Morgunblaðið - 23.12.2019, Page 27

Tárin eru dýrmætar daggir,
perlur úr lind minninganna.
Minninga sem tjá kærleika og ást,
væntumþykju og þakklæti fyrir liðna
tíma.
Minninga sem þú einn átt
og enginn getur afmáð
eða frá þér tekið.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Hrefna Gunnarsdóttir.
Elsku Gulla frænka. Þegar
óumflýjanlegur söknuður bank-
ar upp á reikar hugurinn ósjálf-
rátt í minningabankann og
myndaalbúmin. Ég á ekkert
nema góðar og fallegar minn-
ingar um þig. Þær fyrstu að
sjálfsögðu úr Kjalarlandinu sem
var upphafið að okkar ferðalagi
saman. Mér hefur ávallt fundist
þú hörkudugleg. Þú varst alltaf
að stúdera eitthvað frá því ég
man eftir mér. Ég leit upp til
þín, þú varst ákveðin, kröftug,
góðhjörtuð, húmoristi, sönn fyr-
irmynd og mikil persóna. Þú
varst alltaf að hugsa um aðra og
að reyna að styrkja fjölskyldu-
og ættarböndin. Ég man ekki
öðruvísi eftir þér en á fullri ferð,
með milljón verkefni fyrir stafni
og ástríðuna að vopni. Þú elsk-
aðir að ganga á fjöll og í berja-
mó, sannkölluð fjallageit. Ég
mun hér eftir alltaf hugsa til þín
þegar ég þræði þúfurnar í leit
að berjum eða leita uppi æv-
intýri í náttúrunni.
Undanfarið höfum við verið
minnt á hvað tíminn er dýr-
mætur, stundum knappur. Eftir
að þú greindist áttum við löng
og ófá samtöl og góðar stundir
saman, stundum erfiðar. Ég
skynjaði að þú vildir gefa öllum
tíma og reyndir að skipuleggja
þig vel svo þú gætir hitt sem
flesta og átt gæðastundir. Ég
vildi gera allt sem ég gat fyrir
þig. Því miður náðum við ekki
að gera allt sem við vorum bún-
ar að skipuleggja eins og jóla-
konfektið með Hrefnu sem við
hlökkuðum svo til.
Þú kallaðir eftir því að ég
sendi þér myndbönd af grall-
araspóunum mínum, því það
kætti þig mikið og fékk þig til
að hugsa um annað en veikindin.
Oft voru það myndbönd af
heimalærdómnum. Það var ekki
leiðinlegt að heyra það frá kenn-
aranum Gullu að henni fannst
kennsluaðferðirnar vera til fyr-
irmyndar. Stundum voru þetta
myndbönd af frumlegum aðferð-
um við að koma krökkunum
fram úr á morgnana með mis-
jöfnun árangri, sem þér fannst
ægilega fyndið. Mér finnst ynd-
islegt að hafa getað fengið þig
til að hlæja á erfiðum tímum.
Síðustu skiptin sem við náð-
um að spjalla saman nýttirðu til
að segja mér hvað þér þætti
vænt um krakkana og að ég ætti
að elta draumana mína. Þú hafð-
ir áhyggjur af því að vera ekki
búin að kaupa handa þeim jóla-
gjöf, magnaða og óeigingjarna
Gulla. Alltaf að hugsa um aðra
þótt þér liði ekki sem best
sjálfri. Mér fannst stórkostlegt
að sjá hvað þú náðir að halda í
húmorinn allt til enda þrátt fyrir
allt sem var á þig lagt. Það fyrir
mér er merki um mikinn kar-
akter og sterka sál.
Það er augljóst að þú hefur
snert hjörtu margra. Við höfum
séð það í gegnum tíðina, og eins
núna undanfarið. Það er mikill
kærleikur í þinn garð elsku
Gulla, einnig til Þorgeirs sem ég
veit að þú munt alltaf vera svo
stolt af og vaka yfir. Enda
dásamlegur frændi sem hafði
besta kennarann og leiðbeinand-
ann sér við hlið.
Um leið og ég sendi þér kær-
leikskveðjur vil ég líka biðja þig
um að faðma pabba og allt okk-
ar góða fólk sem dvelur í eilífð-
inni og tekur á móti þér. Ég
heiti því að vera ávallt til staðar
fyrir Þorgeir eins og þú varst
fyrir mig. Ég mun taka allt sem
þú hefur kennt mér og varð-
veita. Ég mun halda minningu
þinni á lofti og heiðra þig um
ókomna tíð.
