Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.2019, Blaðsíða 20

20 FÓKUS 20. september 2019
EIGUM MARGA
LITI Á LAGER
Nánari upplýsingar á
mt.is og í s: 580 4500
HANNAÐ FYRIR
ÍSLENSKT VEÐURFAR
ÁLKLÆÐNINGAR
& UNDIRKERFI
ásamt örvandi efnum og varð
rosalega veikur ef langt leið á milli
skammta. Með eitt barn í fóstri og
annað á leiðinni, sem ekkert útlit
var fyrir að við fengjum að halda
og yrði tekið strax við fæðingu,
ákvað ég að snúa blaðinu
endanlega við,“ segir Simmi og
við tók enn ein meðferðin. Þessi
var hins vegar, sem betur fer,
frábrugðin hinum.
„Þarna um haustið fór ég í
mína síðustu meðferð á Vogi og
á Staðarfell. Í þessari meðferð
gerðist eitthvað. Með aðstoð
ráðgjafa setti ég niður á blað
plan um hvernig ég ætlaði að
komast edrú út í lífið og hvernig
ég ætlaði að takast á við það að
eignast barn tveimur mánuðum
eftir útskrift. Eins þurfti ég að
hugsa til þess hvernig ég tæki
því ef barnið yrði tekið af mér,
en það sem mestu máli skipti
var hvernig ég myndi tækla það
ef barnsmóðir mín yrði ekki
edrú. Yngri dóttir okkar kom í
heiminn í desember og mér til
óvæntrar ánægju var mér leyft
að taka hana heim. Ég varð svo
sannfærður um að hún yrði tekin
af okkur.“
Í kjölfarið dundi annað áfall
yfir í lífi Simma, sem reyndi á
staðfestu hans.
„Örfáum vikum síðar féll
barnsmóðir mín og þá reyndi
á að fylgja planinu sem ég
hafði gert, einfaldlega til þess
að eiga möguleika á að halda
dóttur minni hjá mér. Það var
ekki sjálfsagt og ég þurfti svo
sannarlega að berjast fyrir henni.
Hún var að vísu tekin tímabundin
af mér vegna sögu minnar og það
reyndist mér erfitt en ég valdi að
berjast fyrir barninu mínu. Ég
flutti í kjölfarið í kjallaraíbúð á
vistheimili barnaverndarnefndar
og bjó þar í hálft ár. Þar fékk ég
þann stuðning sem ég þurfti til
að komast út í lífið með hana,
en ég var varanlega sviptur
forsjá eldri stelpunnar. Mamma
þeirra náði sér aldrei á beinu
brautina, en hún lést árið 2013
og tók því miður aldrei þátt í lífi
dætra okkar. En svona er þessi
sjúkdómur. Hann tekur og tekur
ef fólk hleypir honum að og
hugsar ekki um batann sinn.“
Sjúkdómurinn umbreytir fólki í
andstæðu sína
Sama ár kynntist Simmi annarri
konu og eiga þau saman tvö börn.
„Hún var svakalega heilsteypt
stelpa og í raun algjör draumadís.
Tók stelpunni minni sem sinni
eigin og gekk henni algerlega í
móðurstað. Við byggðum saman
frábært líf í tíu ár þar sem hún
menntaði sig, við eignuðumst
börn og komum okkur fyrir í fal-
legri íbúð. Hennar sjúkdómur
fór að láta á sér kræla fyrir sirka
þremur árum og hefur ágerst síð-
an. Í dag býr hún ekki á heim-
ilinu og ekki útlit fyrir neinar
breytingar þar á. Sjúkdómurinn
tók hana og hún er ekki í neinum
samskiptum við okkur, því miður.
