Skessuhorn - 15.03.2017, Blaðsíða 28

MIÐVIKUDAGUR 15. MARS 201728
„Það koma ekki sérstaklega góð-
ar tilfinningar upp í hugann þegar
ég rifja upp ferminguna mína. Ég
var veik á fermingardaginn,“ segir
Borgnesingurinn Áslaug Þorvalds-
dóttir í léttum tón um sína fermingu.
Hún fæddist árið 1957 og fermdist í
Borgarneskirkju á skírdag 1971 hjá
sr. Leó Júlíussyni þáverandi presti á
Borg. „Undirbúningurinn var þann-
ig að bekkurinn fór upp í kirkju og
hlýddi á tölu sr. Leó um kverið.
Mér fannst þetta lítið spennandi en
þó lærði maður trúarjátninguna. Á
þessum tíma gengu fermingarbörn
ekki til altaris í fermingunni sjálfri
heldur nokkrum dögum fyrir sjálfan
fermingardaginn. Ég var veik þegar
altarisgangan fór fram. Þetta gerði
það að verkum að ég fór ekki til alt-
aris fyrr en Logi elsti sonur minn
fermdist 1992,“ segir Áslaug. „Ég
var ekki búinn að ná mér almenni-
lega þegar fermingardagurinn rann
upp. Ég entist þó í gegnum athöfn-
ina og náði byrjun veislunnar. Hún
fór fram á Hótel Borgarnesi í efri
salnum þar sem gamli Hótelbarinn
var. Ég varð hins vegar frá að hverfa
og var komin upp í rúm með hita
áður en majónesið á brauðtertunni
var orðið gult.“
Áslaug segir að foreldrar sínir
hafi lagt mikið í ferminguna. „Við
fórum til dæmis í tvær ferðir til
Reykjavíkur. Í þeirri fyrri var keypt
dress á mig í konubúð. Keyptur var
kjóll sem var vatteraður að neðan
og ljósgræn kápa. Þetta var tísk-
an í þá daga. Seinna mér bjó ég til
hlýja flík á Loga minn úr vattering-
unni í kjólnum. Seinni ferðin var
farin nokkru eftir ferminguna en
þá fór ég í myndatöku. Þá var hárið
að sjálfsögðu lagað til aftur.“ Heit-
asta fermingargjöfin á þessum tíma
var kasettu upptökutæki með hljóð-
nema og leyndist slíkur gripur í ein-
um pakkanum. „Með þessu var hægt
með að safna öllum góðu lögunum
sem spiluð voru í útvarpinu. Maður
beið því með græjuna eftir þættin-
um Lög unga fólksins á gömlu guf-
unni en það var eiginlega eini þátt-
urinn sem spilaði lög sem eitthvað
vit var í. Hljóðnemanum var þá stillt
upp við hátalarann og svo var tekið
upp. Verst var hins vegar þegar lög
voru afkynnt í miðju lagi, það eyði-
lagði alveg upptökuna.“
grþ/hlh/sm/jse/af/tfk
Mattías Arnar Þorgrímsson, skip-
stjóri hjá Sæferðum í Stykkishólmi,
varð þrítugur í byrjun þessa árs.
Fréttaritari settist niður með Matt-
íasi sem rifjaði upp fermingardag-
inn og veisluna sem var haldin úti
á sjó. Mattías man ekki annað að
stefnan hafi alltaf verið tekin á að
fermast. „Sko, það voru náttúrulega
allir aðrir að fermast og svo voru
pakkarnir ekkert að skemma fyrir
held ég,“ segir Mattías sem fermd-
ist í Stykkishólmskirkju um hvíta-
sunnuhelgina árið 2001. Veislan var
síður en svo með hefðbundnu sniði
hjá Hólmaranum hressa. „Veislan
var haldin um borð í Særúnu, eyja-
siglingabát Sæferða hérna í Hólm-
inum. Virkilega skemmtilegt og
öðruvísi, það var farið í smá sigl-
ingu og var þá megin partur veisl-
unnar haldinn úti á sjó. Þetta voru
eitthvað í kringum 80-90 manns
sem komu í siglinguna.“ Aðspurð-
ur um veitingar í veislunni segist
hann muna sérstaklega eftir forrétt-
inum. „Ég hafði beðið um steiktar
lundabringur með perum, rifsberj-
um og gráðostasósu, fáránlega gott.
En svo var það bara heimalagað allt
saman, ef ég man rétt þá vorum við
með lambalæri, hamborgarhrygg
og kjúkling svo í aðalrétt.“ Mattías
tók sjálfur virkan þátt í undirbún-
ingi fyrir veisluna en viðurkennir
þó að hans nánustu hafi átt mest-
an heiðurinn og bætir við að það
sé alltaf mikil stemning í kringum
svona lagað hjá fjölskyldunni.