Þín frænka,
Matthildur (Matta).
Gulla kom eins og storm-
sveipur inn í líf okkar haustið
2018 þegar hún hóf kennslu í
unglingadeildinni með okkur í
Foldaskóla. Hún kom inn með
krafti og af mikilli eljusemi sem
einkenndi hana. Alltaf var hún
mætt fyrst á morgnana og farin
síðust heim vegna þess að það
skipti hana miklu máli að und-
irbúa sig vel svo hún gæti mætt
þörfum hvers og eins nemanda.
Hún var alltaf tilbúin til að
miðla til okkar af reynslu sinni
og að gefa sér tíma til að hlusta
og veita góð ráð þegar á þurfti
að halda. Svona var Gulla, alltaf
að hugsa um aðra og er sam-
band hennar við Þorgeir, son
hennar, lifandi dæmi þess. Hann
var hennar augasteinn og voru
þær ófáar sögurnar af honum
sem við fengum að heyra og
stoltið leyndi sér ekki. Þrátt fyr-
ir að vera metnaðarfull og ein-
beitt í vinnunni var alltaf stutt í
fíflaganginn og voru þau ófá
hlátrasköllin sem ómuðu þar
sem við komum saman. Við fór-
um til að mynda á Laugar sam-
an með 9. bekkinn síðasta vetur
og héldum nánast vöku fyrir
nemendum með hlátri. Jafnvel
þegar við hittumst undir lokin
og ljóst var í hvað stefndi gátum
við samt hlegið saman. Þó að
tími okkar saman hafi verið
stuttur var hann ákaflega dýr-
mætur. Við verðum ævinlega
þakklátar fyrir að hafa fengið
Gullu inn í líf okkar og minn-
umst hennar ávallt með hlýhug
og gleði.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Elsku Þorgeir og fjölskylda,
við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð, minningin um góða vin-
konu mun lifa um ókomna tíð.
Bylgja, Elín, Sigurlína (Lína)
og Sara (Gleðisveitin).
„Heilagi stóllinn“ og „kærast-
inn“. Já, húmorinn var aldrei
langt undan og þú sást gjarnan
skoplegu hliðar tilverunnar. Það
varð uppi fótur og fit í starfs-
mannahópnum þegar þú talaðir
reglulega um kærastann á sam-
félagsmiðlum. Svo kom í ljós að
kærastinn var göngugrindin
sem þú fékkst þegar þú áttir
erfitt með að ganga óstudd
vegna veikinda þinna. Heilaga
stólinn fékkstu að gjöf og kunnir
svo vel að meta að hann var
bara fyrir þig og engan annan.
Þau eru mörg orðin sem
koma upp í hugann þegar maður
hugsar til þín eins og traust,
hugrökk, umhyggjusöm og
hreinskiptin.
Jafnvel þó að þú værir orðin
mjög veik og þróttlítil gafstu
faglegan metnað aldrei eftir. Þú
mættir á fagfundi í skólanum og
vildir fá allt lesefni sem við
kennararnir vorum að lesa. Ef
þú gast ekki komið á fundi
vegna veikinda þinna þá sendir
þú þína greinagerð um lesefnið
sem var til umfjöllunar, nei það
var ekkert gefið eftir. Þú varst
kennari af guðs náð, ef svo má
segja. Þú lagðir allt í starfið, tal-
aðir ávallt svo vel um nemendur
þína og vildir ná því besta fram
hjá hverjum og einum. Þær voru
ófáar sögurnar þínar sem byrj-
uðu á „nemendur mínir“ eða
„nemandi minn“. Þú varst vakin
og sofin yfir velferð þeirra, dug-
leg að brjóta upp kennsluna og í
huga þínum var mikilvægt að
námið hentaði öllum. Þú varst til
dæmis örugglega með þeim
fyrstu sem lögðu fyrir „svindl-
próf“ þar sem nemendur máttu
koma með svindlmiða. En þú
vissir að þegar upp var staðið
voru þeir nánast óþarfir því að
aðallærdómurinn fólst í að skrifa
þá og allir komu vel undirbúnir.
Þú hvikaðir aldrei frá settu
marki í kennslunni og hættir
ekki fyrr en verkefninu var lok-
ið.
