Gríma - 15.03.1931, Qupperneq 43

HELGA KARLSDÓTTIR
41
háum hól. Dyr voru á hólnum og gengu þær rakleitt
inn í hann; voru þar húsakynni harla fögur og rúm-
góð. Konan veitti Ásu bæði mat og drykk, en leiddi
hana síðan að vefstól, sem stóð þar með marglitum
vef. Bað konan hana að vefa áfram og fella fyrir
sig vefinn. Lofaði Ása því og tók þegar til starfa,
en af því að hún kunni ekkert til vefnaðar, tókst svo
illa til, að hún ónýtti vefinn. Þá mælti konan: »Þetta
fórst þér illa, en það gerir minnst til, ef þér ferst
annað verk betur, sem rneira varðar. Nú langar mig
tii að biðja þig að mjólka kýrnar mínar, og þótt
einhverjar skepnur komi og vilji sleikja froðuna of-
an af fötunni hjá þér, þá máttu ekki amast við því,
— og mundu það lengst allra orða«. Ása staðlofaði
því, fór með fötu út í fjósið og fór að mjólka kýrn-
ar. Þegar hún hafði lokið því verki og setti fötuna
frá sér, kom þar að afarstór og ljótur fressköttur og
fór að sleikja froðuna af mjólkinni; þá komu líka
margar rottur og mýs og sýndu sig i því sama. Þá
varð Ása fokreið og barði þetta hyski með svuntu
sinni, svo að það þaut dauðhrætt sitt í hverja áttina.
Færði hún síðan konunni mjólkurfötuna og sagði
henni, hvernig farið hefði. »Þá efndir þú loforðið
miður en skyldk, sagði konan alvarlega; »það er
vandséð, hvort þú getur orðið fríðari en þú ert nú.
En hvort sem það verður eða ekki, þá skaltu fá kistil
þenna að verkalaunum; máttu ekki opna hann fyrr
en á brúðkaupsdegi þínum«. Síðan rétti konan Ásu
grænan kistil, en hún varð himinglöð, þakkaði kon-
unni fyrir og skundaði heim til sín. Sagði hún for-
eldrum sínum og systrum frá því, sem fyrir hana
hafði borið, sýndi þeim kistilinn og kvaðst vera viss
um, að í honum væri dýrindis-kyrtill og aðrar ger-