Gríma - 15.03.1931, Síða 69

BESSI
67
fyrir við ána, og heldur ófrýnn. Varnaði hann presti
að fara yfir ána, og gekk í þófi um hríð. Fór Bessi
þá að gerast nærgöngull, svo að hestur prests
hrökklaðist undan út í sjó, og var þegar á sundi.
Synti hann þar lengi, því að Bessi stóð í fjörunni og
bannaði landtöku. Sá prestur þá, að ekki mátti svo
búið standa; tók hann þá að biðjast fyrir heitt og
innilega. Brá svo við, að hesturinn gat nálgast land,
svo að hann náði niðri. Herti prestur þá á bænunum
sem mest hann mátti, og þar kom að lokum að hann
náði landi við melhorn nokkuð innan við árósinn.
Var þá Bessi horfinn. Kómst prestur allþrekaður að
bæ þeim, er Húsavík heitir; er það næsti bær innan
við ána. Gerði hann vísu um viðureign sína við
Bessa, en því miður mun hún nú vera glötuð.
Þegar sögumaðurinn, Jón Jónsson Strandfjeld,
var að alast upp hjá foreldrum sínum á Bassastöð-
stöðum við Steingrímsfjörð, gerði Bessi stöku sinn-
um vart við sig, en var þó farinn að linast í aðsókn-
um. Þannig háttaði til á Bassastöðum, að baðstofa
var á lofti, en tvö herbergi undir, og var annað
þeirra þiljuð stofa. Eitt kvöld, er heimilisfólk hafði
lagzt til rökkursvefns í baðstofunni, þurfti Jón að
bregða sér niður í stofuna í einhverjum erindum.
Þegar hann var að koma fram úr stofunni og ætlaði
að fara upp í baðstofuna, sá hann allt í einu lýsandi
hnött, líkastan tungli, rétt hjá sér á gólfinu. Hann
undraðist þetta mjög og horfði á hnöttinn um stund,
en er minnst varði, heyrði hann snarpan þyt og þá
sprakk hnötturinn, svo að eldglæringarnar þeyttust
í allar áttir. Varð Jón þá hræddur og rak upp hljóð,
svo að fólkið í baðstofunni vaknaði og kom ofan, til
þess að vita, hvað um væri að vera, en þá sást ekki