Þú varst einstaklega dugleg
að fara með nemendur í vett-
vangsferðir, allt frá því að fara á
kaffihús og í ísbúð til þess að
fara á vísindasafn, í sjóferð,
fjallgöngu, húsdýragarðinn og
Nauthólsvík svo eitthvað sé
nefnt.
Það er ótrúlegt til þess að
hugsa að samverustundirnar
verði ekki fleiri. Þín verður sárt
saknað og stórt skarð er nú
höggvið í starfsmannahópinn
sem erfitt er að sætta sig við.
Ættingjum sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin um Gullu okkar mun
ávallt verða okkur kær.
Anna, Júlíana og
starfsfólk Hamraskóla.
Það gerist stundum á lífsleið-
inni að á vegi okkar verða
stjörnur sem fá stærra pláss í
hjarta manns en aðrir. Elsku
Gulla okkar er ein af þessum
stjörnum. Það má segja að hún
hafi komið, séð og sigrað litla
vanstillta bekkinn í Hamraskóla.
Ekki bara hvað nemendur varð-
ar heldur allan foreldrahópinn í
leiðinni. Við fylgdumst að í þrjú
ár og þegar þeim tíma lauk
fluttist hún með þeim út í
Foldaskóla. Þau voru svo mikill
og stór hluti af henni að hún
skipti um starfsvettvang til að
geta verið nær þeim. Þetta gera
bara stjörnur.
Gulla var enginn venjulegur
kennari. Hún var heiðarleg í
samskiptum, kunni að byggja
upp traust, var klár, hlý og
skemmtileg. Umfram allt kunni
hún að lifa í núinu og búa til frá-
bærar minningar sem dætur
okkar búa að alla tíð. Gulla var
til dæmis kennarinn sem hleypti
nemendum sínum út í miðnæt-
ursund á Reykjum þegar hinir
áttu að fara að sofa. Til hvers að
sofa þegar við getum haft fjör
og notið okkar í sveitinni. Hún
dansaði, spilaði, fór í óteljandi
ferðir og kenndi þeim í leiðinni á
lífið og gleðina sem hún átti nóg
af. Við hlökkuðum mikið til að fá
hana aftur í Hamraskóla í haust,
en þar ætlaði hún að kenna
bræðrunum sem höfðu heyrt svo
mikið um þennan frábæra kenn-
ara.
Við kveðjum elsku Gullu með
virðingu, hlýju og miklum sökn-
uði. Um leið og við þökkum
henni yndislega samfylgd send-
um við Þorgeiri syni hennar,
sem hún var endalaust stolt af,
fjölskyldunni og öðrum ástvin-
um innilegar samúðarkveðjur.
Stjarnan hennar Gullu mun
skína skært um ókomna framtíð.
Guðrún Elín, Berglind
Nína, Anna Rut, Snædís, Ír-
is, Fjóla og Júlía Margrét.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Ljós kviknar og ljós slokknar.
Það er undarlegt þetta líf og alls
engin leið að spá fyrir hvernig
leið okkar verður í gegnum það
og enginn veit hvenær ljósið
slokknar.
Allt of snemma hefur ljós
Gullu vinkonu okkar og skóla-
systur úr Kennaraháskólanum
slokknað hér á jörðinni en það
ljómar áfram í minningunum um
hana. Við kynntumst í Kenn-
araháskóla Íslands haustið 1994
og fylgdumst að í gegnum námið
og áfram að námi loknu.
Einstakur kraftur og dugn-
aður einkenndi Gullu í öllu því
sem hún tók sér fyrir hendur.
Hún var hrókur alls fagnaðar,
tilbúin að taka þátt, tilbúin að
leggja sitt af mörkum af óeig-
ingirni og gleði. Fjöldi nemenda
hefur fengið að njóta góðs af
kennslu hennar og umönnun og
lét hún sér afar annt um alla
sína nemendur.
Gulla hafði einstakan húmor
og þá sérstaklega fyrir sjálfri
sér. Hún sagði skemmtilega frá
og var góður penni. Í gegnum
erfið veikindi hennar var húm-
orinn aldrei fjarri og var hún oft
fljót að benda á spaugilegar
hliðar á ýmsum atvikum sem
upp komu.
Síðustu mánuði gáfust ómet-
anleg tækifæri til að skiptast á
kveðjum og skilaboðum og að
hittast og rifja upp gamla tíma.
