Jólastjarnan - 01.12.1922, Qupperneq 38

36
kaupinu þínu, — þú hafðir ekkert fengið um miðjan
dag í dag“.
„Verkstjórinn var ekki í dag“, sagði Frans, hann
kraup fyrir framan ofninn og bljes í hálfkulnaðar glæð-
urnar, svo að mamma hans gat ekki sjeð stóru tárin i
augunum hans.
„Nei, nei“, sagði hún, „það er sjálfsagt vesöldin, sem
gjörir mig svona hrædda og kvíðandi. Jeg vildi óska,
að mjer yrði skánað um jólin“.
„Nú sæki jeg mjólkina, mamma min, og svo færðu
heita mjólk og brauð, og jeg ætla líka að kaupa skamt
handa þjer í lyfjabúðinni; þess þarftu með“.
„Fáum við svo ekki pappír í jólapoka í kvöld?“
spurði Elsa og tók í handlegginn á bróður sínum.
„Við skulum sjá til, Elsa mín, — en vertu nú róleg
og reksaðu ekkert við mömmu, jeg skal koma fljótt aftur“.
Rjett á eftir sat Elsa litla með stóra brauðsneið í
hendinni og þambaði heita mjólk með bestu lyst.
„J)ú verður að borða líka, mamma“, sagði Frans.
„Annars get jeg ekkert borðað“.
„Jeg hefi sama sem enga matarlyst, vinur minn“,
sagði mamma hans og leit bliðlega á hann. „En eftir
nokkra daga verð jeg orðin frísk aftur“.
Frans settist hjá borðinu og ljest vera að borða, en
hann var fölur og dapur í bragði.
„Af hverju horðarðu ekki?“ spurði Elsa. „Nú er jeg
búinn með mitt — sko“.
„þú ert þó ekki veikur, Frans minn?“ spurði frú
Lind og horfði áhyggjufull á drenginn. „]5ú ert svo ólík-
ur sjálfum þjer í kvöld“.
„Veikur!" sagði Frans hlæjandi. „Nei, nei, góða