Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1995, Blaðsíða 27

s
Friðrik Agústsson:
Hugleiðingar um
sambýli
Sjálfsbjörg - landssamband fatl-
aðra - hefur á sínum vegum starf-
andi tryggingamálanefnd, sem hefur
farið vandlega yfir hina fjölmörgu
þætti tryggingamála og um leið hversu
þeir snúa að öryrkjum á ýmsan veg.
Þarna er að verki fólk sem veit afar
góð skil á viðfangsefninu, er þaul-
kunnugt þessum málum og fylgist
m.a. vel með ýmsum hræringum og
breytingum í tryggingakerfinu. Hér
verður ekki farið ofan í einstakar
úttektir og ábendingar en hitt virðist
glöggt að í mörgu hefur verið þrengt
að hag öryrkja, í sumu ekki svo ýkja
mikið en þrengt þó, í öðru allverulega
þó annað sem gert hefur verið sé tekið
með í reikninginn.
Heildarniðurstaða í samantekt
þeirra Arnórs, Braga og Sigurrósar er
sem sé sú, að á liðnum árum hafi
öryrkjar átt undir högg að sækja í
ákvörðunum stjómvalda og í of mörgu
hafi á verra veg gengið.
Samtök fatlaðra hafa vissulega
orðið þessa vör í baráttu sinni við að
verja kjörin og vissa mín sú að án þess
vökula varnarstríðs hefði margt á
annan og lakari veg gengið fram, og
sömuleiðis fullljóst að án góðs atfylg-
is launþegahreyfingar hefði allt ver
gengið. Hins vegar verður svo að
minna stjórnvöld vel á það nú, þegar
menn stæra sig stöðugt af stórkost-
legum kaflaskiptum í efnahagslífinu
og miklum fyrirsjáanlegum bata að sá
bati skili sér örugglega til þeirra sem
minnst bera úr býtum og örðugt eiga
og utan efa eru öryrkjar þar í hópi.
Ráðamönnum væri hollt að lesa úttekt
Sjálfsbjargarfólks, þegar þeir fara að
útdeila batafénu til fólks með réttlæti
og jöfnuð að sjálfsögðu leiðarljósi.
Það mundi auðvelda þeim mjög allt
sitt vonandi veglega starf.
xxx
Skjótt skipast veður í lofti. I fyrstu
molunum hér að framan var greint
frá lagasetningu um tvísköttun
lífeyrisgreiðslna.
I nýgerðum kjarasamningum ar
annar póll í hæðina tekinn sem sé sá
að afnema í áföngum skatt af því sem
menn greiða í lífeyrissjóð. Nú er að
sjá hvort hvoru tveggja haldist eða
hvort nýsett lög sem minnt var á í
upphafi verði látin víkja. Við sjáum
hvað setur.
H.S.
að er laugardagur og ég sit heima
við borð sem við borðum við
hérnaá sambýlinu Asparfelli 12.
Þegar ég lít til baka til þess tíma
þegar ég kom hingað finnst mér í senn
að sumar mínúturnar hafi liðast
áfram, verið ótrúlega lengi að líða, en
í heild sinni hafi þetta verið örstutt
ferli. Þó er ég búinn að vera hérna í
tvö ár.
Þegar ég kom hingað fann ég
fljótlega inn á það að hér giltu
ákveðnar reglur sem ég varð að setja
mig inn í. í fyrstu varð ég að leggja
töluvert á mig til að halda öllu í
horfinu, elda mat og stunda þrifin. En
eftir því sem tíminn hefur liðið hefur
það orðið minna mál. En það sem
vegur e.t.v. þyngra á metunum eru
óskráðu reglurnar. Hvernig við
umgöngumst og tökum tillit hvert til
annars. Þarna er einhver hárfínn
þráður sem liggur í loftinu og allt
fellur og stendur með. Þarna hefur
okkur hér á sambýlinu að mínu áliti
tekist nokkuð vel til. Sambýli fyrir
einstaklinga sem eiga við geðræna
erfiðleika að stríða eins og það hefur
verið orðað, næmir fyrir hvers kyns
blæbrigðum í atferli hvers annars.
Sem stendur vinn ég á vernduðum
vinnustað og finnst mér ég verða
ómögulegur ef ég hef ekkert að gera
samanber fríið sem ég fór í í sumar.
Þó finnst mér það ekki vera skilyrði
fyrir því að búa í svona sambýli. Ef
menn hafa eitthvað áhugavert að sýsla
hérna heima við og eru ánægðir með
það, þá finnst mér það líka allt í lagi.
En ég er algerlega á móti því að
hér eigi að vera einhver stofnana-
bragur á. Eftir því sem við getum litið
betur á þetta sem heimili okkar, því
betri möguleikar á því að okkur geti
liðið vel hérna. Svo flott húsgögn
finnst mér ekki atriði heldur umfram
allt að hér sé heimilislegt. En þetta
byggist allt á okkur sjálfum þó visst
aðhald sé allt í lagi. Það er fremur
gráskýjað úti og eins og ég sagði áðan
Friðrik Ágústsson
er laugardagur og ég sit við matborðið
en Valdimar er að horfa á sjónvarpið.
Hinir tveir eru ekki heima. Einhvem
tímann hefði mér t.d. alls ekki dottið
í hug að ég ætti eftir að lenda hérna.
En enginn veit sína ævina fyrr en öll
er og sennilega er til eitthvað verra
hlutskipti en þetta. Og ef Guð lofar
mun okkur e.t.v. heppnast þetta áfram.
Þessari hugleiðingu um sambýli
fyrir “geðfatlaða” vil ég ljúka á erindi
úr Hávamálum.
Ungur var eg forðum
fór eg einn saman
Þá varð eg villur vega
auðigur þóttumst
er eg annan fann
maður er manns gaman.
Friðrik Ágústsson.
HLERAÐí
HORNUM
Það var í skíðaskálanum. Þar kom
maður að sem annar var að bursta
tennur sínar og spurði sá höstugur
hvers vegna hann væri að bursta
tennumar með sínum tannbursta. “Æ,
ég hélt að þetta væri skíðafélagstann-
burstinn”, svaraði sá með tannburst-
ann.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
27