Gríma - 15.03.1931, Síða 71

HVARF SNORRA
69
segði við hana: »Þóra mín, þú ert ekki einsömul
hérna í fjósinu, því að ég bý hér líka. Ég á eina kú,
sem er bundin á auða básnum, undir rúminu þínu«.
Sagði konan henni einnig, að kýrin sín hefði aldrei
mjólkað eins vel og í vetur, og að aldrei hefði verið
eins gott framferði í fjósinu og síðan Þóra hefði
komið þangað; væri hún þó sett hjá mörgu, er bæj-
arfólkið fengi að njóta. Hvarf svo huldukonan að því
sinni.
Sumarið eftir bar svo við að Þóra var að raka ljá
uppi í heiði. Dró þá allt í einu úr henni allan mátt,
svo að hún varð að fleygja sér út af. Kom þá til
hennar í draumi þessi sama kona og vorkenndi Þóru
mjög, hve harðan húsbónda hún ætti. Var nokkur á-
stæða til þessa, enda fóru þau hjón vistferlum vor-
ið eftir að Maríubakka. Þegar þau voru þangað
komin, dreymdi Þóru enn konu þessa og kvaðst hún
þá líka hafa flutt sig að Maríubakka. En skömmu
síðar dreymdi hana, að huldukonan kæmi til hennar,
kveddi hana alúðlega og segði, að nú yrði hún að
flytja þaðan aftur, því að dóttir sín, sem gift væri
sýslumanninum á Töngum, hefði eignast tvíbura!
19.
Hvarf Suorra.
(Eftir handriti Þorsteins Þorkelssonar frá Hvarfi).
Flóvent hét maður. Hann bjó á Selárbakka á Ár-
skógsströnd um aldamótin 1800. Flóvent átti tvo
sonu, er hétu Snorri og Guðmundur, en vel má vera
að böm hans hafi verið fleiri.