Gríma - 15.03.1931, Qupperneq 35

FRÁ BIRNINGI, GEIRM., HLAÐG. OG STÍGANDA 33
ekki segjast við annað. Við mig hafa þeir breytt vel,
og er það allt systur minni að þakka, enda hafa þeir
ekki viljað styggja hana, í þeirri von að hún yrði sér
þá auðsveipari. í gærkvöld sagði eg systur minni frá
komu ykkar og bað hún mig fyrir þau boð til ykkar,
að fegin vildi hún gera sitt til, að þið færuð ekki er-
indisleysu hingað í dalinn, en brögðum yrði að beita
til þess að yfirstíga illmenni þessi«. Þannig lauk
Stígandi sögu sinni. Sátu þeir bræður þegjandi um
hríð, þar til er Geirmundur mælti: »Hvað leggur þú
til málanna, Birningur bróðir?« »Það vil eg helzt«,
svaraði Birningur, »að við ráðumst þegar á illvirkj-
ana og drepum þá«. »Ekki lízt mér það ráðlegt, og
er ekki vert að tefla á tvær hættur, ef annars er
kostur, — eða hvað leggur þú til, Stígandi?« »Svo
hraustir og illvigir eru útilegumenn þessir, að eg
efast um að þið fáið yfirstigið þá, nema með því
móti að þeir séu brögðum beittir, og veit eg þó að
þið eruð vaskleikamenn meiri en í meðallagi. En auk
þess vil eg engan veginn ganga á eið minn og brugga
þeim banaráð, þótt eg á hinn bóginn verði að stuðla
að því á allan hátt, að okkur systkinum megi auðn-
azt að ná aftur til byggða«. Þá þagði Geirmundur
um hrið og mælti síðan: »Vegna þess að Birningur
bróðir minn á það til að vera nokkuð áræðinn um of,
en hér er allrar varúðar þörf, þá held eg að réttast
sé að eg fari einn í helli útilegumannanna í kvöld.
Skalt þú, Stígandi, lána mér feld þinn og hött; mun
eg leita rúms þíns og leggjast þar og njósna um hag
þeirra hellisbúa«. Töluðu þeir félagar lengi um til-
lögu Geirmundar og leizt sitt hverjum í fyrstu, en
svo kom að lokum að þeir féllust á þessa ráðagerð,
svo djarfleg sem hún var. »Verða muntu mér líkur
6rlma IV.
3