og roðn-
aði. „Foreldrar þínir tóku mjer með svo mikilli ástúð —
þú vissir nú hvað jeg var smeik".
„Yndið mitt litla“, sagði hann og lagði handlegginn
á henni utan um hálsinn á sjer, — — „var jeg ekki
búinn að segja þjer, að þau hlytu að verða hrifin af
elskulegu augunum stúlkunnar minnar?“
Hún hló og hjúfraði sig upp að honum. Rjett á eft-
ir stundi hún við:
„Páll, jeg hefi samt orðið fyrir sorg í öllum þessum
fögnuði".
„Sorg — Lilja — hvað getur það verið?“
„Já, hugsaðu þjer! Jeg hefi týnt indælu litlu gulltösk-