Morgunblaðið - 23.05.2019, Síða 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. MAÍ 2019
✝ Haraldur S.Magnússon
viðskiptafræð-
ingur fæddist í
Leirvogstungu í
Mosfellssveit 27.
október 1928.
Hann andaðist á
Hrafnistu í
Hafnarfirði 4. maí
2019.
Foreldrar hans
voru þau Kristrún
Eiríksdóttir, saumakona og
verkakona, f. 11. nóvember
1899 í Reykjavík, d. 16. febr-
úar 1982, og Magnús Sveins-
son, bóndi og oddviti á Leir-
vogstungu í Mosfellssveit, f. 3.
eru: a) Anna María, f. 23. mars
1987. Maki hennar er Philip
Åstmar, f. 18. september 1982,
og eiga þau dótturina Eddu
Maríu, f. 17. júní 2018. b)
Hannes Axel, fæddur 4. júní
1989. Unnusta hans er Aleks-
andra Obeso Duque, f. 14. maí
1988. 2) Ágúst, f. 29. sept-
ember 1954. Eiginkona hans er
Helga Sigurðardóttir, f. 24.
desember 1962. Dætur þeirra
eru: a) María Sigríður, f. 1.
mars 1991. b) Margrét Lóa, f.
18. júní 1993.
Haraldur lauk barnaskóla á
Bíldudal, stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
og viðskiptafræði frá Háskóla
Íslands. Hann starfaði í Lands-
bankanum, rak fasteignasöluna
Hús & híbýli og starfaði síðan
hjá Flugleiðum/Icelandair
fram að starfslokum.
Jarðarförin hefur farið fram
í kyrrþey að ósk hins látna.
ágúst 1900, d. 20.
september 1958.
Samfeðra hálf-
bræður eru Guð-
mundur, f. 1934,
og Hlynur Þór, f.
1947, látinn 2017.
Eftirlifandi
eiginkona Har-
aldar er María Sig-
ríður Ágústsdóttir,
f. 20. október
1929, frá Ólafs-
firði. Þau giftust 3. febrúar
1951. Börn þeirra eru: 1) Mar-
grét Kristrún, f. 10. júní 1951,
búsett í Uppsölum í Svíþjóð.
Eiginmaður Conny Larsson, f.
25. mars 1952. Börn þeirra
Það var ekki auðvelt líf sem
hann karl faðir minn átti. Amma
hafði verið mikið lasin á meðgöng-
unni, því fékk hún vinkonu sína til
að vera vinnukonu á heimilinu.
Þegar móðir og sonur brögguðust
ákvað afi að þau flyttu út og vinnu-
konan yrði eftir. Uppeldi þraut-
seigrar einstæðrar móður átti eft-
ir að móta hann. Að verða tveggja
ára veiktist hann illa og eyddi
næstu tveimur árum sínum á nýj-
um Landspítalanum, og var einn
af fyrstu sjúklingum sem lögðust
inn á spítalann. Móðir hans var oft
kvödd til að kveðja hann í hinsta
sinn. Jón Kaldal ljósmyndari var
fenginn til að mynda hann á spít-
alanum, svona ef ske kynni.
Hún hafði fengið sér vinnu við
skúringar á spítalanum til að geta
verið með drengnum sínum.
Veiklulegur var hann svo á Bíldu-
dal og ekki voru allir sáttir með
hann.
Reynt var að siða hann að þess
tíma háttum og löngu síðar á æv-
inni bar hann fyrir sig hönd ef ein-
hver hreyfði sig snögglega í hans
nærveru. Hann sagði að breski
herinn hefði séð til þess að skriftin
hans var ekki betri. Skólinn var
hertekinn. Svo sagði hann mér
hvernig hann hjálpaði blindum afa
sínum. Fylgdi honum gjarnan á
eldheita kosningafundi þar sem
kjaftfor karlinn bölvaði og ragnaði
og sagði mönnum til syndanna,
svo strákurinn reyndi að láta lítið
fyrir sér fara.
Hann var klár hann pabbi. Kom
sér í gegnum menntaskólann og
lærði viðskiptafræði við Háskóla
Íslands. Hann sagði mér sögur frá
því þegar hann vann í handlangi í
byggingarvinnu og brúarsmíði
með skólanum.