Þær kveðjustundir eru huggun
okkar í vinkonuhópnum og við
munum geyma þessar dýrmætu
stundir sem okkar minningaljós.
Minningar um góða vinkonu og
skólasystur lifa og þökkum við
fyrir samfylgdina, jólaboðin,
rökræðurnar, hlátrasköllin og
fyrir þá dýrmætu gjöf að fá að
vera samferða í lífinu.
Stærsta gleði og hennar
mesta ljós í lífinu er sonur henn-
ar, Þorgeir Örn, sem hún eign-
aðist á meðan við vorum saman í
námi. Við skólasystur hennar
fylgdumst með þeirri gleði sem
fylgdi henni í móðurhlutverkinu
og endalausum kærleika og
stolti yfir syninum. Missir hans
er mikill og við biðjum góðan
Guð að styrkja hann og fjöl-
skylduna alla.
Þegar raunir þjaka mig,
þróttur andans dvínar.
Þegar ég á aðeins þig,
einn með sorgir mínar.
Gef mér kælreik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
(Gísli frá Uppsölum)
Minning dýrmætrar konu lif-
ir.
Kveðja frá kennóvinkonum.
Hrund Hlöðversdóttir,
Guðrún Íris Valsdóttir,
Kristjana Hrafnsdóttir ,
Magnea Sverrisdóttir,
Rannveig Þorvaldsdóttir,
Anna María Skúladóttir,
Iðunn Kjartansdóttir ,
Berglind Bjarnadóttir.
Þó farin sért
þá enn þú ert
í huga mér
Minning þín
fögur skín
í heimi hér.
Allt þitt lið,
- börn og við
þakkar þér.
(Anna Þóra Jónsdóttir)
Það er með tár í augum og
söknuði sem við, starfsfólk áður
Borgaskóla, kveðjum Gullu. Hún
var kennari við skólann þar sem
hún ávann sér virðingu og vænt-
umþykju, ekki bara starfsmanna
heldur einnig foreldra og nem-
enda. Hún var kennari af guðs
náð, var einstaklega góð við
nemendur, umvafði þá ástúð og
sinnti þeim hverjum og einum af
athygli. Henni var sérstaklega
annt um velferð þeirra og fylgd-
ist með þeim löngu eftir að þeir
höfðu lokið skólagöngu sinni hjá
okkur. Hún var mjög skapandi,
vann ótrúlegustu verkefni með
nemendum þar sem kraftur
hennar og frumkvæði kom skýrt
í ljós. Nemendur lögðu sig fram
hjá henni því hún var skemmti-
leg, kraftmikil og metnaðarfull
fyrir þeirra hönd. Það gustaði
því oft af henni þegar mikið lá
við og undir í starfinu hjá henni.
Hún var jákvæð og gott að
starfa með henni, var mælsk og
rökföst og hafði þekkingu á mál-
efnum bæði almennt jafnt sem
og skólastarfi. Skólaþróun var
henni mjög hugleikin, hún hafði
skarpa sýn á skólastarf, umbæt-
ur í kennslu og sérstaklega
verkefnagerð. Þar var hún á
heimavelli, óþrjótandi brunnur
nýrra verkefna og hugmynda og
það voru ekki aðeins nemendur
sem nutu góðs af heldur aðrir
kennarar og starfsmenn.
Og svo var hún líka svo
skemmtileg. Það var mikið hleg-
ið í kringum Gullu. Hún sagði
skemmtilega frá og oftar en
ekki voru sögurnar sem hún
sagði af sjálfri sér og hvatvísi
sinni. Það voru ófáar þær stund-
ir þar sem Gulla skemmti mann-
skapnum með fyndnum sögum.
Það voru góð ár sem við unn-
um saman í Borgaskóla. Gulla
var með hugmyndaauðgi sinni
og metnaði ein af styrkum stoð-
um skólastarfsins og gaf mikið
af sér til þess að skólastarfið og
nemendur gætu dafnað og
þroskast vel.
Enginn lifir lífinu án þess að
á reyni en Gulla tókst á við allt
slíkt með æðruleysi og hug-
rekki. Hún var heilsteypt og góð
manneskja sem við minnumst
með hlýhug og gott að geta rifj-
að upp, þó að án hennar sé, sög-
urnar hennar og hláturinn sem
þeim fylgdu.
Við sendum fjölskyldu hennar
innilegar samúðarkveðjur.
