Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.2019, Side 35

FÓKUS 3520. desember
„Jólin voru svolítið öðruvísi hjá mér held­
ur en hjá þeim. Ég er fæddur og upp­
alinn í Reykjavík. Við vorum með greni­
jólatré sem við keyptum, lítil jólatré, með
logandi kertum. Kertin voru logandi og
klemmd á, svona var þetta þegar mað­
ur var ungur, sko. Seinna meir var ég lítið
heima á jólunum. Ég var í 27 ár til sjós.
Ég byrjaði 16 ára og sigldi um mestallan
heiminn á fraktskipi.
Ég eyddi jólunum stundum á sjó­
num. Það vildu nefnilega alltaf allir fá
frí á jólunum en það voru þeir sem réðu
mestu sem fengu að endingu fríin. Þetta
var bara svona og maður vandist þessu.
Við hins vegar höfðum engum mjöltum
að sinna í borginni, svo við borðuðum
jólamatinn klukkan sex og við vor­
um alltaf með jólagjafir, litlar en samt
jólagjafir. Ég man ekki eftir neinum sér­
staklega eftirminnilegum gjöfum nema
jú, kannski, ég fékk skauta og skó. Það
þótti voðalega flott. Þá var stutt að fara á
skauta. Einu sinni var nefnilega, ég veit
ekki hvort þið vitið það, afgirtur Austur­
völlurinn með járnstautum, og á veturna
var þetta sprautað og var skautasvell.
Þangað barst svo músík frá Landssíma­
húsinu og var mikið um gleði.“
„Ég er úr lítilli fjölskyldu. Við vorum bara
tvö systkinin í níu ár og pabbi var sjó­
maður, mikið á togurum. Hann sigldi
öll stríðsárin. Þeir urðu alltaf að fara út
fyrir jólin að veiða og það kom fyrir að
maður horfði á ljósin úti á firðinum. Þeir
máttu ekki vera heima, þeir urðu að vera
farnir fyrir klukkan sex. Þó að veðrið væri
þannig að þeir lægu úti í firðinum urðu
þeir að fara fyrir klukkan sex, því þá var
komin hátíð. Það mátti ekki vera í landi
á jólunum.
Svo eignaðist ég bróður þegar ég var
10 ára. En ég man alltaf eftir fyrsta jóla­
trénu. Þá vorum við bara tvö systkinin.
Ég man hvernig jólatréð var, það var bara
úr greinum og það voru búnar til körfur.
Klipptar út körfur og límdar saman. Þær
voru svona riðaðar að neðan. Svo voru til
eins og dúkkulísur, bréf sem voru körfur
alveg ekta með haldi. Svo voru klemm­
ur á jólatrénu með gati á fyrir kerti og
þangað settum við kertin. Svo man ég að
seinna keypti pabbi frá útlöndum gervi­
tré. Lítið var það, en það var notað að
mig minnir alla mína búskapartíð. Ég á
einhvers staðar líka frekar stóran jóla­
svein, með hreindýr og poka á bakinu.
Þetta var úr hertum pappa og var alltaf á
sama stað heima, ár eftir ár.“
Ingibjörg Guðmundsdóttir Hansen
Bragi Sigurðsson
Ingibjörg og jól
á Patreksfirði Bragi og jólin í Reykjavík