Það var seigla í honum. Og nýj-
ungagirnin, maður minn. Alltaf
var hann framarlega í tæknimál-
um. Eftir Landsbankaárin rak
hann farsæla fasteignasölu sem
nokkrar gengisfellingar og svo
veikindi sem óprúttinn starfsmað-
ur nýtti sér og kreppan batt svo
enda á það ævintýri. Þá fór hann
til Loftleiða þar sem hann endaði
starfsferilinn, sem þá voru orðnar
að Flugleiðum. Eftir á að hyggja
hefur parkinsonsveikin byrjað
einhverjum árum fyrr en hann var
greindur. Krafturinn og snerpan
dvínuðu stöðugt.
Málstolið var svo farið að há
honum verulega. En hann bar sig
vel.
Hans stoð og stytta í lífinu var
mamma. Hún studdi hann alltaf
og hans bestu stundir voru að fá
að halda í höndina á henni. Í sveit-
inni orti hann til hennar:
Didda mín ég þakka þér
þína fylgd um árin.
Ást til þín ég ávallt ber
yndið mitt með gráu hárin.
Það munaði ekki miklu að þau
næðu 70 árum saman. Það var
eins og að horfa á ástfangna ung-
linga að sjá þau saman og haldast í
hendur, allt fram í andlátið. Það
þurfti ekki alltaf orð.
Ég þakka fyrir allar stundirnar
sem við áttum saman.
Ágúst.
Mig langar að skrifa nokkur
falleg minningarorð um hann
pabba, en hvernig byrjar maður
og hvað á að skrifa? Hugurinn
streymir í allar áttir, stór sorg
þegar stundin rann upp að hann
kvaddi þennan heim en svo koma
glaðar minningar líka upp, gamlir
dagar og nýir fljúga framhjá, og
minningunum rignir yfir með óra-
hraða algjörlega í belg og biðu.
Pabbi skilur alla vega eftir sig
tómarúm og margar góðar og ein-
stakar minningar.
Þegar ég fluttist til Svíþjóðar til
að fara í nám, þá þurfti að skrifa
bréf eða panta símtal gegnum
Landsímann.
Við þóttumst heppin að geta
talað saman samdægurs í síma
eða að bréf skilaði sér innan viku.
En sem betur fer þróðaðist tækn-
in og við gátum síðustu árin spjall-
að saman fyrst á Skype og svo á
FaceTime eða WhatsApp.
Þar með styttist fjarlægðin og í
veikindum pabba gátum við pabbi
spjallað saman og boðið hvort
öðru góða nótt og sent fingur-
kossa. Það eru ómetanlegar
stundir sem ég minnist af mikilli
gleði. Þetta voru okkar stundir.
Pabbi og mamma komu oft til
okkar til Uppsala, sérstaklega eft-
ir að ömmu- og afabörnin voru
komin.
Pabba fannst verst að öll fjöl-
skyldan talaði íslensku svo hann
gæti ekki æft sig nógu mikið í
sænskunni þegar hann á annað
borð var kominn til Svíþjóðar.
Þess vegna tók hann alla sénsa
og hafði ákaflega gaman af að
spjara sig sjálfur t.d. í verslunum
eða að komast í spjall við fólk á
förnum vegi.
Pabbi hafði t.d. mjög gaman af
að koma með brandara og fá alla
til að brosa, sama hvaða tungumál
var talað. Oftast skiluðu brandar-
arnir sér mjög vel en það kom líka
fyrir að mestur brandarinn kom
seinna þegar við skellihlógum með
honum að þessari vandræðastund,
þegar aumingja fólkið hafði ekki
hugmynd um hvað þessi maður
var að reyna að segja.
En það var líka mjög erfitt að
vera svona langt í burtu, sérstak-
lega þessi síðustu ár þegar park-
insons-veikin var farin að hrjá
hann mikið og mál- og verkstol
orðið áberandi. Mamma var alltaf
hans stoð og stytta og þau voru
einstaklega samrýnd alla tíð. Og
án Ágústs bróður hefðu þau aldrei
getað búið heima eins lengi og
reyndin varð.
Elsku pabbi minn, minning þín
mun lifa. Takk fyrir allt og allt.
Þín dóttir,
Margrét K. Haraldsdóttir.
