Gríma - 01.09.1945, Blaðsíða 15

Gríma]
SAGA VÍÐIDALS EYSTRA
13
áformi hans og lét á sér skiljast, að hann skyldi ekki
taka sér þar bólfestu. Ekki er hægt að vita með sann-
indum, hvort þetta hefur verið sama vorið, sem hann
fór í könnunarferðina, en Sigfús telur hann hafa reist
bæinn þar vorið 1835. Trjávið í bæjarsmíði fékk hann
hjá rekabændum í Álftafirði og Lóni, flutti hann á
hestum inn Múladal og reisti nauðsynlegustu bæjarhús
um vorið. Daufleg þótti honum vistin þar og fátt mun
hann hafa haft af hjúum, enda munu fáir hafa kosið að
dveljast þar. Eg man eftir, að amma mín, Hildur Bryn-
jólfsdóttir, sagði frá því, að eitt árið hefði drengur á
fermingaraldri verið hjá honum. Um veturinn hvarf
drengurinn og fannst aildrei síðan, þótt hans væri leit-
að, að því er Stefán sagði sjálfur, en menn grunuðu
hann sjálfan um að hafa fyrirkomið drengnum; er þó
alls óvíst, hvort það mál hefur nokkuð verið rannsak-
að. Upp frá því tók ekki betra við um hjúahaldið, því
að nú urðu allir tortryggnari í Stefáns garð en áður
hafði verið, enda eigi að undra, þótt menn forðuðust
hann almennt. Ekki bætti það heldur um, að hann
vildi telja mönnum trú um, að ekki væri neinum holilt
að vera í óvináttu við sig, og gaf stundum í skyn, að
sumir þeir, sem hefðu sýnt sér mótþróa, hefðu vegna
kunnáttu hans hlotið grimmilega hefnd. Var í sam-
bandi við þetta fullyrt, að Stefán hefði hrætt Guð-
mund bónda í Hnaukum til að láta dóttur sína í árs-
vist til hans. En Guðmundur Hjörleifsson á Starmýri
fór á eftir honum og tók stúlkuna af honum. á miðri
leið, hvað sem Stefán sagði. — Loks ileið að því, að
Stefán gafst upp við búskapinn í dalnum og fluttist
burt þaðan 1840. Sigfús segir, að Anna kona hans hafi
flutzt austur á Hérað til skyldmenna sinna, en Stefán
sjálfur hafði verið á reiki, ýmist hjá Valgerði systur