Gríma - 01.09.1945, Blaðsíða 35

Gríma] SYSTKININ FRÁ VÍÐIVALLAGERÐI 33
farinn að óttast um hann. Sagði Ólafur presti af hljóði
allt hið sannasta af ferð sinni og komu í afdalinn, en
prestur lét vel yfir og lofaði guð, er hann frétti, að
systkinunum og dóttur þeirra liði vel, en karl og kerl-
ing væru úr sögunni. Varð það að samkomulagi, að
þeir segðu engum frá þessum atburðum og að Þórður
settist að hjá presti fyrst um sinn.
Svo bar við á útengjaslætti sumarið eftir, að ókunn-
ur maður, ríðandi ljósum hesti, kom framan Suðurdal,
reið í hlað á Valþjófsstað og gerði boð fyrir prest. Tók
prestur honum mjög vinsamlega, sat á tali við hann
lengi dags, en að kvöldi, er húskarlar komu af engjum,
bað prestur þá að fylgja gestinum fram í Hvamminn,
sem svo er kallaður. Kvaddi maður þessi prest með
virktum, og báðu þeir vel hvor fyrir öðrum. Þegar í
Hvamminn kom, voru þar tólf sauðir vænir í einu
húsinu, og bað maðurinn húskarlana að færa þá presti.
„En það verður að slátra þeim þegar í kvöld,“ mælti
hann, „því að ekki verða þeir hamdir hér í byggð,
heldur munu þeir þjóta á fjö'll, ef þeim gefst færi til
þess.“ Síðan kvaddi hann mennina og reið greitt fram
dalinn, en sauðunum var silátrað um kvöldið, og þóttu
þeir óvenjulega vel mörvaðir.
Á Hofi í Álftafirði vildi svo til á þessu sama sumri,
aðfaranótt hvítasunnudags, að karl nokkur varð þess
var að prófastur gekk ofan og dvaldist lengi úti; klædd-
ist kari þá fyrir forvitni sakir og gekk út til að sjá,
hvað á seyði væri. Varð hann einskis var í fyrstu, en
þóttist bráðlega heyra mannamál úr kirkju, læddist að
glugganum og gægðist inn um hann. Sá hann þá pró-
fast standa alskrýddan fyrir altari, en við gráturnar
krupu roskinn maður og kona og ung stúlka; var pró-
fastur að veita þeim sakramenti. Ekki kannaðist karl
3