Elsku Halli tengdapabbi hefur
fengið hvíldina og vil ég þakka
honum samfylgdina hans síðustu
30 ár. Halli var yndislegur í alla
staði og hvers manns hugljúfi.
Elskaði fjölskylduna sína og þá
sérstaklega Diddu sína, barna-
börnin og langafaskottuna. Þau
hjónin voru vinmörg, ferðuðust
víða innanlands sem utan og
kunnu að njóta lífsins. Þau áttu
sumarbústað þar sem þau nutu sín
að rækta landið og dytta að bú-
staðnum.
Það var gott að koma í sveitina
til þeirra. Halli hafði gaman af því
að veiða og keypti árlega stöng í
Elliðaánum. Síðustu árin gaf hann
syni sínum veiðileyfið sökum
heilsubrests en engu að síður var
hann tilbúinn að sitja undir brúnni
við fossinn og fylgjast með hvernig
fiskaðist strax kl. 7 að morgni.
Sannur veiðimaður.
Halli tefldi þó nokkuð og málaði
myndir og liggja mörg listaverkin
eftir hann. Það átti við hann að
vera úti í náttúrunni og fanga feg-
urðina sem fyrir augum bar.
Þrátt fyrir aukið verkstol og
málstol síðustu mánuði Halla var
alltaf hægt að fá hann til að brosa
og tralla með í uppáhaldslaginu
hans, Litlu flugunni. Hann elskaði
að syngja það fyrir barnabörnin og
kitla svo nefið á þeim.
Hvíldu í friði, elsku tengda-
pabbi.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt, ef telja skyldi það.
Í lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta,
þá helstu tryggð og vináttunnar ljós.
Er gerir jafnvel dimma vetur bjarta
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir)
Helga Sigurðardóttir.
Við minnumst í dag Haraldar
Magnússonar (Halla) sem var mik-
ill og góður vinur fjölskyldunnar.
Halli og María (Didda) voru vin-
ahjón foreldra okkar og nutum við
mikilla samvista við þau öll okkar
uppvaxtarár. Heimili þeirra var
alltaf opið okkur og þar vantaði
ekki gestrisnina eða myndarskap-
inn enda bæði hjónin mjög listræn.
Oftar en ekki var þar boðið upp
á hrökkbrauð, sem var í miklum
metum hjá okkur og er enn þann
dag í dag kallað á okkar heimilum
„Diddu hans Halla kex“. Meðal
þess sem þau kynntu okkur var
laufabrauðsgerð en Didda, sem
ættuð er að norðan, hélt þeirri hefð
að skera út laufabrauð fyrir jólin.
Þá buðu þau hjónin okkur krökk-
unum að koma með sér í sælureit
þeirra við Laugarvatn þar sem þau
nutu þess að koma upp sumarbú-
stað og rækta landið.
Loks minnumst við fjölmargra
áramóta sem þau deildu með okkur
á heimili okkar og síðast en ekki
síst samverustunda þegar þau voru
svo elskuleg að flytja inn á heimili
okkar þegar foreldrar okkar þurftu
að sinna erindum erlendis.
Ekki slæmir vinir það að taka að
sér fjóra grislinga með öllu því sem
fylgir á stóru heimili.
Halli var alltaf ljúfur og kátur og
sýndi okkur mikla væntumþykju.
Eins þótti okkur sérlega vænt um
Halla og þau hjón bæði enda ein-
stakar manneskjur. Samrýndari
hjón eru vandfundin.
Heilsu Halla fór að hraka fyrir
nokkrum árum og voru síðustu ár
honum erfið.
Didda stóð ávallt sem klettur við
hlið hans. Erfitt reyndist Diddu
þegar Halli þurfti að fara á hjúkr-
unarheimili. Undir það síðasta voru
þau hjón þó saman á ný á Hrafnistu
í Hafnarfirði þar til Halli kvaddi
þann 4. maí síðastliðinn.
Guð blessi minningu hans.
Við vottum Diddu, Ágústi,
Möggu og fjölskyldum þeirra okk-
ar innilegustu samúð.
Hanna Lára, Anna Dóra, Jón
Sigurður og Halla María.
Elsku afi. Takk fyrir öll árin og
minningarnar sem þú hefur gefið
mér. Þótt að ég sé fædd og uppalin
í Svíþjóð, og fjarlægðin sé mikil,
höfum við haft fínasta samband.
