Gríma - 01.09.1945, Blaðsíða 77
Gríma]
HULDUFÓLKSSÖGUR
75
gert Steinþóri þessa glettu í hefndarskyni fyrir mýrar-
sláttinn.
d. Dreptu hann.
[Handrit Friðriks Ásm.-Brekkans rithöf. — Sögn Lilju Guðmunds-
dóttur, Brekkulæk í Miðfirði, litlu fyrir síðustu aldamót].
Einhverju sinni sátu tvær unglingsstúlkur frá Mel-
stað hjá kvíám skammt frá hól einum, sem kallaður er
Álfhóll, austan til á Hrútafjarðarhálsi. Þeim hafði ver-
ið tekinn vari fyrir að vera mikið á hólnum eða í kring-
um hann og umfram allt að raska þar ekki neinu, vegna
þess að haldið var, að huldufólk hefði þar bústað.
Stúlkurnar skeyttu þessum aðvörunum lítið, og þar
sem fallegt er á hólnum og víðsýni, þá sátu þær þar oft
á daginn, þegar sólskin var og gott veður, og létu þær
ærnar dreifa sér á beit um mýrarnar þar fyrir utan.
Leið svo langur tílmi, að ekkert bar til tíðinda.
En dag nokkurn, er þær sátu á hólnum í glaða sól-
skini og bezta veðri og undu vel hag sínum, heyrðu
þær skyndilega gný mikinn og undirgang, eins og fjöldi
stórgripa væri á harðastökki. Þetta virtist vera alveg
fast hjá þeim, þó að þær sæju ekki neitt. — Þá heyrðu
þær hrópað og sigað í mestu gríð, og fylgdi því grimmi-
leg hundgá. Að síðustu heyrðu þær, að kallað var með
ógurlegri rödd mörgum sinnum í hrífu: „Dreptu hann,
dreptu hann, dreptu hann!“ Þeim fór nú ekki að lítast
á blikuna, tóku því til fótanna og hlupu heim, þar sem
þær svo sögðu frá þessum undrum. — Ekki er þess get-
ið, að þeim yrði neitt meint við þetta. En ekki þorðu
þær að sitja á Álfhól upp frá því.