Gríma - 01.09.1945, Blaðsíða 18

16
SAGA VÍÐIDALS EYSTRA
[Gríma
flýja þessar hörmungar og leita fram í byggð undir
eins og veður leyfði. Þegar hinn fyrsta dag, sem þeim
leizt veður tryggilegt, héldu þær af stað til Hvanna-
valla, sem var næsti bær innarlega í Múladal. Gangfæri
var gott og hjarn mikið yfir jörðu. Komust þær síðara
hluta dags á brún dalsins innarlega. Er þar um bratt
klif að fara niður við ána, en þar var þá alveg ófær
hjarnfönn á löngu svæði og klettabelti að ofan. Þenna
dag stóð vinnumaður frá Hvannavöllum yfir fé utar í
dalnum, og rétt áður en fór að dimma, virtist honum
tveim þústum bregða fyrir við stóran stein uppi á
brúninni. Aðgætti hann þetta svo vel sem hann gat og
sá hreyfingu á þústum þessum. Ekki treysti hann sér
upp fönnina, en þegar hann kom heim um kvöldið,
sagði hann frá þessu og fullyrti, að þar hlytu að vera
menn á ferð. Kona Árna bónda tók þá til máls og kvað
sig hafa dreymt undarlega til hjónanna í Víðidal;
kæmi sér ekki á óvart, þótt þaðan bærust óvæntar
fréttir. Þar á Hvannavöllum var geymt eitthvert lítil-
ræði úr kaupstað, er þau Víðidals-hjón áttu, og þótti
kynlegt, að þess hafði eigi verið vitjað, er veður hafði
verið bjart dögum saman og gangfæri gott. Bað konan
því bónda sinn í guðs bænum að láta grennslast um
þetta í bíti daginn eftir, og varð hann við því. Veður
var gott um morguninn. Mjólkaði húsfreyja í flösku
og fékk vinnumanni, en jafnskjótt sem birti af degi,
kleif hann upp bratta gjótu í hamrabeltið ofan bæjar-
ins, og var þar engin hjarnfönn. Þegar upp á brúnina
var komið, hraðaði hann ferð sinni sem mest hann
mátti inn eftir og fann mæðgurnar undir steininum
mjög þjakaðar; hafði þó til allrar hamingju verið gott
veður um nóttina. Drukku þær mjólkina og hresstust
von bráðar, svo að þau gátu bráðlega haldið af stað til