Dagblaðið Vísir - DV - 25.10.2019, Síða 58

58 FÓKUS 25. október 2019
Leðurverkstæðið reykjavík býður upp á handunnin og
kLæðskeraskorin karLmannsbeLti úr hágæða Leðri.
Þá bjóðum við upp á mikið úrvaL af axLaböndum.
síðumúLa 33 / 108 reykjavík / sími: 551 6659 / www.Lvr.is
Leðurverkstæðið reykjavík á
sér Langa sögu en upphaf Þess
má rekja aLLt aftur tiL áranna
fyrir seinna stríð. árið 1937
hóf Það starfsemi sína að
víðimeL í reykjavík en í dag er
Það tiL húsa með versLun og
verkstæði að síðumúLa 33.
AXLARBÖND FRÁ
4.990 KR.
BELTI FRÁ
5.990 KR.
Bitlaus en stílhreinn furðufarsi
n Getur kvikmynd verið drasl og snilld til skiptis? n Af hverju er Jón Jónsson svona fyndinn?
H
vort sem okkur líkar það
betur eða verr, þá þurfum
við Íslendingar á Þorsta
að halda núna, burtséð
frá notagildi eða meintu ágæti
lokavörunnar.
Formúla þeirra kvikmynda
sem Ísland framleiðir í bílförm-
um er orðin skopstælingu líkust
(aftur, burtséð frá gæðum) en á
undanförnum þremur mánuð-
um höfum við til dæmis fengið
þrjár íslenskar kvikmyndir sem
í grunninn snúast um miðaldra
hversdagsfólk utan höfuðborgar-
svæðisins sem upplifir stöðnun,
vonleysi og brotna fjölskyldu.
Samtímasögurnar eru yfirleitt
vandaðar en húðaðar svo mik-
illi grámyglu að áhorfendur fer
þá eðlilega að þyrsta í nýtt bragð
í þá flóru sem við höfum. Þar
kemur Þorsti eins og kölluð, þótt
lendingin sé allt önnur saga.
Þorsti er hinn undarlegasti
bræðingur; „gay vampíru-geira-
mynd með sprautukláms- og
trúarlegu ívafi“ hljómar eins og
meiri brandari en lokaafrakstur-
inn býður upp á, en með svona
lýsingu er eins gott að myndin
standi undir væntingum.
Útkoma Þorsta er í eðli sínu
eins og risastór mótsögn; hún er
ódýr en aðstandendur bera ódýra
yfirbragðið með stolti. Hún er illa
leikin en nógu yfirdrifin til þess
að það skipti litlu máli. Hún er
subbuleg en gengur sjaldan nógu
langt með eigin viðbjóð til að
seðja viðbjóðshungur þeirra sem
sjá hana (ekki nema viðkomandi
finnist það sprenghlægilegt að sjá
alltaf sama afskorna gerviliminn
aftur og aftur). Efnislega er allt
tekið af ákveðnum klisjulager en
þó hefur tekist að salta inn ýms-
um bröndurum sem bragðbæta
steikina.
Hæfileikafólkið í aftursætinu
Myndinni er leikstýrt af þeim
Steinda Jr. og Gauki Úlfarssyni
(sem gerði meðal annars heim-
ildamyndina Gnarr) og má bæði
sjá hana sem sjálfstætt flipp og
sem lokaþátt seríunnar Góðir
landsmenn, sem félagarnir unnu
saman að ásamt áhugaleik-
hópnum X. Þættirnir eru í raun-
inni eins og óvenjulega bitastætt
baksviðsefni (í gerviheimildar-
stíl) fyrir gerð Þorsta – og þar af
leiðandi hluti af stóra gríninu.
Skemmst er frá því að segja að
viðkomandi fær eflaust meira út
úr Þorsta ef hann eða hún hefur
fylgst með sjónvarpsþáttunum
þótt það sé ekki beinlínis skilyrði.
En áhorfandi sá er þó líklegri til
að fyrirgefa vankanta Þorsta öðr-
um fremur.