Það er þetta sem sjúkdómurinn
gerir. Hann umbreytir fólki í and-
stæðu sína og á margan hátt er
saga mín að endurtaka sig. Ég er
einstæður faðir með þrjú börn á
heimilinu en ég hef komist að því
í gegnum mína sögu að þrátt fyrir
það hversu djúpt ég sökk í neyslu
og hvað sem gengur á í mínu lífi
þá þarf ég ekki að nota. Það er
kraftaverk sem ég veit að ekki all-
ir skilja, en það var sama hvort
dagurinn var góður eða slæmur,
jól eða páskar, ég þurfti alltaf að
nota.“
Tíu ár edrú
Eftir að hafa barist fyrir bata í
ellefu ár fagnar Simmi nú tíu ára
edrúafmæli. Honum er mikið í
mun að miðla þeim skilaboðum
áfram til þeirra sem standa í
svipuðu sporum, að það sé von
og allir eigi möguleika á að bæta
úr sínum málum.
„Þeim sem sjá ekkert bjart
framundan vil ég segja að það er
einmitt á þeim tímapunkti sem
fólk á séns. Ég þurfti að komast
á þann stað að skilja að hvort
ég átti efni eða ekki, pening eða
húsaskjól, það skipti ekki máli.
Ég varð að finna örvæntinguna
og fylgja leiðsögn þeirra sem náð
hafa árangri. Alkóhólismi var
búinn að rassskella mig sundur
og saman í tvo áratugi, niðurlægja
mig á allan mögulegan hátt og
gera mig að þeim manni sem
ég ætlaði aldrei að verða. Ég hef
verið öllum megin við þennan
sjúkdóm og upplifað allt sem
hann hefur upp á að bjóða,“ segir
Simmi og heldur áfram.
„Það gekk mikið á á mínu
heimili, mikið partístand, ofbeldi
og vesen. Það sem skiptir máli er
að komast frá því og leggja það ekki
á sín börn, rjúfa hringrásina. Ég
hef verið makinn, eiginmaðurinn
og meðuppalandinn og hlustað
á lygarnar sem fíkillinn segir. Ég
hef haldið í vonina og viljað gera
allt til að þurfa ekki að horfa upp
á eyðilegginguna sem fólk fer í
gegnum og leggur á fjölskyldu
sína, börnin sín. Ég hef líka
fallið í meðvirkni, en í dag veit
ég að maður hefur ekki stjórn á
gjörðum annarra.“
Simmi er ekki í vafa þegar
hann er spurður hvað hafi verið
erfiðast að standa frammi fyrir á
þessari vegferð.
„Af öllu því sem ég hef gengið í
gegnum hefur mér reynst erfiðast
að vera meðuppalandinn og
horfa upp á börnin mín upplifa
sama óöryggið og ég gerði
sjálfur. Þau eru að fara í gegnum
sama sjálfsásökunarpakkann
og ég gerði í þeirra sporum en á
sama tíma get ég ekkert gert til
að lina þeirra sársauka. Mér er
auðvitað mest í mun að börnin
feti ekki sömu slóð og ég sjálfur,
því ég veit manna best hvað það
er sem togar krakka í þessa átt.
Lélegt sjálfsmat, kvíði, ótti og
upplifunin að passa ekki inn í
hópinn. Þetta eru tilfinningarnar
sem krakkarnir eru að reyna að
slökkva á og deyfa, rétt eins og
ég gerði sjálfur á sínum tíma.
Félagsskapurinn skiptir sköpum
þegar komið er á unglingsárin
og það að byggja upp sterka
sjálfsmynd. Það er til lausn á
fíknivandanum, sama hversu
djúpt viðkomandi er sokkinn og
sama hvað hverju hefur klúðrað
og misst. Það er alltaf leið út ef fólk
vill hjálpina og er tilbúið að leggja
á sig vinnuna. Allir eiga séns og
ég hef séð það í ótal andlitum
á öðrum kraftaverkum sem ég
hitti í hverri viku, brosandi út að
eyrum, full af lífi og hamingju.“ n
„Vímuefnin
jörðuðu erfiðar
tilfinningar og
létu mér líða
nákvæmlega
eins og mig
hafði alltaf
langað að líða.“