Takk fyrir að vera svona klár
með öll tæknimál og að við höfum
getað talað saman gegnum allt frá
MSN, Facebook, Skype og Face-
Time alveg fram á síðustu stund.
Best var að við vorum með fastan
skipulagðan tíma, fimmtudaga
milli klukkan fimm og sex, þegar
annað hvort okkar hringdi í hitt, í
byrjun á Skype og svo á FaceTime.
Fimmtudagar verða ekki sjálfum
sér líkir á næstunni en við amma
reynum að standa okkur vel og
halda hefðinni.
Elsku afi. Ég er viss um að eng-
inn hefur átt betri afa en ég.
Bless, takk fyrir. Ég elska þig.
Þín
Anna María.
Haraldur S.
Magnússon
HINSTA KVEÐJA
Bless afi. Ég elska þig.
Hannes.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURLAUG R. LÍNDAL KARLSDÓTTIR,
Gógó,
Hringbraut 2b, Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 15. maí. Útför fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju föstudaginn 24. maí klukkan 13.
Kristín Líndal Hafsteinsd. Hörður Oddgeirsson
Karlotta Líndal Hafsteinsd. Sigurður Friðfinnsson
Guðmundur Örn Jónsson
Guðbjörg Líndal Jónsd. Hallgrímur Atlason
Grétar Jónsson Þórlaug Steingrímsdóttir
Rúnar Haraldur JónssonElskuleg frænka okkar,
INGIBJÖRG S. KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Borgarnesi,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli
fimmtudaginn 16. maí, verður jarðsungin frá
Áskirkju föstudaginn 24. maí klukkan 11.
Sigurþór Jóhannesson Árný Ásgeirsdóttir
Kristrún Jóhannesdóttir
Unnur, Erla, Eva, Albert
og fjölskyldur þeirra
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur,
barnabarn og frændi,
ARON DAVÍÐ JÓHANNSSON
sjómaður,
Hólabraut 6, Reykjanesbæ,
lést sunnudaginn 12. maí.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 28. maí
klukkan 13.
Jóhann Ingi Grétarsson Margrét Ingiþórsdóttir
Heiða Ósk og Aron Burkni
Sólný Sif Jóhannsdóttir Sigurður Smári Hansson
Laufey Jóhannesdóttir
og Sigurveig Sigurjónsdóttir
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Á góðu verði
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Opið: 10-17 alla virka daga
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
HRÖNN PÉTURSDÓTTIR
hárgreiðslukona,
Austurvegi 39a, Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands,
Fossheimum, föstudaginn 17. maí.
Útförin fer fram frá Selfosskirkju föstudaginn 31. maí
klukkan 14.
Einar Jörgens Hansson
Pétur Aðalsteinn Einarsson Ragnheiður Clausen
Hans Jörgen Einarsson Guðbjörg Steinsdóttir
Ólafur Einarsson Guðrún Jóhannsdóttir
Kristín Einarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA JÓNSDÓTTIR,
Hlöðum, Hörgársveit,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn
17. maí. Útför hennar fer fram frá
Möðruvallakirkju þriðjudaginn 28. maí klukkan 13.
Guðrún Stefánsdóttir
Klængur Stefánsson
Hallveig Stefánsdóttir Hrólfur Skúlason
Halldór Stefánsson Tove Clausen
Ásta Stefánsdóttir Guðjón R. Ármannsson
Hulda Stefánsdóttir Haraldur Helgason
Stefán Stefánsson Guðrún M. Magnúsdóttir
Sighvatur Stefánsson Ragnheiður Guðmundsdóttir
Guðmundur Stefánsson Þóra Vala Haraldsdóttir
Þórgunnur Stefánsdóttir Sigurður Sigurgeirsson
Valgeir Stefánsson
Auðunn Stefánsson Guðrún Margrét Örnólfsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
HALLDÓR JÓN SIGURÐSSON,
kennari,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans
föstudaginn 17. maí.
Halldór verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju 31. maí
klukkan 13.
Edda Björnsdóttir
Daði Halldórsson Telma Kjaran
Ívar Halldórsson Linda María Sveinsdóttir
og barnabörn