Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1995, Blaðsíða 44

Ogri:
Sambýlisþankar
að er risinn bjartur dagur og erill
bæjarlífsins er að færast yfir
borgina. Eg fæ mér te til að slá á þá
hálsbólgu sem ég sit heima með.
Leiðbeinandanum lá svo mikið við að
koma mér til vinnu í vikunni sem leið;
kannaðist nú ekki við það að menn
sætu heima með þann vírus sem væri
að ganga og ég þorði ekki annað en
að sjá sóma minn í að mæta daginn
eftir. En hálsbólgan hvarf ekki hvað
sem því leið og hefur nú tekið sig upp
aftur svo nú er bara að ná þessum
fjanda úr sér hvað sem tautar og
raular.
Það hvarflar stundum að mér,
gömlum kommúnista, að leiðbein-
andinn sé borgaragedda sem hafi það
eitt hlutverk að koma okkur öreig-
unum til vinnu til að þau sem að súp-
unni sitja fái svo notið arðsins. En
kommúnistunum í Ráðstjórnarríkj-
unum tókst að gera hugsjónina að
einræðisvaldi svo kenningar Marx
eiga ekki upp á pallborðið lengur. Og
þessar hugsanir mínar minna greini-
lega mest á trega þankaganga nátt-
trölls.
s
Egereinnástjái. Einn okkar nýt-
ur launaðs liðsinnis við að
vakna á morgnana, slík eru and-
þyngslin, en stærir sig löngum af því
við aðra sér miður máttugri hvað hann
sé morgunhress. Undir niðri býr þó
hræðsla við, að njóti hann ekki lið-
veislu þessarar snúi hann sólar-
hringnum algerlega við og hafi sig
ekki einu sinni upp af sjálfsdáðum um
hádegið, (það tekur því að vera að
hafa hátt) - sem og reynist sumum
erfitt. Þegar líður fram yfir hádegið
bærist hvergi sá sem ætlað er að mæta
í vinnu upp úr hádeginu. Hann hefur
líklega eina ferðina enn setið uppi þá
nóttina, reykt tíðum og drukkið drjúgt
kaffi um leið og hann með andakt
teygar í sig arfleifð engilsaxneskrar
tónlistarhefðar. Og þarf varla að
kvarta yfir því að sitja einn síns liðs
því á næturnar njóta menn félags-
skapar þess þriðja sem er einmitt á
stjái á næturnar en sefur að degi til.
Sígarettan er haldreipi og kaffið hefur
fram til þessa ekki þótt færa mann-
inum værastan blundinn.
Kyrrðin sem nú ríkir innan veggja
heimilisins er því ekki öll þar sem hún
er séð, ef grannt er hlustað má heyra
þungan andardrátt þeirra sem liggja
fyrir fram eftir degi, en ekki mitt að
amast yfir þeim svo ég læt mér þetta
vel lynda og nýt þess hversu þó rrkir
mikil ró.
Um miðjan daginn er róin rofin.
Inn geysist morgunhaninn gust-
mikill og býður góðan daginn.
Beiskan sígarettureykinn leggur brátt
fyrir vit mín þar sem ég sit í stofunni.
En félagsskaparins nýtur ekki lengi
við, sígarettan er aðeins reykt til hálfs
og hann er horfinn sem hvirfill með
bægslagangi upp á efri hæðina þaðan
sem fljótlega seiða hinir ljúfustu
gítarhljómar. Nú.þaðáekkiaðraska
ró manns hugsa ég, en varla hefur
hugsun sú seitlað gegnum hugann er
tónaflóðið tekur skyndilegan enda og
viðkomandi bægslast niður tröppurn-
ar og kveikir sér í annarri sígarettu.
Hvaða ósköp staldrar hann stutt við á
hverjum stað, ég næ varla að snúa mér
við þegar ég heyri að hann er kominn
í símann: Mamma - já mikið er nú
alltafgottaðgetahóaðímömmu. En
hvað, mamma virðist bara ekki eins
hrifin og hann snýr sneyptur frá
símanum.
Já, það má þá alltaf líta aðeins í bók
- nú svona að minnsta kosti, rétt
áður en maður tekur næstu syrpu.
Hinn lúni vinnukraftur er farinn að
rumska, upphafinn eftir andakt nætur-
innar, en skyldi takast að vekja þann
þriðja í kvöldmat?
Líklega fúlsar hann við matnum
nú sem endranær. “Hefur ekki lyst
svona nývaknaður”, enda lítur hann
ekki við þessu grænmetisfóðri mínu,
meira fyrir pizzur, hamborgara, kjúkl-
ingabita, kók, kókópuffs og ís. Er
eitthvað ekki lengur fyllilega sáttur
við, hvaða mynd vaxtarlagið er að
taka á sig. Ögri
Meinleg brot úr
minningargreinum
“Það er löngu vitað að beztu og skemmtilegustu vinina eignast maður í
lúðrasveitum”.
*
“Enda þótt María væri hálf slæm í fæti lék hún við hvem sinn fingur”.
*
“Hún bjó manni sínum gott heimili og ól honum 9 hraust börn, þar af tvö
á sjómannadaginn”.
*
“Hún hafði það sterka skapgerð að smávegis rigningarsuddi setti hana
ekki úr jafnvægi”.
*
“Drottinn minn gefðu dánum ró en hinum líkin sem lifa”.
*
“Þín verður saknað við jólaborðið núna. Þú varst þar jafnsjálfsagður hlutur
og hangikjötið”.
*
“Bjössi var matmaður og þess vegna þótti honum sláturtíðin skemmtilegust
allra árstíða”.
44