Hljómflutningsgræjurnar sem
Mattías fékk frá foreldrum sínum
eru honum enn í fersku minni. „Ég
man eftir því að hafa fengið svaka-
legar hljómflutningsgræjur eins og
voru í tísku á þessum tíma, held þær
séu enn til einhversstaðar. Á þessum
tíma hlustaði ég mest á Í svörtum
fötum og eftir þessa gjöf fengu ná-
grannarnir að hlusta með mér,“ segir
Mattías og hlær dátt. Þegar fréttarit-
ari spyr hvort eitthvað sé sérstaklega
eftirminnilegt frá fermingardeginum
stendur ekki á svari. „Mér var byrj-
að að vaxa skegg á þessum tíma, var
kominn með alveg þokkalegan höku-
topp og ég man vel eftir rimmunni
sem ég þurfti að taka við mömmu
þar sem ég vildi skarta toppnum. En
hún tók það ekki í mál og eins og svo
oft áður þá vinna mömmurnar og
ég rakaði hann af. Kannski sem bet-
ur fer, svona eftir á séð.“ Aðspurð-
ur hvort fermingin hafi markað ein-
hver kaflaskil í lífi hans svarar Mattí-
as í gríntón: „Já, ég man sérstaklega
eftir því daginn eftir þegar ég vakn-
aði og fann bara hvernig ég var orð-
inn maður, en ekki krakkinn sem ég
hafði verið þangað til. Nei smá grín,
ég man nú ekki eftir að þetta hafi
verið nein svaðaleg kaflaskil að því
leytinu til, nei.“
Skjöldur Orri Skjaldarson er fæddur
árið 1974 og því eru að verða komin
29 ár síðan hann fermdist í Hjarðar-
holtskirkju í Dölum. Skjöldur hafði
verið á spítala stóran hluta úr vetri
og fram á sumarið vegna slæms fót-
brots og því var fermingin haldin
síðla sumars, þann 8. ágúst 1988.
Fyrir Skjöld var það ekki vandamál
að fermast einn: „Svona athyglis-
sjúkur maður eins og ég, það var
ekkert að því. Ég var alveg slakur.
Og með prest eins og Jens Vidfeld
Jensen þá getur maður ekki ver-
ið stressaður, maðurinn er algjör
snillingur,“ segir Skjöldur. „En það
besta við spítaladvölina fyrr um vet-
urinn var samt að ég slapp alveg við
fermingarfræðsluna,“ segir Skjöld-
ur með eilítið glott á vör. Skjöldur
var ennþá bundinn tveimur hækjum
þegar hann fermdist en fór nú samt
til altaris: „Ég hökti einhvern veg-
inn á hækjunum en ég hef örugg-
lega ekki kropið, mig minnir að ég
hafi setið,“ rifjar Skjöldur upp.
Aðspurður hvort hann muni eftir
fermingarfötunum er Skjöldur fljót-
ur til svars: „Ó, já! Eigum við nokk-
uð að ræða það? Þetta var 1988, hvít
jakkaföt með axlapúðum og allur
pakkinn. Ég á þau örugglega ennþá
heima hjá mömmu en ég hef hins
vegar aldrei farið í þau síðan. Þetta
þótti voða flott á sínum tíma, ég var
svaka flottur og með ljósar stríp-
ur.“ Fermingarveislan var haldin á
æskuheimili Skjaldar á Sunnubraut
í Búðardal og Skjöldur segir að í
minningunni hafi þessi dagur verið
á allan hátt skemmtilegur. „Það var
ekkert mál að fá alla vinina í veisl-
una því það var enginn annar að
fermast á þessum tíma. Mig minn-
ir að Gunnar Björnsson kokkur hafi
séð um matinn og það hljóta að
hafa verið kökur líka,“ segir Skjöld-
ur. Þegar Skjöldur lá á spítalanum
fékk hann margar fermingargjafir
fyrirfram sem hann gat notað þar,
t.d. sjónvarp. „Mér finnst eins og
ég hafi ekkert fengið rosalega mikið
af gjöfum á fermingardaginn en ég
fékk feikigott hross frá foreldrum
mínum. Það var mikil kynbótameri,
Rispa frá Búðardal. Peningagjafir
voru ekki svona miklar eins og þær
eru í dag. Ég á ennþá gestabókina
og helling af heillaóskaskeytum,“
segir Skjöldur. Skjöldur vill meina
að fermingargjafirnar hafi verið stór
hluti af því að vilja fermast. „Fyrir
mér getur vel verið til guð en hvað
hann heitir skiptir mig ekki máli,
hvort það sé Guð, Allah eða eitt-
hvað annað. Þótt maður segist ekki
trúa á neitt þá reynist það nú samt
þannig þegar á reynir,“ segir hann.
Skjöldur fór í hefðbundna ferming-
armyndatöku en hann hefur ekki
alltaf verið mjög hrifinn af þessum
myndum. „Í dag hefði ég frekar
viljað frjálslegri myndatöku,“ segir
Skjöldur, þokkalega kátur með að
fá að opinbera eina af fermingar-
myndunum á síðu Skessuhorns.
Fermdist á hækjum
Harkaðist í gegnum athöfnina
Fermingarveisla á sjó
Mattías Arnar Þorgrímsson fermdist
árið 2001. Ljósm. jse. Matthías Arnar á fermingardaginn.
Skjöldur Orri Skjaldarson fermdist árið
1988. Ljósm. sm.
Skjöldu Orri á fermingardaginn.
Áslaug Þorvaldsdóttir.
Ljósm. hlh.
Fermingarmyndin af Áslaugu.
Fermingarbörn liðinna ára í máli og myndum - Framhald