Gríma - 15.03.1931, Blaðsíða 37

FRÁ BIRNINGI, GEIRM., HLAÐG. OG STÍGANDA 35
meyjarinnar að sér og hvíslaði í eyra henni:
»Kysstu mig ekki, Hlaðgerður, fyrr en þú veizt,
hver eg er. Eg er ekki bróðir þinn, heldur er eg ann-
ar maðurinn, sem kom hingað í dalinn í gærkvöldi,
en eg er klæddur fötum bróður þíns og ætla að
njósna um útilegumennina, ef vera mætti að eg gæti
frelsað þig og bróður þinn«. Nokkuð brá Hlaðgerði
við fregn þessa, en svo var hún stillt, að hún lét ekki
á neinu bera. Hvísluðust þau á um hríð og báru sam-
an ráð sín. Kvað Hlaðgerður það hið mesta óráð að
vega að útilegumönnunum,þvíaðímyrkrinu væri ekki
unnt að vita, hvað fyrir væri, og auk þess væru þeir
hinir harðfengustu viðskiftis og varir um sig. »Vil
eg miklu he!dur«, mælti hún, »reyna bragð nokkurt,
sem eg hef verið að velta í huga mér síðustu mánuð-
ina, en ekki treyst mér einni og bróður mínum að
framkvæma. Svo er mál með vexti, að eitt sinn þeg-
ar eg var ein heima í hellinum og var að laga til
gærur og lyng í rúmfleti mínu, tók eg eftir því, að
glufur nokkrar voru í fletbotninum; þegar eg gáði
betur að og losaði um tvær hellur stórar, komst eg
að raun um, að undir rúminu var stór og djúp gjá,
mosavaxin í botninn. Hefur mér dottið í hug, að
ginna mætti útilegumennina í gjá þessa og fanga
þá þannig lifandi. Það er því ráð mitt, að við rífum
allt úr rúmi mínu, losum upp hellurnar með var-
kárni, svo að gjáin sé opin, en eg standi á þeim
barminum, sem fjær er útilegumönnunum og kalli á
hjálp. Þegar þeir svo koma æðandi, þá verður þú að
vera viðbúinn að hrinda þeim niður, ef þeir detta
ekki sjálfir í gjána«. Geirmundi gazt vel að þessari
ráðagerð; lögðu þau nákvæmlega niður með sér,
hvernig þau skyldu framkvæma þetta og tóku síðan