Leikhópurinn X er í besta falli
misgóður, en þegar B- eða-C
mynd er til umræðu er það eins
og fylgihlutur ákveðins sjarma
– og sennilega viljandi gert í
þessu tilfelli. Það er líka eitthvað
svívirðilega fyndið við það að setja
reynda statista og áhugaleikhóp í
burðarhlutverk og á móti leyfa
reyndara fagfólki (á borð við Ingv-
ar E. Sigurðsson, Halldóru Geir-
harðsdóttur og makalaust mein-
fyndinn Jón Jónsson) að hverfa í
bakgrunninn. Þvert á það sem þó
kannski mátti við búast er Hjörtur
Steinason, lykilmaðurinn sjálfur,
afskaplega hentugur í hlutverk
samkynhneigðu vampírunnar
með hjarta úr gulli og sundur-
slitna belli í vasanum. Hulda Lind
Kristinsdóttir er líka furðu efnileg
á móti honum og sýnir mestu til-
þrifin á skjánum – fyrir utan Unn-
stein Manúel í hlutverki pylsu-
sala, vissulega.
Ég er smá – eins og sagt er –
„on the fence“ með hann Jens
gamla Jensson og hina meðlimi
áhugaleikhópsins. Þetta er til-
finning sem er gegnumgangandi
út alla myndina. Á einum tíma-
punkti er stutt í leiftrandi kjána-
hroll en svo kemur augnablik sem
fer hringinn og verður að gulli.
Frasarnir hjá Jens eru sumir svo
slæmir að þeir verða nánast frá-
bærir. Ef markmið Þorsta var að
vera drasl og snilld til skiptist, þá
tókst henni það með látum.
Konga í svartmyrkri
Það verður þó seint rifið af Þorsta,
þrátt fyrir takmarkað fram-
leiðslufjármag , hvað my din er
stílhrein á flestum sviðum. Hljóð-
vinnsla, myndataka og ekki síður
tónlistin er dýnamísk og rammar
inn gómsætan „grindhouse“-fíl-
ing. Hápunktur myndarinnar er
þó undarlegur teiknimyndakafli
– sem hefur nákvæmlega ekkert
með afgang framvindunnar að
gera – en það skrifast á þau Jón
Gnarr og Andreu Björk Andrés-
dóttur grafíker að taka gegnsósa
sýru alla leið. Í rauninni hefði
myndin alveg mátt stíga oftar út
fyrir „innihaldið“ og bæta ofan á
ringulreiðina, því verkið sem eftir
stendur er oftar en ekki örlítið
þunnt og mætti vera betur tennt,
ef til vill blóðugra.
En eins og áður segir bætir
Þorsti við nýjum lit í bíóflóru
landans. Myndin treður sér eins
og óboðinn gestur í dannað
sveitapartí íslenskrar kvikmynda-
gerðar og krefst þess að gamla
fólkið á svæðinu spili konga alls-
bert í svartmyrkri. Það að hægt sé
að skemmta sér yfir henni ann-
að slagið er í rauninni bónus, en
bókað er að myndin skapi sér
eins konar „költ“-sess þegar fram
í sækir hjá hópum sem samein-
ast í bjór- eða jónupartí til þess
eins að hlæja að myndinni jafnt
og með. Ekki er ólíklegt að með-
limir Leikhópsins X verði á meðal
þeirra. n
Hverjum góðum brandara fylgir
einn vondur, en myndin stíllúkkar
fyrir litla peninginn og bragðbætir
íslenska bíóflóru með nýjum lit.
Af „gay vampírumynd“ að vera
mætti hún þó vera betur tennt –
og meira „gay.“
G
læ
pu
r o
g
sa
m
vi
sk
a
Í stuttu máli:Tómas Valgeirssontomas@dv.is
Sjáðu þessa ef þú kannt að meta …
P
la
ne
t T
er
ro
r
Th
ir
st
Sl
ee
pl
es
s
in
S
ea
tt
le
Ch
ild
E
at
er