Gríma - 01.09.1945, Blaðsíða 68

66
TRÖLLASÖGUR
[Gríma
nú er lífs á Islandi. Þykir mér nú vistin fara að gerast
alldaufleg heima, og verður þú því að gera mér það til
skemmtunar, að bera mig á bakinu á meðan þú stend-
ur yfir fénu.“ Það sá vinnumaður þegar, að hann
mundi skorta afl við skessuna, og varð því svo að vera,
sem hún vildi, hvort sem honum líkaði það betur eða
verr. Fór þessu svo fram um hríð, að Geira kom jafnan
til hans, þegar hann hafði rekið féð til beitar, fór á bak
honum, og varð hann svo að bera hana allan daginn,
þangað til hann fór að hóa saman fénu og halda heim
á leið. Varð vinnumaður mjög þrekaður af erfiði
þessu, sem von var, og þóttist sjá fram á, að hann
mundi bresta þol og þrek, ef þessu færi fram til lengd-
ar. Vissi hann ógerla, hvað til bragðs skyldi taka, en að
lokum réði hann það af, að segja bóndadóttur allt af
létta. Þótti henni í óvænt efni komið og sagði, að til
lítils mundi vera að kvarta um þetta við föður sinn;
mundi hann annaðhvort ekki leggja trúnað á frásögu
hans eða að öðrum kosti telja það ómennsku, að geta
ekki sjálfur losað sig við ófögnuð þenna. Eftir nokkra
umhugsun ræður hún þó vinnumanni til að tala við
föður sinn og kvarta um, að hann þjáist svo af tá-
meyru, að hann treysti sér ekki til að fylgja fénu til
beitar að morgni. Þetta gerir vinnumaður, en bónda
finnst támeyran vera gild ástæða til að hliðra sér hjá
göngulagi og býðst sjálfur til að fylgja fénu í nokkra
daga.
Morguninn eftir rekur bóndi féð til beitar, og fer
a!llt eins og vant er, að Geira kemur vaðandi að hon-
um og skipar honum að bera sig á bakinu. Verður
bóndi hvimsa við, en sér ekki annars kost en að verða
við boði skessunnar; hlýtur hann nauðugur viljugur
að drasla með hana á bakinu allan daginn, þykir sitt