Ófeigur - 15.12.1950, Síða 31

ÓFEIGUR
31
hallssonar, en landhelgismálin voru talin hluti af dóms-
málunum. Ekki kom þetta að sök, því að við Tryggvi
Þórhallsson þurftum lítið annað en styðja báðar deildir
þessara siglingamála í höndum hins ötula og hagsýna
framkvæmdastjóra. Menn geta fengið tiltölulega glögga
lýsingu á strandferðunum á fyrri árum í kvæði
Einars Benediktssonar „Strandsigling“. Um sama leyti
kynntist ég sem stálpaður drengur kjörum almennings
á strandferðum. Ég var þá fargestur á öðru farrými
með ,,Hólum“ á hálfsmánaðarferð milli Akureyrar og
Reykjavíkur. Ég hygg, að yfirmenn og hásetar á þessu
■danska skipi hafi verið vaskir sjómenn, en þeir sýndu
ísenzkum farþegum megna lítilsvirðingu í orði og verki.
Á Austfjörðum voru teknir sjómenn af Suðurnesjum
með konum sínum og börnum. Var því fólki, um 250
manns, hrúgað í lest skipsins, en landamerki úr kof-
fortum og kössum. Þar ægði saman sjóveikum kon-
um og börnum og drukknum sjómönnum. Erfitt var
um allt hreinlæti. Olíuluktir til ijósa. Loftið svo illt
sem unnt var að hugsa sér. Mannf jöldanum var ætl-
að fæða sig og hafa alla þjónustu í þessum hörmulegu
kringumstæðum. Það hefði vissulega verið ill meðferð
á dýrum, sem hér þótti boðleg vinnandi fólki á íslandi.
Við Vestmannaeyjar slitnuðu festar skipsins, og rak
það í ofsalegum sjó og náttmyrkri vestur í haf. Hétu
Suðurnesjamenn þá á Strandarkirkju, enda komu þeir
degi síðar í land í Keflavík úr þessum fangabúðum
íslenzkrar örbirgðar og niðurlægingar. Eftir þessa ferð
voru mér minnisstæð og sársaukablandin kjör almenn-
ings í lestarferðalagi. Mér þótti sæmd þjóðarinar liggja
við, að þvílíkur smánarblettur yrði numinn burt og
það sem fyrst. Eftir rúmlega 20 ár fékk ég tækifæri
til að þoka áleiðis fyrstu umbót í þessu máli.
III.
Landhelgisgæzla og björgunarskip.
íslenzka ríkið keypti gufuskipið „Sterling“ á miðjum
stríðstímanum fyrri, til strandferða. Skipi'ð var gamalt,
eyddi miklum kolum og var rekið með miklum tekju-
halla. Hinsvegar var skipið vinsælt. Það var íslenzk
eign með íslenzkri skipshöfn. Enn varð að flytja fjölda
fólks í lestinni; en yfirmenn og starfsfólk þeirra sýndi