Gríma - 01.09.1945, Blaðsíða 34

32 SYSTKININ FRÁ VÍÐIVALLAGERÐI [Gríma
göngunum við hina útihurðina er mannýgur boli, sem
þau hafa tryllt með því að vekja sér æð á viku hverri
og láta hann sleikja blóðið. Ætlast þau til, að boli sjái
fyrir þér, ef þú leitar útgöngu um þær dyr.“ Þá rótaði
Þórður í hrísbæli sínu og dró upp sveðju mikla og bit-
urlega og öxi; rétti hann Ólafi sveðjuna og mælti: „Nú
er það ráð mitt, að við leitum útgöngu báðir í senn;
skalt þú ráðast að bola, stinga hann undir vintsra bóg
og láta sveðjuna standa, þar sem hún er komin, en
sjálfum ætla eg mér að fást við karl og kerlingu, því að
á þeim á eg mín að hefna.. Munu þau ekki varast þessi
ráð mín, því að eigi vita þau til, að eg hafi nein vopn
undir höndum.“
Ólafur féllst á þessa ráðagerð, og fóru þeir félagar
að eins og Þórður hafði fyrir mælt. Tókst Ólafi að
stinga bola til bana og brjótast út um útidyrnar. Beið
hann stundarkorn á hlaðinu, og kom þá Þórður út til
hans; hafði hann banað þeim karli og kerlingu inni í
göngunum með öxinni. Síðan dysjuðu þeir líkin, og
er því var lokið, tóku þeir sér blund fram undir birt-
ingu. Var þá dimmviðrinu slotað og komið stillt og
bjart veður. Bjuggust þeir félagar þá til ferðar og
völdu sér til nestis allt það bezta, sem þeir fundu í búri
og eldhúsi, en þar var gnægð feitra magála og annars
góðgætis. Sóttist þeim ferðin vel suður og náðu hátt-
um að Hofi í Álftafirði að kvöldi annars dags. Fengu
þeir hinar beztu viðtökur, skiluðu bréfi Böðvars prests
og dvöldust um kyrrt í þrjár nætur í góðu yfirlæti. Af-
henti séra Guðmundur þeim þá bréf sitt til séra Böð-
vars, en þeir kvöddu og hófu heimferð sína. Er eigi
annars getið, en að þeim farnaðist vel og náðu heim að
Valþjófsstað seint að kvöldi annars dags. Varð Böðvar
prestur harla feginn heimkomu Ólafs, því að hann var