Starfsfólk Borgaskóla,
Inga Þ. Halldórsdóttir.
Kveðja frá Félagi sjálfstæð-
ismanna í Grafarvogi
Orð verða fátækleg á stund-
um sem þessum, en minning-
arnar ylja nú þegar við kveðjum
góða vinkonu. Gulla átti sæti í
stjórn Félags sjálfstæðismanna í
Grafarvogi um árabil og var afar
viljug til allra verka. Hún stóð
vaktina í prófkjörum, fundum,
kosningarvökum og öðrum við-
burðum. Ávallt röggsöm, bjart-
sýn og full af ríkri réttlætis-
kennd. Sú réttlætiskennd skein
einnig vel í gegn þegar talið
barst að starfi hennar sem
kennari. Gulla bar umhyggju
fyrir nemendum sínum, ræddi
starfið sitt af alúð og hafði skýra
sýn á það hvernig skólakerfið
ætti að virka fyrir öll börn og
hvar væru tækifæri til úrbóta.
Nú í nóvember fóru fé-
lagsmenn, að Gullu meðtalinni, í
heimsókn til sjálfstæðismanna á
Akranesi. Sú ferð og þær minn-
ingar sem hún skilur eftir sig er
okkur nú einstaklega dýrmæt.
Að sjá vinkonu okkar sjálfri sér
líka, þrátt fyrir að sjúkdómurinn
væri farinn að láta til sín taka á
þeim tíma, blés von í brjóst og á
þeim tíma var það óhugsandi að
svo skammur tími væri eftir.
Gulla var afskaplega stolt af
Þorgeiri syni sínum og samband
þeirra mæðgina var augljóslega
alveg einstakt. Í veikindum
hennar hefur komið skýrlega í
ljós að hún lætur eftir sig góðan
dreng sem mun halda minningu
móður sinnar fallega á lofti.
Missir Þorgeirs og annarra að-
standenda er mikill og vil ég
fyrir hönd félagsins senda þeim
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Þorvaldur Tolli Ásgeirsson,
formaður FSG.
Guðlaug kenndi okkur í 5., 6,
og 7. bekk í Hamraskóla árin
2014-2017. Fyrir okkur var hún
Gulla kennari og við vorum svo
heppin að fá að kalla hana það.
Hún var yndisleg manneskja.
Þegar hún byrjaði að kenna
okkur fyrir fimm árum í Hamra-
skóla sagðist hún heita Guðlaug
en vinir sínir kölluðu sig bara
Gullu. Náttúrlega fórum við
mjög fljótlega að álíta okkur vini
hennar, enda var hún alltaf svo
dásamleg og góð við okkur
bekkinn. Á þessum þremur ár-
um sem hún kenndi okkur sann-
aði hún að kennarar eru ekki
bara strangir og leiðinlegir. Hún
var eins og mamma 2.0 og ein af
fáum sem gátu haft einhvern
hemil á okkur, sem er mikið
sagt. (Við vorum þá 24 krakka-
skrattar.)
 SJÁ SÍÐU 28
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. DESEMBER 2019
Faðir minn,
JÓHANN EYFELLS,
myndlistarmaður og prófessor,
lést á hjúkrunarheimili í Fredericksburg,
Texas, þriðjudaginn 3. desember.
Útför fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn
27. desember klukkan 15.
Ingólfur Eyfells
og aðrir aðstandendur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
MAGNÚS JÓN BJÖRGVINSSON,
Ísafold, Strikinu 3,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 19. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Björgvin Magnússon Björk Tryggvadóttir
Ólafía Margrét Magnúsdóttir Sæmundur Pálsson
Guðný Rósa Magnúsdóttir Gunnar Guðjónsson
Erla Magnúsdóttir Þórður Höskuldsson
og afabörn
Ástkær móðir okkar, amma, langamma og
langalangamma,
ANNA VALGERÐUR GISSURARDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Grund 19.
desember. Jarðarför verður frá
Kópavogskirkju mánudaginn 13. janúar kl.
13.00.
Jóna Ingvarsdóttir Sigurður I. Grímsson
Ingunn Ingvarsdóttir Alan Ford
Örn Ingi Ingvarsson Kristjana Ragnarsdóttir
Einar Ingvarsson Kristín Rut Haraldsdóttir
Hrefna Ingvarsdóttir Þórarinn G. Guðmundsson